De Vikingen achterna 
De Vikingen achterna 
Maar weer eens een reis geboekt. Deze keer naar het noordwesten. Iemand moet toch eens naar die vulkaan gaan kijken (alhoewel die pas na het boeken interessant werd).
Je reist weer eens af via het ouderlijk huis naar de nationale luchthaven. Electronisch inchecken met alleen handbagage heeft wat voordelen, en een nadeel; geen tijd om uit te vinden of en waar de ABN lounge heen is gegaan voor een kop thee.
De vlucht zelve was voornamelijk bewolkt; en je vliegt boven veel water, volgens de kaart, en nogal wat wolken. IJsland is zo ongeveer het eerste dat opvalt. Het tweede is dat het niet echt duister werd, Formeel moet er toch een paar uur duisternis zijn, maar rond hobbelend na middernacht viel dat niet echt op. Via een luchthaven die verder niet controleert; een van de voordelen van Schengen, een bus die in 40 minuten ruwweg 40 .. 50 km aflegt en een kleine wandeling kom je dan bij een hostel met een bed en wifi.
Eerste volle dag. Maar eens rondgelopen gedurende kantoor uren... 't Verschil met 's nachts is dat zaken open zijn. 't Weer is er niet beter op geworden, maar ik weet niet of de lokale bevolking overmatig stoer is met alleen een T-shirt, of dat dat normaal is. Kleine schoolkinderen worden in ieder geval van fluorizerende hesjes voorzien als ze onder begeleiding over de stoep worden meegevoerd in klassen.
Verder is Reykjavik niet geheel vlak, en er moeten momenten zijn waarop de wind niet waait, maar die heb ik nog niet echt kunnen ontdekken, Op een moment moet het zelfs geregend hebben, te zien aan de natte ramen en straten... De bewolking is bovendien niet dusdanig dat je alles makkelijk kunt zien; de Snæfels moet zichtbaar zijn, op goede dagen, en het niveau van de wolken was dusdanig laag dat een van de andere bergen hier toploos op de foto kwam.
Plan getrokken voor morgen... het gaat dus anti-klokwijs het eiland om, en bovendien in een rare slinger als het lukt. Dat zou me ook de binnenlandse routes moeten opleveren...
Vroeg wakker geworden en mezelf met al mijn spullen naar het busstation gesleept. Daar een kaartje Þórsmörk gekocht. De bus zou volgens het schema om 8:30 vertrekken maar ik zat daar dus al voor 8:00 in... Dat bleek een goed plan, want de bus vertrok dus om dat tijdstip. Het eerste stuk is relatief saai... ze geven wel temperaturen aan voor stukken weg, maar verder is de ringweg niet een veelbanig monster, dat als een slang om het hele eiland ligt. Een paar korte stukken waren het slachtoffer geworden van de vloed van de vulkaan, maar ook al provizorisch gemaakt.
Daarna kwam de afslag naar het binnenland. De eerste kilometers gingen nog, en boden uitzicht op een waterval. Daarna werd de weg echt slecht, en moesten we met de hoogstaande bus door een paar stroompjes. Na een diepere doorsteek bleek in welke mate de vulkaan had toegeslagen... meren en al het groen in kilometers verslonden... andere plekken waren wel stoffig, en boomblaadjes blijken daar uitstekend voor geschikt. Tevens is het lopen op vulkaanas dat voldoende regen gehad heeft om niet meer stoffig te zijn wat merkwaardig zompig.
Leuk dat de toko wifi heeft, maar tegen de hoofdprijs... Lijkt op de plek in Reykjavik; de prijs voor 10 minuten online was al oncomfortabel hoog, alleen was wifi daar gratis en de terminals/PCs duur. Vervolgens maar weer eens gaan genieten van de buitenwereld... 't blijft een merkwaardig landschap: stukken zien eruit alsof het einde der tijden gekomen en gepasseerd is, andere alsof lente (wat laat) is aangebroken. En weer andere volslagen normaal, op wat stof afnemen na. Tegelijkertijd is wel duidelijk dat er soms veel water afgevoerd moest worden... het dal is een groot stroomgebied.
Merkwaardig genoeg maak ik meer gebruik van de camera in m'n telefoon dan van m'n echte camera. De telefoon biedt maar even onder de 2M, en de 'echte' toch zeker 3M, maar het gemak van eenvoudig telefoon tevoorschijn halen, camera functie selecteren en schieten heeft wel wat. Meer fotos geschoten in zowel Reykjavik als in de buurt van Ejyafjallajökull. Misschien moet ik ooit in een echte intelligente telefoon investeren... combineert eigenschappen van een computer met de rest.
Ik kwam met zo ongeveer de eerste bus, en kreeg een prive kamer... kostte iets meer dan Reykjavik, maar kreeg daar ook een dekbed voor, en de kosten waren ook gedeeltelijk zo hoog omdat ik geen lid ben... De maaltijd was copieus, en ik kwam er een andere Nederlander tegen, die schijnbaar niets anders deed dan het vakantie vieren in het hoge noorden. Morgen met de eerste bus, 't is zo'n populaire bestemming dat er twee bussen per dag heen en weer gaan, weer terug naar de snelweg, en daar een andere bus naar Vik of Höfn vangen (vanaf het tankstation). Moet zo-wie-zo in Höfn overnachten... de enige bus door naar Egilsstaðir aan de oostkant gaat des ochtends.
't Regende dus rond 'n uur of 6 's ochtends. Daarna om 7 m'n spullen gepakt, en om 7:30 aan een copieus ontbijt gezeten... de toko is z'n geld waard. Daarna met de 'berg bus' naar het benzine station aan de ringweg gegaan, en daar een lift naar Vik gekregen van een stel Italianen die ongeveer 50% boven de limiet zaten... Wel ondertussen een nog betere waterval bij Skógar gezien, behorende bij de volgende vulkaan. Vik is een erg klein plaatsje, en het helpen van een tweetal mensen uit Hong Kong leverde me een lift naar Skaftafell op. Bovendien de wijsheid dat ook in IJsland de GPS niet altijd vertrouwd kan worden... Na enige omwegen, en het vinden van de hostel van de twee Chinezen, waren ze zo vriendelijk om me even af te zetten bij het busstation. Hierbij haalde we de bus in, zodat ik die nog kon nemen...
't Weer was over het algemeen wel erg laaghangend en niet echt opwekkend. Er moeten mooie gletchers zijn, maar door alle witte wolken vallen die toch niet zo op. De bus stopte ruwweg een uur later bij Jökulsárlón, alwaar we een meer vol ijsbergjes konden bewonderen... ik denk dat de video op m'n telefoon werkt. Tevens kwam ik de Italianen weer tegen... misschien had ik meer/verder moeten vragen. Een uur na dat schoons wordt je dan in Höfn afgeleverd, en kun je inchecken in de locale jeugdherberg. Een combo van aardappelpuree met boullion, melkpoeder en wat gevriesdroogde andijvie gaat er dan best in. Alleen vraagt deze toko ook wel veel voor toegang... 't is wel onbeperkt maar als je maar een uur nodig hebt.
Daarna de lokale bezienswaardigheden even bekeken. 't Ene lag achter een kolonie 'tern/sterna' die meenden dat ik een bedreiging vormde voor hun, en dat middels duikvluchten tot in mijn haar dachten te voorkomen dat... Verder was de andere kant niet zo spectaculair, en meer het begin van een spoor langs de kust. De plaats is schijnbaar groot voor deze streken met meer dan 1000 inwoners, maar voelt erg klein aan. Volgende stop Egilsstaðir; niet te bereiken vanuit Reykjavik in minder dan een dag. Weet nog niet of ik daar blijf of door reis naar Mývatn. Zal in ieder geval moeten tappen daar, op de nationale feestdag nog wel...
Vroeg opgestaan... dusdanig vroeg dat alles dicht was. Bij het tankstation/bushalte gewacht totdat eerst het tankstation open ging, en daarna de bus kwam. De trip gaat voornamelijk langs de kust, en dan na enige fjorden landinwaards naar Egilsstaðir. Wat ze daar voor goedkoop houden is niet echt reeel meer, dus maar de volgende bus naar Mývatn genomen. Onderweg kom je wat desolaat landschap tegen, waar NASA volgens mij astronauten getraind heeft, en een paar geysers... Mývatn zelf ligt aan een meer, en de goedkoopste plek is verder ook niet echt goedkoop, maar gaat wel. Wifi zou ik aan de overkant bij het cafe kunnen krijgen of bij het informatie centrum. We zullen zien...
Heb eerst rond gewandeld. Weet niet wat ik allemaal wel gezien heb, maar de verschillende badplaatsen heb ik in ieder geval gemist. Verder op m'n accomodatie weten te bezuinigen; slaap nu als enige in de dormitory... Tevens wat internet gepleegd. Vind 't nog steeds duur, maar moeder weet dat ik nog leef. Verder een Canadees uit Quebec tegen gekomen, na eindelijk een jongedame uit de bus geidentificeerd te hebben als francofone Belge... m'n frans is zo slecht noch niet. En m'n ijslands, of in ieder geval mijn pogingen het uit te spreken zonder moord en doodslag lijken ook succesvol.
Nog vroeger opgestaan. Daarna me naar het lokale 'busstation' gesleept. De bus naar Krafla arriveerde op tijd, en de chauffeur viel uit te (laten) leggen, wat ik met mijn bagage wilde. Keurig bij de vulkaan afgezet. Daar rondgekeken, onder het oorverdovende lawaai van de lokale putten waar ze de warmte uit de grond halen voor het lokale krachtstation... Tevens waren er veel fransen in de buurt. Een paar uur later komt de bus je halen voor het vervolg, een trip door de wildernis naar Dettifoss. Klein probleem, autos en bussen doen het beter met brandstof. We vielen ruwweg een km voor de bestemming stil, maar gelukkig was de andere bus dusdanig dichtbij dat we een lift naar de plek kregen, en toen verder naar de waterval konden kijken terwijl de heren chauffeurs het verdere transport konden regelen.
Met de andere bus, conform planning, door naar de volgende plekken. Ooit, men schat 6 a 7000 jaar geleden, is er van de gletcher bij volgens mij de vulkaan Askja een grote hoeveelheid water gekomen die de breuk wat heeft weten uit te diepen... hier een waterval (of twee), daar alleen een kolom harder materiaal laten staan, en dichter bij de kust een soort ravijn achterlatend.
Langs de kust naar Akureyri verder gegaan, en daar in een hostel ingecheckt. Zoveel fotos genomen met m'n telefoon, dat de batterij alleen bijna leeg was, en ik dus nog niet kon uitzoeken welke fotos bij vandaag horen...
Dusdanig vroeg wakker geworden, onder andere dankzij een luidruchtig slapend pleegkind en zijn luidruchtig opvoedende pleegmoeder, dat ik me maar naar het 'busstation' begeven heb. Daarbij passeer je aardig wat jongelui die schijnbaar nog minder nachtrust genoten hadden. Maar ik was op tijd voor de bus door de binnenlanden. Die passeerde eerst een typisch snelwegstadje, 't restaurant en supermarkt zijn bijna de hele bebouwing, en daar kon ik mijn lunch regelen.
Vervolgens ga je van de snelweg af, naar iets dat tussen de gletchers door voert. Enige probleem is dat de bewolking niet echt mee werkt, zodat je voornamelijk kaal landschap en dreigende luchten ziet. Maar, een stuwmeer hier, en wat warme bronnen daar, gevolgd door een kudde paarden en een stevige waterval en minder indrukwekkende geysirs brengen je totaan Geysir. Enige probleem daar is dat goedkope huisvesting niet echt makkelijk te vinden is. Gezien mijn wensen om morgen door te reizen naar Þingvaller waren maar eigenlijk twee plekken geschikt. De ene net achter het hotel, maar die zat helaas vol. De andere was dus minimaal 4 km terug, vanuit de richting waar ik net vandaan gekomen was. Deze wel gevonden, maar ik denk niet dat wifi tot de mogelijkheden hier behoren...
't Schijnt hier warm genoeg te zijn 's nachts, en ik ben zo ongeveer de enige gast... iets dat ik al vermoedde gezien de hoeveelheid bagage. Verder maar eens wat fotos uitzoeken...
Eerste dag sinds m'n rondreizen op dit eiland dat ik kon uitslapen... niet dat ik dat echt deed. Rustig alles gepakt en afgereisd naar Geysir om daar het een en ander te bewonderen. Geysir zelf is niet zo actief meer, maar de aanpalende bron nog wel. 't Is alleen een questie van kans of je op het juiste moment afdrukt. Ben benieuwd, want een hoeveelheid stoom ziet er nogal wit uit. Daarna afgereisd met de bus naar Þingvallir, daar zelf rond gewandeld en wat fotos van zowel de parlementaire plek als in ieder geval een paar van de breuken genomen, en terug gekeerd naar Reykjavik.
Volgende loop gaat via Ólafsvik, rond Snæfells en dan de West fjorden in... Moest alleen even tappen; de prijzen zijn hier niet geheel 't niveau van een armoedig land. Verder bevat de terminal wel wifi, maar ik weet nog niet of ik dat gratis kan/mag tappen. Kon in ieder geval een Noorse helpen met het duiden van Deense texten bij de geldautomaat. Mijn poging tot ijsthee is ook niet de meest geslaagde, maar ook dat overleven we wel.
Vervolgens kun je dan van het ene busje in het volgende, kleinere, busje overstappen... Uiteindelijk, zo ongeveer bij het einde van de aarde (of zo'n 10 a 20 km daarvoor) is dan Ólavsvik. Een plaats met alleen een nogal duur hotel; de eerste kamer was nog niet schoon gemaakt, en de tweede was in ieder geval iets minder vol. De prijs was niet gering, maar zou ontbijt bevatten, en de wifi werkt in ieder geval min of meer ook op de kamer... Dat hebben we sinds Reykjavik niet meer vertoont gezien.
Niet het beste bed waar ik in geslapen heb, en 't ontbijt was ook niet echt spectaculair... Meer een captive market probleem. Verder is de wifi verbinding dusdanig dat ik niet weet of ik helemaal blij ben; of gpodder is zo gevoelig of de capaciteit is serieus te laag, ondanks dat de snelheid van 20 kB tot over de 100 en weer terug tot onder 50 kan gaan... en dan zijn er ook wat disconnects; kan m'n lol niet op.
Bij de plek voor de bus wisten ze van niets. Men dacht dat de tour pas in juli zou beginnen. Gelukkig zag ik een van de busjes van de maatschappij. Deze bleek niet alleen op en neer tussen Reykjavik en hier te reizen, maar ook de tour te verzorgen. Verder reis ik duidelijk teveel rond, begin de chauffeurs te herkennen. Ingestapt met al mijn zaken, en daarna rond de Snæfells gevoerd. Hierbij blijkt dat het gebied populair is bij vogels en de bijbehorende (nederlandstalige) bekijkers. Verder is de vulkaan ook bekend uit het werk van Jules Verne... niet dat de door hem gepopulariseerde ideeen kloppen, maar toch.
Afgezien van een niet altijd zichtbare top, met bijbehorende gletcher, veel lava en basalt gezien. Alleen bleek de kracht van de golven nog groter... en de combinatie van harde kust en voldoende wind en water was voldoende voor het einde van meer dan een schip... Daarna werd het tourbusje weer lijnbusje, en konden we in een moeite door naar Stykkishólmur. Daar aangekomen bleek de volgende boot pas om 9:00 's ochtends te gaan, en was schijnbaar de beste keuze een bed&breakfast. Ook dit wordt geen goedkope dag.
Na eerst op jacht gegaan te zijn naar de zogeheten pylser, een worst die zo ongeveer het nationale voedsel vormt, kwam ik er ook achter dat er een jeugdherberg in deze plek is. Daar een bed in de slaapzaal genomen... zal wennen worden sinds Höfn en Reykjavik, de enige plekken waar ik met meer dan een op een kamer sliep, maar m'n beurs voelt al beter aan. Geen ontbijt, en ook hier geen wifi, maar dat maakt minder uit. De hoeveelheid fransen begint wel enge vormen aan te nemen...
Het enige nadeel van een jeugdherberg is de hoeveelheid badkamers in de morgen... te weinig in dit geval. Daarna naar de boot afgereisd. Als iemand de "Oost Vlieland" mist, 't ding vaart nu tussen Stykkishólmer en Brjánslækur... Er is wifi aan boord, maar ze willen a) 1000 ISK en b) hebben een cap van 50 MB. Geen update dus via deze route... Vervolgens kom je met de boot aan in zo ongeveer niets. 't Zijn een paar loodsen bij de waterkant, een pier, en bij de hoofdweg iets dat een cafe is o.i.d. De dichtsbijzijnde plek de juiste richting uit is 6 km. Die dus maar gaan lopen, gezien de afwezigheid van alle openbaar vervoer.
Na door een niet zo opbarend nationaal park heen gekomen te zijn, kom je bij een kruispunt, met niet veel meer dan een camping. De juiste weg ingeslagen, en daar kreeg ik na een km of zo, een lift van een stel duits sprekende zwitsers. Zij gingen totaan de waterval (van Dynjandi). Die dus ook even bekeken, en daarna verder gewandeld langs de enige weg die min of meer doorgaand en bebaand is. Werd na een a twee km opgepikt door een stel australiërs, die door reisden naar Ísafjörður... de plek waar ik ook heen wilde. Dat scheelde aanzienlijk in de hoeveelheid moeite om hier te komen. Werd, op verzoek, afgezet bij het benzine station, liep door naar tourist information, en werd vanaf daar terug gewezen naar het hotel waar de australiërs ook zaten; de enige plek met een slaapzaal.
Enige nadelen aan deze plek; de wifi is verre van gratis, en het wegkomen gaat net zo'n feest worden als het naar binnen komen. Anderzijds, een goedkoop dagje, met de goedkoopste slaapplaats in heel IJsland. Verder heeft m'n telefoon de hinderlijke gewoonte om bij de grens van z'n bereik, i.e. als 't contact met de zendmast gering wordt, te checken of de informatie nog beschikbaar is, en dan de fotos die je dan neemt te verknoeien... Moet voortaan in dit niet geheel compacte land dus maar veel in 'airplane mode' werken; scheelt ook in het wel/niet ontvangen van gesprekken.
Maar eens een lokale hamburger gescoord... volgens gerucht gebruiken ze hier schaap i.p.v. koe voor. Smaakte best. Verder is de hostel inderdaad een schoolgebouw, dat gedurende de zomermaanden ook als jeugdherberg of zo wordt ingezet; zit/lig zo te zien, alleen, in het lokaal voor Deens.
Maar eens uitgeslapen, en daarna vertrokken via de supermarkt bij de kruising naar Hólmavik. De supermarkt was ruwweg 3 km buiten de stad, maar bleek pas om 12:00 open te gaan. Verder gehobbeld, en vlak voor de luchthaven een lift gekregen van een lokale timmerman naar het einde van de volgende fjord. Vanaf daar verder gelopen, 't kostte meer dan een uur om de fjord langs de weg verder uit te lopen. Gelukkig kreeg ik een lift van een tweetal oudere dames die mij zo'n 100 km verder bij een brug afzetten, en daarna een van een lieftallige dame die mij de laatste berg over hielp naar de aanbevolen plek. Reykjanes heeft een mooie grote warme bron waarin je kunt weken...
Enige probleem, nadat je de blog hebt bijgewerkt, is dat de wind er niet minder op geworden is... 't Water is redelijk, maar de wind is voldoende om mij aan longontsteking te doen denken; hou van nog warmer water, maar kan niet echt wennen aan alle locale omstandigheden. Verder doet het internet het hier wel, maar op een manier die mij ook niet helemaal gezond over komt... Vervolgens is 't middernacht, en schijnt de zon vrolijk, alleen vanuit het noorden.
Volgende dag was het tijd om verder te liften... Wandelde het hotel uit, de weg op, en werd op een moment beleefd te woord gestaan door 4 fransen, hun auto was helaas vol. Even later, na ruwweg een uur gewandeld te hebben, kwam er een camper voorbij. Die gaf me een lift totaan Hólmavik. Twee locale mensen, zij muzieklerares op accordeons en hij reperateur van accordeons waren aan het rond trekken. Voor zoverre ik ze begreep hadden ze hun hele collectie van zo'n 150 stuks cadeau gedaan aan het locale museum. In Hólmavik een lunch genoten, en vervolgens de stad weer uit gewandeld. Daar een lift gekregen naar de eerste plek op de ringweg van een ijslander die niet echt engels sprak.
Bij die plek woei het nogal, maar ik had gezien dat er niet zo ver ten noorden daarvan een interessante plek was. Daarheen gewandeld, en de kraters bewonderd, terwijl de wind echt woei. Afgedaald en een lift gekregen naar het kruispunt van de route 60 (waar ik zojuist vandaan kwam) en route 1 naar het noorden. Enige tijd later kwam daar een auto met een stel kanoes op het dak en tween jongens langs. Deze gaven me een lift totaan Blönduós. Vervolgens de gebruikelijke route van tankstation naar tourist information naar hostel. Enige probleem, de hostel accomodatie was schijnbaar in onderhoud, zodat ik nu weer in een dure kamer slaap, betaald met m'n laatste kroner... Geen draadloos internet, en de computer in de "woonkamer" leek nogal uitgeschakeld; misschien dat nader onderzoek t.z.t. helpt.
De sleutel lijkt niet helemaal te passen, maar sluit en opent min of meer conform wens. De computer in de woonkamer is in ieder geval voorzien van een wifi-antenne. Kijken of ik morgen via de lange route naar Akureyri kan komen... of een betere oplossing kan vinden. Er is zelfs een route naar zo ongeveer een steenworp afstand tot de pool cirkel. Misschien waard om daar het weekeinde aan te besteden.
Redelijke nacht, alhoewel je hier echt verduisterings schermen nodig hebt. De wifi bleek wel in het hotel te werken. Daarna me via een ATM en een supermarkt naar de weg naar o.a. het noorden bewogen. Eerste lift kreeg me van weg #1 totaan de splitsing van de weg naar Skagaströnd en de weg naar Sauðárkrókur. Daar enige tijd doorgelopen totdat ik een lift kreeg naar Sauðárkrókur. Vervolgens kon ik die plaats uitlopen en een lift krijgen naar Hofsós, een plaats die na de emigraties leeg gelopen was. Een kleine wandeling later, kreeg ik dan een lift naar Siglufjörður. 't Gaat nog interestant worden, de weg naar de volgende plek gaat eerst een eind terug. 't Landschap is, afgezien van de fjord en gletchers, voornamelijk leeg.
In Siglufjörður was een hostel, maar 't is wel het duurste in de categorie "geen hotel". 't Is wel voorzien van internet. Verder is het niet de meest levendige plek van het eiland; geen pylser stand (die ik kon vinden), twee restaurants en een pizzeria. 't Ene zag er wat duur uit, en de andere bleek vervolgens niet meer dan pizza te kunnen serveren. Het kaas-festijn genomen... bepaalde soorten zouden alleen geserveerd mogen worden in steden met universiteiten en studenten met een serieuze reputatie voor de studie van de inname van alcohol en voedsel om dat te tolereren...
en dit zie je als je om middernacht (0:03) naar het noorden kijkt in Siglufjörðer
De nieuwe route tussen Siglufjörðer en Ólafsfjörður bleek nog niet open, dus moest ik enigszinds terug om de weg naar Ólafsfjörður en Akureyri te kunnen nemen... Deze keer duurde het in ieder geval tot na de tunnel voordat ik werd opgepikt door een stel zwitsers in hun camper. Omdat ze die niet wilde beschadigen gingen zij terug via de westkant van het schiereiland tussen de fjorden. Nadat ik afgezet was bij de splitsing, ben ik de juiste weg opgelopen, en werd na enige tijd opgepikt door een stel chinezen die met een auto en een bestelbusje rond toerden. Dit bracht mij redelijk snel bij de jeugdherberg in Akureyri, waar de wifi uitstekend werkt, en m'n netbook had de code nog.
Maar eens een rustdag ingelast, en een beetje Akureyri bekeken. Schijnbaar komen hier ook cruise schepen en luxueze jachten. Ook de nieuwe kamer liep overigens vol.
's Ochtends de gebruikelijke routine. Sleep jezelf en al je spullen naar de plek waar vandaan de bussen vertrekken. De bus naar de eerste waterval, waar de bus naar Landmannalauger langs komt was nog redelijk goedkoop. De volgende, het binnenland in niet. Daarna wordt je van waterval naar waterval en van gletcher naar gletcher gevoerd. Het land was leeg, het weer goed, en de weg beter dan verwacht. De chaufeur lastte wat fotostops in, net zoveel voor hem om een sigaret te roken als voor ons om plaatjes te schieten, maar het effect was dat we niet al te vroeg aan kwamen.
Het binnenland is meer vlak, op de uitgesleten rivier met watervallen na, en je hebt prima zicht op de witte vlekken op de kaart; gletcher #3 qua oppervlak en meer. Het gebied bij Landmannalauger is meer bergachtig, met wat leuke pieken om te fotograferen. De jeugdherberg/berghut is alleen duur, en niet voorzien van stopcontacten. De slaapzaal is echt gedeeld en zonder bedden, een unicum voor deze trip. Moet dus in Reykjavik fotos en verbindingen uitzoeken. Tevens wordt het een questie van liften naar de snelweg. Eerst maar eens avondeten maken. Wel nodig hier, want ik denk niet dat de bevoorrading is aangekomen sinds gisteren.
Na 't avondeten ook even bovenop gekeken; meer lava veld... en dat is het begin van de route naar Þórsmörk. Dat zou overigens nu gesloten zijn i.v.m. het slechte weer. Daarna gaan slapen op een genummerde mat; 't lijkt de goedkoopste accomodatie in Japan wel.
De volgende morgen ontbeten met de spullen die ik daarvoor nog had. Daarna vond ik 't een en ander niet echt spectaculair, en ben gaan lopen. Ondertussen misschien iets teveel lava, lege woestenij en vulkanen gezien. Dit leverde me een korte lift tot de eerste splitsing, en daarna een langere lift langs een museum met een nagebouwde oude boerderij (van echt gras). Deze trip eindigde op de parkeerplaats op de ringweg. Nog voordat de zwitsers die konden verlaten had ik al een lift naar Selfoss te pakken.
Omdat het ruwweg lunchtijd was, eerst een sandwich genuttigd, en daarna weer de weg op gegaan. Vanaf daar was het iets moeilijker maar een moeder en dochter namen me mee totaan een winkelcentrum in het zuiden van Reykjavik, waarna ik de stad in kon lopen. Na enige kilometers kom je dan op bekend terrein, en bij de hostel waar je de laatste nacht kunt doorbrengen. Daar herkende iemand zelfs mijn naam; kom echt teveel in dit soort plaatsen.
Vroeg opgestaan. Vervolgens bij het uitchecken de jongedame achter de desk verbijsterd met mijn vermogen m'n naam in de locale manier te spellen. Na een wandeling naar het busstation direct doorverwezen naar de bus die op het punt stond te vertrekken. 't Was ongeveer het duisterste wat ik gezien heb. Op de luchthaven eerst mijn boarding pass laten afdrukken; dat was eenvoudig. De veiligheidscontrole minder, en ik raak minder en minder onder de indruk van de qualiteit. De vlucht was weer voornamelijk over wolken. Daarboven was het zonnig, maar je ziet niets van het landschap. Vervolgens land je op Schiphol, voortijdig, maar de taxirit naar de terminal was, in combinatie met wat volle transportbanden, voldoende om me de eerste en directe trein naar Den Haag te doen missen.
Copyright © 2010, 2015 H.J. Kooy