Dit is een iets uitgebreidere versie van mijn reis in Zuid Amerika. Het is samengesteld uit wat ik op mijn blog heb gepubliceerd, aangevuld met enige extra text en de videos die ik wel heb weten te maken, maar nooit op mijn blog heb weten te zetten (in tegenstelling tot de 684 fotos). Ik heb zowel de originele hoofdstukken (met de namen een, twee, ... achtenvijftig, en de tijden waarop ik ze gepubliceerd heb vertaald naar de tijd die het in Nederland was) bewaard, en hoofdstukken met de data waarop ik gereisd heb (16 oktober, 17 oktober, ... 4 april), alsmede een geografische indeling toegevoegd. Verder heb ik ook een antwoord op de altijd prangende vraag ''en hoeveel kilometer heb je nu afgelegd op deze trip?''; zie het hoofdtuk met de route en afstanden.
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 42 | 23 | 44 | 25 | 46 | 27 | 48 | 29 | 30 | 31 | 42 | 33 | 44 | 35 | 36 | 37 | 48 | 39 | 40 |
| 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 |
De gebruikelijke perikelen rond een vroege vlucht; hoe vroeg moet je verschijnen, en hoe vroeg mag je daarvoor wakker worden. Maar met mijn bagage geaccepteerd als handbagage en met enige discussie of ik wel op tijd weg zou zijn uit Brazilië (zonder visum kan je daar maar 90 dagen verblijven, en ik had geen bewijs voor mijn plan om rond te reizen buiten Brazilië) kwam ik met twee boarding passen aan bij de gate, en net op tijd. Deze was helaas beveiligd met een scanner die het verschil tussen explosieven en een zakdoek niet kan zien. Had verder een redelijk uitzicht van mijn plek, 
. Van boven de Noordzee kun je boten, windmolens, en een olieboorplatform zien. Daarna was het totaan Chicago te bewolkt om veel te kunnen zien; zonlicht op witte wolken is erg fel, en helaas niet zo interessant.
In Chicago hadden we het reguliere circus met één verbetering, als je alleen handbagage had, was er een snellere route door immigratie. De rest, inclusief schoenen én de scanner die zakdoeken voor explosieven aanziet, was ook aanwezig. Gratis internet was helaas afwezig, maar wel waren er gratis terminals, zodat ik in ieder geval 't thuisfront kon laten weten waar ik was. De terminal lijkt verder meer op een shopping mall met alle winkels en verkooppunten dan iets dat mensen vervoert... Het zal allemaal wel commercieel verantwoord zijn, maar biedt weinig blikken op vliegtuigen of de buitenwereld.
Dan kun je plaats nemen in het volgende vliegtuig voor de volgende vlucht; vond het toestel beter, de hoofd-maaltijd wat slechter, en had twee ontbijten nodig... São Paulo is wel groot, maar na wat strubbelingen had ik én geld én een bed in een hostel.
En dan zit je in een hostel in een kamer met een stel Ghanezen. Die vertelden me dat in de oude tijd een van hun als princes bijna als god afgezonderd zou leven, en dat ik als Nederlander helemaal goddelijke status zou hebben; denk toch dat we er op vooruit gegaan zijn sindsdien. Tegelijkertijd acclimatiseer je wel; je zit tegen de tropen aan, op het juiste continent. Bij het rond wandelen in de buurt ook maar even het kerkje geschoten. 
Diner bestond uit een halve pizza; lunch morgen is dus ook geregeld. Dan ook maar eens kijken wat we van São Paulo willen zien.
Maar eens de stad gaan verkennen... Kerkje hier 
, kerkje er tegenover 
, als het een kerk is, en geen synagoge. Een kathedraal 
, en enige parken 
. Schat wel dat ik misschien wel wat veel gelopen heb. Diner was een lokale burger en een lokale contraptie vervaardigt uit in dit geval citroensap. Daarna wat min of meer lokale contacten opgedaan.
In het gedrang helemaal vergeten dat ik ook de plek gezien had waar ze ruwweg 460 jaar geleden de stad gesticht hadden. Dat ziet er nu zo 
uit.
De volgende dag werd voornamelijk gekenmerkt door de ingaande zomertijd, en de groep mensen die hier waren voor een huwelijk. 't Weer was overigens erg warm, en mijn plan om dat te omzeilen door laat te vertrekken liep spaak op de 37C die het in het centrum was; ze hadden max 34C voorspeld. Maar ze hadden dan ook in eerste instantie een storm voorspeld. Na enig wandelen kom je dan officieel te laat voor de bus van 18:00, maar die vertrok, met mij aan boord en aardig wat lichter om 18:40, en binnen 30 minuten na vertrek regende het wel.
De regen was niet continue, maar de volgende morgen, in de volgende tijdzone, was het niet droog of zonnig. Ja, het busstation claimde gratis wifi, en mijn mobiel zag het ook nog, maar verbinden was er niet echt bij. Dan moet je maar gewoon wachten op de bus naar de grens.
Dan lukt het opeens wel om dingen te versturen. 't Weer werd er in ieder geval niet veel beter op, maar we daalden wel vanaf São Paulo en we staken de Paraguay over.
In Corumbá een goedkoop hotel gevonden, en die avond vis gegeten. Er was wel een heuvel met een kruis en een uitzicht, maar de weg daar naar toe werd als gevaarlijk omschreven, vandaar alleen het uitzicht naar, en niet vanaf die plek; 
.
Daarna naar de grens getrokken, maar misschien is de bus de volgende keer beter; 't is iets verder dan je denkt. Brazilië uit, en Bolivia in is relatief pijnloos; alleen zijn de Bolivianen zuinig met hun visa. Geld van/via een wereldpas krijgen iets moeilijker; uiteindelijk maar mijn dollars gewisseld, en een kaartje binnenland gekocht. Geloofde niet dat dat de trein des doods nog reed, maar dit ding bleek ook als zo bekend te staan, en hobbelt ook leuk. Nu nog een foto ervan zien te nemen, en op te nemen in dit verslag. Enige probleem met dat idee was dat het duister was voordat we ergens langer dan één minuut bleven staan. Wel daar eten gescoord; kip met rijst en wat friet.
Dan kom je aan en volg je je routeplanner/reisgids naar een goedkope plek; slechts twee problemen, a) de kaart klopte niet helemaal, en b) de prijs ook niet. Hoop gewijs, maar als je uiteindelijk een plek vindt voor iets dat echt schappelijk is, slaap je toch rustiger.
De volgende morgen bleek dat het Maestro symbool ook niet heilig was; twee geldautomaten hadden het, beiden hadden één probleem... waar is mijn geld. 't Centrale plein is wel rustiek, met wat mooie gebouwen 
, en 
. Deze plek heeft geen Wi-Fi, en ontbijt moest ook op de straat gescoord worden. Denk dat ik door moet naar Santa Cruz voor service.
Busstation é busje gevonden, enige nadeel behalve de prijs, 't vertrok pas nadat het vol was. In Santa Cruz lukte het redelijk snel om een werkende geldautomaat te vinden, maar een goedkope slaapplek kostte wat meer meters.
Dan doe je het maar rustig aan. De hostel is voorzien van toekans en hangmatten
, dus uitrusten lukt ook wel. De volgende dag én een parkje én een kerk bekeken, maar alleen de kerk was een foto waard in mijn optiek 
. Geen idee wat de feestdag was waarom de jeugd zich in uniforme kleding opstelden.
Na twee avonden de bevriende snackbar naast het hostel bezocht te hebben maar eens mijn heil elders gezocht; Mexicaans leek wel leuk, maar dat dachten de vliegen ook in grote getalen.
De volgende ochtend besteed aan het boeken van een ticket naar Sucre, het fotograferen van de vogels en me met de rest van de hostel verbazen over de Amerikaan die ons verblijdde met zijn pogingen het pand te betreden de avond tevoren. Bij het vertrek wou hij nog mijn email adres; eerst zien of hij dat kan vinden via mijn blog. 
, 
.
Daarna, in de stromende regen naar het busstation annex treinstation, alhoewel met maar liefst 4 paar treinen per week, is dat laatste misschien wel erg veel eer. De regen was prompt gestopt toen ik bij de bus was. Die hobbelt nu min of meer 2 km berg op, en doet daar de hele nacht over.
De volgende morgen kwamen we vroeger aan dan verwacht, en nadat ik een plattegrond had weten te scoren en een hostel had weten te vinden, eerst wat ontdooid (dit was nog koeler dan de bus van São Paulo naar Campo Grande), en daarna het centrum in... (maar niet meegedaan aan de race die ze hadden, om dat nu direct op je eerste morgen boven de 2,500 m te doen) 
, 
, 
, 
, 
, 
, en 
.
En dan verkas je naar de volgende plek. Potosí zou interessanter moeten zijn dan de voormalige parlementaire hoofdstad. De bus en de weg waren redelijk, maar waar ik eerst een hele nacht deed over de hoogte, werd er hier in 3 uur even 1,500 m bij gelapt. Iets ijler, waardoor mijn conditie toch niet zo goed leek, en oh ja, de temperatuur des nachts is ook niet geheel aangenaam. Wel mooie gebouwen; 
, wat betekent dat ik morgen meer mag wandelen.
De nacht was niet eens zó koud; voldoende dekens helpen. Wat niet helpt is dat de ijle lucht voor veel snurkers zorgt. De volgende morgen na het ontbijt, dat begon met enige rare administrativia, maar de stad ingetrokken met een redelijk volle batterij. Enig uitzicht op het "platte" land, en veel kerken: 
, 
, en 
. Een treinstation 
, en meer kerken 
, 
, en 
. Na de lunch nog maar een uitzicht 
genomen, onderweg naar het punt waar je de stad kon zien. Enig probleem; weet niet hoe ik bij dit kom 
.
Na een tweede ook niet zo koude maar wel verstoorde nacht naar de oude bus terminal gegaan, en daar een ticket naar Uyuni gevonden. Enige tijd later, en langs een berg die misschien onder de sneeuw zat, in een woestijnstad aangenomen, en enige tijd later in een kamer in een hostel. De raison d'être van deze plaats zijn de trips over de zoutvlakte in de buurt. Daar dus ook plannen gemaakt om daar aan mee te doen. 't Moet tot veel foto's leiden.
De route van alle toers is de éérste dag vrijwel hetzelfde. Trein wrakken 
, eindeloos veel zout 
, vlaggen 
en een standbeeld 
voor de Dakar rally, patronen in het zout 
, en één berg/eiland met veel cactussen 
, 
, 
, en 
. Op de terugweg ook zoutkristallen gevonden 
, en bronnen bekeken 
. Tijd voor de afreis.
Ik wist dat ik per trein kon vertrekken, 't station is duidelijk aangegeven 
, en ik kon enige wagons al zien staan 
. Weet niet of de goedkoopste stoelen helemaal de moeite waard zijn, maar je komt langs een andere salar 
, en de trein gaat door/over een meer 
.
Dan kun je bij daglicht en na aankomst de trein fotograferen 
.
Na een hostel gevonden te hebben, iets dat moeilijker was dan gedacht omdat ik alleen was, rond gewandeld. Dan kom je er achter dat die rails in de weg nog gebruikt worden ook 
. Daarna gehoord dat dit al een eeuw zo werkt. En dat terwijl er geen trein naar ten noorden van deze plaats meer gaat.
Er was ook een uitzichtspunt... wat wel en redelijke klim was, maar verder niet geheel de moeite waard 
. Er was ook een vuurtoren te vinden 
, maar geen kustlijn. Verder was het centrale plein voorzien van wat mooie gebouwen 
(dat schijnbaar vrij populair werd) en 
.
Morgen door naar de volgende plek, alhoewel er volgende week/maand carnaval is. De stad was al erg druk vanavond vanwege de combinatie van idem zoveel jaar geleden gesticht én Allerzielen/Allerheiligen.
Dan hobbel je op de dag dat ze graven schoon maken gedeeltelijk de berg af; van 3,700 m naar ruwweg 2,700 m. Dit ging gepaard met een tweetal verkooppraatjes over spul waar iedereen die er over nadenkt wéét dat het onzin is. De goedkoopste plekken voor hostels zijn vlak bij het busstation.
De volgende morgen na de regen de stad verkent; ook hier staat een Christus beeld op een berg, en het is groter dan in Rio is 
, maar ondertussen ook weer overtroffen is door een andere stad. De rest van de stad heeft de gebruikelijke plekken zoals 
, en 
, maar ook een meer 
strategisch naast de berg met het beeld.
Na terugkomst in de hostel brak er onweer uit. Dat gecombineerd met een slecht werkende wifi en staf die gelukkig niet behept is met veel inzicht... maakt voor een ''gezellig'' avondje binnen.
De volgende morgen daar ruzie over gemaakt, dat leverde in ieder geval een lagere rekening op. Daarna via het busstation naar La Paz afgereisd, weer terug de bergen op en de zon tegemoet. Dan kom je meer bergen met sneeuw tegen, en uiteindelijk via de luchthaven op 4,100 m in de stad op 3,700 m terecht.
En dan neem je wat ongenode gasten mee op je reis; 't water in Cochabamba is echt niet te vertrouwen. Na enigszins hersteld te zijn, maar verder met het ontdekken van de stad. Na een gemiste afspraak was er dit plein 
, en deze kerk 
.
Daarna eerst op zoek naar de rode lijn, zie je dit 
, en later, vanuit de kar 
. Dan kom je op ruwweg 4,090 m, en zelfs als je gewend bent aan La Paz, voel je toch wat. Maar het uitzicht is het wel waard 
, 
, en de auteur (ietswat ongeschoren) 
. Daarna de berg maar weer afgelopen met dit 
, en dit 
als je onder de lijn staat. Na terugkomst ook even op het dakterras naar de 'wand' gekeken 
.
Na één (mid)dag(je) de berg op, maar een ochtend in de stad door gebracht; er was een gratis stadstoer. Aardige dames, alleen wel lang van stof. Maar je ziet dan ook wel wat. Markt hier 
, voor één natuurkundige een zeer aantrekkelijke reclame daar 
. Er was ook minimaal een zaak met dode llama foetussen (die gebruikt werden in het lokale geloof om moeder aarde te bezweren) en een goede plek om goedkoop lokaal voedsel te scoren. Tevens is de gevangenis op een van de eerdere foto's beroemd/berucht vanwege de overbevolking en de manier waarop dat opgelost is. De kerk was eerder een doolhof met spiegels, waardoor de arme bijgelovige bevolking wel katholiek moest worden.
Daarna afgereisd vanaf een zeer geldbeluste terminal (ze vroegen minimaal 60% meer dan normaal voor drank) naar Copacabana. De route voert ook via een pontje; de bus gaat op een ponton 
, en de mensen via bootjes 
. Het uitzicht is wel spectaculair 
, en de rest van de weg is zeker sportief te noemen.
Dan sta je de volgende morgen op in wat misschien het beste omschreven kan worden als het "Zandvoort aan Zee" van Bolivia. Na een toch redelijk ontbijt maar de lokale kruisweg op gewandeld 
. Halverwege is er een splitsing, rechtsaf was een iets lagere top Cierro Sta. Barbara, waar geofferd werd aan Pachamama... door de katholieke veroveraars gelijk gesteld aan de heilige moeder. 't Uitzicht was niet slecht 
. De andere top was nog wat hoger, en na 14 kruizen heeft Jezus dan verlossing... De stad ziet er oké uit 
, maar ik herinner mij een verhaal uit het nieuwe testament, waarin hij de tempel schoon veegde van geldwisselaren en andere handelaren... Kan hij hier opnieuw beginnen.
Na de lokale delicatesse (gefrituurde forel) maar even siësta gehouden, en daarna de plek waar de Incas ooit offerden bezocht. De route erheen was niet geheel duidelijk, maar op een moment was ik wel op het juiste pad, en kon ik boven genieten van het uitzicht; 
, 
, en 
. Na afdaling een goedkoop ticket voor de boottocht van morgen gescoord.
Zoals aangekondigd een klein uitstapje per boot naar het eiland van de zon. Je vaart tussen wat rotsen door 
, en het wordt spectaculairder 
, en erger 
. Na 
, landt je op 
. Vanaf dan heb je maar een paar uur om op het zuidelijke punt te komen. Het uitzicht is wel goed 
, 
, 
, en 
. De ingang van het dorp wordt bewaakt door twee Inca goden 
, en 
.
Ik had bij de heenreis al iets gezien dat op een replica schip leek, en zag dat nu in meer glorie 
, en zelfs zeilend 
, met mensen die aanzienlijk meer betaalden dan ik. Daarna terug gevaren in een van de langzaamste boten...
Daarna kon ik weer eens iemand uitleggen dat hij iets met zijn router moest doen. Dat leidde niet tot het gewenste resultaat, en ik kon op zoek naar een nieuwe stek met werkende wifi.
Hoe minder we schrijven over hoe hostels in Copacabana omgaan met Wi-Fi, hoe beter het is voor alle betrokkenen... Een bus naar Puno genomen, na een laatste blik op de seizoensopening 
.
Na het gebruikelijke "vul dit formulier in" kreeg ik deze keer 90 dagen, en kon ik deze keer ook weer op zoek naar de Maestro machine die het écht deed en een hostel.
De volgende dag, op zoek naar een kaart en hoogtepunten bleken er wel erg veel dames in klederdracht te wachten 
, en niet op de gemeente, maar een bank die letterlijk twee hoeken verder was. Daarna de kerk 
, een koloniaal huis 
of twee, en een uitzichtspunt 
, 
en wat uiteindelijk een school 
bleek te zijn, en een poort 
bezichtigd. Daarna was er nog een uitzichtspunt 
, 
, en ja de condor was in de naam verwerkt.
In de middag dacht ik even de ruines van Chucuitos te bekijken. De heenreis ging per collectivo, en na de lunch, en enig zoeken bleek hoe groot het was 
, en hoe groot de dichtstbijzijnde kerk 
. Het hoofdplein had ook een kerkje 
. Op zoek naar een collectivo terug naar Puno, kreeg ik een lift aangeboden door iemand van de hostel. Dat ging goed totdat de politie controleerde; weet niet wat erger was... dat ik mijn paspoort niet bij me had, dat ze op een moment dachten dat een boete van 2 soles terecht was, of dat ze, zodra het onweer gevolgd werd door hagel, en vervolgens stevige regen, eigenlijk alles maar afbliezen. We kwamen uiteindelijk wel waar we wilden zijn. Avondeten was een lokale interpretatie van Chinese roerbakken... incluis friet. Smaakte nog redelijk ook net een of ander sap.
De volgende morgen, na het ontbijt via de kust 
van 't meer naar de terminal gegaan en een enkeltje Cuzco genomen; was goedkoop, alhoewel de eerste bus best goed zat, en langs een derde panorama kwam. Alleen mochten we in Juliaca overstappen. 't Zou beter geweest zijn als de staf van de maatschappij dat &eacut;ven gezegd zou hebben, hetzij in Puno, hetzij in Juliaca, in plaats van dat iemand het uiteindelijk uit de staf wist te krijgen. Daarna ging het in slakkengang langs het spoor, over 4,300 m hoog naar het uiteindelijke doel. We kwamen maar 1.5 uur te laat aan. Daarom maar de eerste goedkope plek weten te vinden; de namen waren misschien een clou; ik denk dat er aardig wat ruzie in de Garcia familie is, én dat geen van beide zijden haar helft van het pand wil opgeven, of de andere helft kan kopen.
De volgende morgen verkast naar een betere plek en de stad gaan verkennen. Gebruikelijke beelden 
, 
, totdat ik op het plein kwam; meestal is er een, soms zelfs twee, goede hoek(en)... Vandaar maar een video 
naast de foto 
. Daarna verder met een binnenhofje 
, pleintje 
, poortje 
, een of andere inka held 
, en na de siësta, toen ik de heuvel op geklommen was wat uitzichten 
, incluis van een dure site 
, en de llama's die tegen betaling te fotograferen waren 
. Bij terugkomst ook even het hergebruikte inca monument annex kerk in beeld gebracht 
.
De volgende morgen eerst uitgevonden hoe goed de sleutels van het hostel waren (of hun administratie), daarna de qualiteit en quantiteit van het geleverde ontbijt. Vervolgens op jacht naar een ticket voor Machu Picchu; die moest je aanschaffen voordat je bij de poort staat. Veiligheidshalve maar een voor zaterdag genomen; 't kan moeilijker dan verwacht zijn om de binnenlanden te bezoeken. Daarna een busje gevonden die me gedeeltelijk daarheen zou kunnen brengen; o.a. over een pas van 4,000 m met wat afdalingen 
, tot Santa Maria op 1,200 m, waarna ik dacht dat het te lopen was; met ruwweg 25 km, niet geheel. Gelukkig stond ik een lift later wel in Santa Teresa op ruwweg 1,500 m.
Daar een redelijk goedkoop hostel weten te vinden; geen ontbijt, geen Wi-Fi (en volgens mij in het hele dorp), wel uitzicht 
, en de volgende morgen op pad voor een relatief kleine wandeling; ook dat was iets meer dan gepland, maar wel met plaatjes 
. Gelukkig ook daar een lift gekregen, niet voor de 20 km van de dag tevoren, maar 2.5 km helpt ook.
Dan sta je bij het einde van de weg, en het begin van het spoor en pad 
. Men zegt 1.5 á 2 uur, maar ik denk dat 12 km over niet egaal terrein iets meer vergt. Wel mooie plekken 
, langs een rivier en treinspoor 
, met soms tussen het struweel rivier, bergen, en wat bewolking 
. Bij het voorlaatste station kom je dan wat treinen tegen 
, en 
. Daarna loop je over de weg die tussen Aguas Calientes en Machu Picchu loopt. Bij aankomst in Aguas Calientes zie je dan de standbeelden 
, en kun je op zoek naar onderdak.
Na gisteren te zijn aangekomen in dit plaatsje, vandaag maar op zoek naar de voornaamste raison d'être. Daarvoor mag je eerst een stukje terug naar het voorlaatste station (Puentas Ruinas) op een regenachtige en mistige dag 
. Omdat ik het bustarief iets te hoog vond, ben ik maar gaan lopen; geloof niet dat mijn sterkste kant bergop gaan is... deed iets meer dan een uur over de 400 m hoogte verschil. Dan kom je aan op een plek vol met mensen die ook niets zien door de mist, maar als een kudde hun gids volgen.
Ben eerst naar de zonnepoort gegaan 
, of iets dat daar erg op lijkt 
. De poging om de berg te bestormen was iets teveel van het goede, erg stijl, en geen uitzicht; gevolg van het regenseizoen. Dus maar op weg naar de rest 
huisje hier, 
poortje daar, 
veldje (met nog erg veel mist), 
, 
gebouwen, 
nog een veldje, 
, 
gebouwen in verschillende staat van reparatie, 
best een redelijk uitzicht door zo'n raam, 
, 
, 
laten verschillende velden en muurtjes zien, alsmede de Peruaanse waarmee ik een tijdje door dit monument ben getrokken.
De tempel 
staat redelijk centraal, 
voor het geval dat je dacht dat het allemaal zonneschijn was, llamas 
om het gras te "maaien", 
is een van de klassieke beelden, toen de mist even weg was. 
laat zien wat er naast de site ligt, terwijl de (oude) inka brug 
de andere route naar binnen was in de oude tijden. En door dit dal 
ben ik dus naar binnen gekomen, langs de rivier (en het spoor). De brug is niet geheel bruikbaar meer 
.
Op de weg naar buiten nog maar eens het klassieke Machu Picchu plaatje genomen. 
was dus de goedkope route; kostte me maar 36 minuten naar beneden. Inclusief beeld op wat ze op die dag op het station Puentas Ruinas geparkeerd hebben 
. Dan kom je aan beneden, en zie je eigenlijk alleen 
. De avond afgesloten met een goedkope doch goede maaltijd, incluis alpaca... Op de terugweg ook even geïnformeerd naar de prijs van een treinkaartje voor het traject naar Hidroelectrica, het station op mijn weg; 23 dollar voor iets dat de lokale bevolking niet meer dan 5 Nuevo Soles kost is mij een beetje te gortig. Dat wordt dus lopen morgen, en dan hopen op een of meer goede liften.
Dan loop je vol goede moed, en sneller terug. Halverwege vertelt iemand je over de geringe helling die er is; vandaar dat het de ene kant uit een stuk makkelijker gaat... Beneden, bij Hidroelectrica een taxi gedeeld totaan Santa Teresa, een daar een tweede naar Santa Maria genomen. Vervolgens een busje naar Quillabamba, maar dat was geen succes; alle wegen leiden naar/via Cuzco. Daar dus terecht gekomen voor een nacht in een ietwat dure gribus.
NB: en dan zie je, thuis bij het bekijken van de route op Google maps, hoe het spoor en pad tussen Hidroelectrica en Aguas Calientes loopt; "as the crow flies" is het aanzienlijk korter...
De volgende morgen de eerste bus gemist; leuk zo'n wereldpas maar niet elke geldautomaat met Maestro logo accepteert elke kaart met zo'n logo. De volgende bus ging en paar uur later, en ik had dus tijd om nog wat bij elkaar te sprokkelen zoals de laatste foto's met weer een inka god 
, en de trein die ze door Cuzco heen vervoeren 
.
Dan word je in principe naar Ica vervoerd; geen idee of ze dat beseften, en me hebben proberen te wekken, of er pas in Lima achter kwamen. Eindresultaat... ik kon daar onderdak zoeken. 
, en weer een stad met een christus beeld.
De volgende dag toen ik iets beter in elkaar stak, maar eens op pad. 
park hier, 
gebouw daar, 
paleis en kerk, 
, en nadat ik de rivier gevonden had, nog een beeld van christus 
, maar geen water in de rivier. Op de terugreis nog een ruïne van een pre-inka beschaving tegen gekomen; 
, 
, maar ik zag ook veel zand waaronder die nog begraven lag.
Na een ietwat somber Lima de kust en de zon opgezocht; Paracas leek wel een leuke plek. Daarvoor moet je eerst een bus naar Pisco (of het punt waarvan d busmaatshappij besloten heeft dat het dicht genoeg daarbij is) nemen, je daar door de horde taxi-aanbieders heen slaan, of iets duurs nemen, of even lopen. In Pisco (de stad zelve) bleken er goedkopere truuks te zijn, dus zat ik vrij snel in Paracas in een hostel.
De volgende dag een tweetal tours geboekt. Nummer 1 per boot naar de voor de kust liggende eilanden via een grote kandelaar of cactus 
. De eilanden worden bevolkt door zeeleeuwen én enige soorten vogels 
, 
, en 
. Veel rotspunten die uit het water steken hebben een paar zeeleeuwen die daar zonnen 
. Een van de reden waarom dit zo vruchtbaar is, is omdat hier de vis en andere voedingsstoffen omhoog komen op de grens van het continentale plat, en vrij veel dieren daarvan kunnen leven. Dan ga je terug naar het vaste land 
.
Nummer 2 ging het lokale reservaat in; een zoutwoestijn aan de kust 
. De kust is redelijk woest 
, 
en de golven ook niet geheel gepacifieerd zijn 
. 
en 
geven een beeld van de leegte. Een vulkaan liet het rode gesteente achter 
. Ook hier komen wat vogels voor 
, 
. Een stel Peruanen van Japanse afkomst waren zo vriendelijk om mij wat van hun chevice te laten proeven; kan dat aanraden.
Na een zonnig dagje redelijk snel terug naar Lima. Na enige verwarring wel de juiste plek gevonden tussen alle busmaatschappijen die mij naar de door mij gewenste loatie kon voeren. Je ontmoet tegelijkertijd wel de meest rare karakters; zoals een Belg die ooit in Nederland geboren was, tot Australiër genaturalizeerd was, en nu al enige jaren in Peru rond doolde. Daarna een nachtbus de bergen in naar Huancayo genomen; de bus die me beloofd was verscheen niet, maar de vervanging was zeker adequaat.
De volgende morgen kom je op een plek die er redelijk goed uit ziet. Na links en rechts wat gewandeld te hebben, krijg je 
te zien.
De volgende dag met een lokale bus naar Jauja getrokken, en dan zie je 
, 
, en 
. Alleen is enige weg terug naar Lima, met een nachtbus, deze keer geleverd door "Shalom". Bij het wachten op dat vehicle werd een nadeel van wonen op deze hoogte; 't werd steen-, maar dan ook echt steenkoud.
Die leveren je wel erg vroeg en redelijk ver naar het oosten in de stad af. Zelfs de taxichaufeurs waren schijnbaar bang voor wat er tussen de terminal en het centrum lag. Via de groentenmarkt en een gebied dat er uit zag alsof de burgeroorlog elk moment kon uitbreken kom je wel weer bij de beschaving 
. Dan vind je ook nog een plek die je naar Huaraz wil brengen... 
. 't Enige probleem is dat je zo ongeveer elke keer voor de normale bussen schijnbaar terug de berg af moet naar de kust, én niet gewoon van berg naar berg kunt trekken.
De volgende morgen maar eens een toer geboekt; de eerste keuze was helaas vol. Dan maar naar Chavín de Huantar. Het uitzicht vanaf het hostel was niet slecht 
.
Dan ga je op pad, langs een meertje 
, dat iets hoger ligt 
. Nog hoger, ga je door een tunnel en zie je Christus 
. Na zo ongeveer dezelfde afstand weer afgedaald te zijn kom je bij het monument 
. Je wandelt rond verschillende reeds uitgegraven onderdelen 
(incluis Braziliaanse die wel erg veel selfies nam), 
(een stele), 
, 
(slangen trap), 
(met links de blanke vrouwelijke helft, en rechts de zwarte mannelijke helft), 
(met meer sjamaan-achtige rituelen), 
(de magische god/beeld), 
(de transformatie van mens naar kat m.b.v. 'spul').
Op de terugweg nog maar eens het beeld (en de tunnel) 
proberen te nemen. De tunnel is dus redelijk hoog 
, en je kunt ook sneeuw zien 
.
De volgende morgen was het dus tijd voor de gletsjer. Daarvoor rij je eerst een aardig eind 
, 
, 
, langs o.a. een oude Inka weg 
, en 
.
Daarna gaat het langzaam omhoog 
, 
, 
, 
(en ja, er wonen hier nog mensen ook).
, 
(met bijna net zo veel chemicaliën opgelost in het water als in een sigaret), 
(met reflecties in veel kleuren hoop ik), 
(met bijna alle stadia van deze plant), 
(met de hieroglyven die ze bijna verwoest hadden),
, 
, en 
want ik had nog niet voldoende plaatjes van bergen met sneeuw.
de eerste blik op het doel. 
over het bijbehorende meer. 
voor een beter beeld. Tegelijkertijd sneeuwde het ook lichtjes; 't was zonnig tot de klim naar de gletsjer, en ook prompt na vertrek, maar tijdens het daar wandelen dus niet. Er is sinds 1970 een hoop weg gesmolten 
. En tegelijkertijd sinds ruwweg 100 miljoen jaar ook wat veranderd; je loopt over wat oude fossielen die uit die tijd stammen, en voorkwamen in de zeeën.
Na al dat geloop maar een dagje beetje rustig aan gedaan. De stad bekeken 
, incluis plein 
, en de volgende dag verder in het dal naar Caraz 
, 
.
Op die plek is er zowaar een bus via de interessante route naar de kust. Daarna de stad verkent 
, inclusief 4,500 jaar oude ruïne 
, 
, 
, 
, 
, met tunnels die ooit ver reikten 
, en 
. 't Geheel was weliswaar wat vervallen, maar moet ooit imposant geweest zijn 
.
De dag begon met de eerste stroomstoring van de reis; na ruwweg 7 uur 's ochtend werd mijn telefoon niet meer opgeladen, en werkte de bel van het hoofdgebouw ook niet meer. Daarom mij maar bij de busmaatschappij gemeld. Even na 9 verscheen de bus, die hoger op zijn banden stond dan de andere bussen die ik gezien heb op dit continent. Dat was misschien niet geheel overbodig. De route begon simpel 
, 
, 
, 
, en 
. Dan kom je langs een brug 
, en de eerste centrale 
.
Daarna wordt het nauwer 
, 
, en enger 
, 
. Het werd wel ruimer 
, en soms komt er water van de berg 
. De bergen werden ook rustiger 
, 
, maar ze zijn wel iets verbogen 
. Daarna werd het saaier; het dal werd breder, en daalde meer en meer naar de zee. In een erg winderig Chimbote maar een bus naar Trujillo gepakt.
Dan wandel je rond in Trujillo; kerkje (de kathedraal) hier 
, rare ruïne daar 
.
Daarna door gelopen naar Chan Chan... 't zou een grote plek moeten zijn, hoe moeilijk is dat te vinden. 't Kostte nog aardig wat loopwerk, maar dan loop je ook tegen wat aan 
, 
, en 
. Toen kwam ik bij de ingang, en de maquette van één van de vele quadranten 
. Alles tezamen schijnbaar zo'n 20 km2 aan oppervlak. Keurig in standen verdeeld, en dat alles zo'n 1,200 jaar voor Christus. De rondgang door het paleis was redelijk imposant met pleinen 
, 
, 
, 
, 
, 
want je kunt nooit genoeg grote pleinen hebben voor presentaties en zo, een waterput 
want je moet je water ergens halen, 
, een mysterieus gat 
want wat ben je voor potentaat zonder tunnel, 
én vooral veel muren. Daarna buiten het complex 
, en de andere kant van de weg 
want er zijn aardig wat complexen, die overigens niet allemaal in een goede of zelfs maar redelijke conditie verkeren. 't museum was helaas op maandag dicht.
Dan probeer je van Trujillo naar Cajamarca te komen; alleen zijn er weinig mensen met een idee, afgezien van "niet hier". Gelukkig is er een app voor dat probleem. 't Leidde me wel naar de juiste plek, waar ik een ticket kon kopen. Het enige probleem is dat de bus, zoals alle alle bussen van die lijn, helemaal rood zijn; er is zélfs een gaatjes folie over de ruiten geplakt. In Cajamarca was het eerste hostel aanbevolen door dezelfde app; niet de beste plek.
De volgende morgen dus een nieuwe stek weten te vinden. Daarna de stad gaan ontdekken 
en 
liggen dus aan Plaza de Armas, en 
is van datzelfde plein genomen. 
is genomen vandaag dat uitzichtspunt.
Daarna op zoek gegaan naar de baden van de Inkas; er is een plaats naar vernoemd, dus een gewone lokale bus is voldoende... 
voor het verplichte beeld van een Inka, én 
om een idee van de omgeving te krijgen. De baden zijn alleen aanzienlijk minder spectaculair 
; linksvoor de kerststal, rechtsachter de gebouwen waarin de bronnen nu zitten... je kunt voor enige Soles dus genieten van het min of meer warme water.
Ik had ook bussen naar een andere interessante plek gezien, en daar komen was ook niet moeilijk 
, de lokale necropolis. 
en 
laten de "raampjes" zien wat de knekels achter zaten/lagen. Het uitzicht was niet slecht 
, maar het weer werd dat wel.
De volgende morgen maar de tour naar Combemayo genomen; deze plek ligt wat eenzaam in de bergen. Je komt eerst langs een punt boven het uitzichtspunt van de stad 
, 
. Daarna bij de bergen 
, en een ceremonieel vat 
, en een gevaarlijke tunnel; ik prefereer mijn bloed donaties per naald in een verlichte omgeving door professioneel geschoold en gekleed personeel. Het terrein is woest 
, en afgezien van een berg 
, en zo 
, 
, en 
is het redelijk leeg.
En dan kom je bij een kanaal dat ze rond 1,000 BC begonnen zijn 
. Kaarsrecht 
, dwars door rotsen 
, voor religieuze doeleinden (het volume is te weinig voor planten) 
, 
, en alsmaar door 
. 't Bracht water van de Pacifische zijde van de continental divide naar de Atlantische zijde. 
hier en daar staan er ook dingen in de rots gegraveerd. En dat alles in een verder leeg dal 
. Daarna met de middag bus van Cajamarca naar Celendín gereisd, en in Celendín een combi naar Chachapoyas gevonden. Enige probleem met die combinatie is dat je ergens na middernacht gedumpt wordt in een verder erg duistere stad na een tocht die bij daglicht waarschijnlijk redelijk spectaculair is gezien de bochten en de bergen.
Dan probeer je naar het fort te komen; enig probleem... die toer vertrekt iets eerder dan gepland. Dan maar naar de watervallen... De rivier was niet zo kalm 
. Het uitzicht voor het dorp was interessant 
, en 
. Daarna kun je met een gids het pad op. Je komt dichterbij 
, en je loopt langs een beekje 
. Hopelijk staat er minimaal één papegaai op de foto's 
, 
... er waren twee bezig met elkaar te overtreffen in een balts dans. Daarna ben je vrij dicht bij wat de derde waterval qua hoogte 
, 
, en 
. Dit is het begin van het regenseizoen, en de hoeveelheid water was ruwweg gemiddeld... het pad was wel modderig, maar nog net begaanbaar. Schijnbaar is de waterval op haar sterkst tussen februari en april, maar ik wil niet weten hoe onbegaanbaar het pad dan is. 't Pad schijnt droog te zijn tussen augustus en september, maar de waterval is dan ook minder spectaculair.
De volgende morgen wel op tijd, erg op tijd, voor de toer naar Kuelap. 't Zorgde ervoor dat ik de beste stoel in de bus had. De afstand is maar 72 km volgens de indicaties, maar dat vergt wel een paar uur rijden over niet al te goede wegen. Plus, er zijn morgen verkiezingen, dus wat politici moeten wat daden laten zien; bij voorkeur iets dat de weg open breekt, want hoe laat je anders zien dat goed bezig bent voor de plaats. Maar je kunt het doel van enige afstand al zien 
. Dichterbij is de buitenmuur niet gering 
, en het uitzicht ook niet 
. De ingang voor de machthebbers heeft een passend formaat 
. Er zijn huizen van verschillend formaat 
, en 
, en de Inkas, toen ze het veroverd hadden, dwongen een rechthoekig formaat af 
. Verder waren er knekelhuizen 
, en nadat het voor zo'n 500 jaar verlaten was, enig struweel 
.
Maar na 900 a 1,000 jaar bouwen waren er wel wat huizen 
, 
, 
, en 
. De gids zei dat ze wel dezelfde inrichting hadden 
. Gelukkig waren er ook patronen 
en de ingang van boven 
; als ze je niet mochten, konden ze dat zeer duidelijk maken. En ook ja, om de hoogte te bereiken hebben ze van enige afstand erg veel rots aangesleept. Helaas was Fujimori ook ooit langs gekomen; zijn 'briljante' bijdrage was om een huis volledig te laten 'restoreren' 
; 't staat nu al op instorten, en het dak is waarschijnlijk ook niet correct.
Llamas hebben in ieder geval vrij toegang 
. Verder was deze groep van Chachapoyas mensen niet alleen recalcitrant genoeg om met de Spanjaarden tegen de Inkas te vechten, maar ook om hun goden op de tempel te zetten 
terwijl deze gebouwd werd voor de Inkas. Verder hadden ze ook hun eigen tempel gebied 
. De stenen van de hoofdingang waren ook voorzien van dierenfiguren 
. Verder mezelf maar weer eens op de foto laten zetten 
. Op de terugweg, na een enorme hoosbui, had de gids nog een kleine verrassing 
; de muurtjes waren gebouwd door dezelfde groep, met als waarschijnlijk doel om de rivier te controleren. En ook rond dezelfde tijd verlaten zonder duidelijke reden; ja, ze vochten met iedereen, Wari en Inkas, en elkaar, maar verder...
Van Chachapoyas met de nachtbus naar Chiclayo gegaan... De bus was duur, maar ze serveerden zelfs iets eetbaars.
De volgende morgen in een hotel met wifi ingecheckt, maar de wifi was net goed genoeg voor whatsapp en zo, en niets meer. De stad was verder ook niet speciaal, 
dus maar door getrokken naar het strand.
Ook niet speciaal, 
, maar het amuseerde even.
't Is ook een prima punt om naar Ecuador te gaan. Enig probleem, moet je wel in de juiste bus komen; toen ik om 8:30 nog steeds stond te wachten, werd het tijd voor een collectivo naar de CIFA terminal. Daar keurig in de bus naar Guayaquil gekomen, en ook met een minimum aan problemen en tijd door de immigratie gewandeld. Toen was het tijd voor de douane; ik denk dat ze een tip hadden, want de bus werd uitgekamd, en zelfs door een röntgenapparaat heen gehaald. We werden bedankt voor onze medewerking, maar toen ontbraken er een paar passagiers; uiteindelijk, na luide aansporingen van andere passagiers, vertrok de bus. Enige uren later wordt je achter een vliegveld gedumpt, en kun je op zoek naar een hostel. Er zijn er maar twee min of meer goedkope in de stad.
De stad zelve heeft wat gebouwen 
, 
, erg veel verkeer, en een rivieroever 
, 
. De vuurtoren staat weliswaar op een leuk bebouwde berg, maar verder...
Na Guayaquil afgereisd naar het strand, Santa Elena om exact te zijn; leuk museum waar ze geen foto's willen, kerkje wat ik niet zo spectaculair vond, dus door naar Montañita. Een van de lokale surfer plekken.
't Uitzicht vanuit m'n hostel was goed 
, de disco die het hele dorp wakker hield toch wat minder.
Door naar Puerto López. 't heeft maar twee problemen; grijze ochtenden, en buiten het seizoen geen walvissen. Maar verder een pier 
, en een uitzichtspunt 
.
Maar verder "langs de kust" kom je door Jipijapa, en in Manta; grotere stad, met alle problemen, maar wel een haven 
, en wat stranden 
.
Om door te kunnen langs de kust moest ik weer eens landinwaarts, dus ook de terminal terrestre van Portoviejo mogen aanschouwen. Maar ze hadden wel een bus naar de terminal in Bahía de Caráquez; die een sportieve wandeling ten zuiden van de stad bleek te liggen. De stad is hetzij in verval, hetzij in opbouw, maar niet geheel het swingende centrum 
.
De volgende morgen eerst over de brug 
, 
die over de baai voert naar San Vicente, en vanaf daar met een bus naar Pedernales. Daar hadden ze een bus naar Chamanga. Niet dat we die plaats haalden; we moesten net voor het dorp overstappen op een bus naar El Salto. Daar kon ik dan een bus naar Muisne nemen, of in ieder geval een naar de plek met de kano's naar het eiland. Aardig wat jungle gezien onderweg, en dit eiland moet omgeven zijn door mangroven.
Dan zit je op een eiland in de monding van een rivier 
, 
. Aan de andere kant is een strand 
dat voornamelijk leeg is. Er wordt wel gevist 
. Aan het noordeinde lijkt het wel bountyland 
, 
. En sommige huizen zien er best leuk uit 
. De zuidkant is minder begaanbaar 
. Het uitzicht is, ondanks de hoeveelheid vocht in de lucht, best goed. De variatie in voedsel aanzienlijk minder.
De volgende morgen met boot en bus naar Esmeraldes getrokken. Daar bleek de terminal alleen wel een paar km van de stad vandaan te liggen. Na die hindernis overwonnen te hebben, en een hotel met wifi gevonden te hebben, was er nog een klein obstakel; was de wifi wel verbonden met de wereld? Niet noodzakelijkerwijs op die plek. Ze hadden wel trappen voor de voetgangers 
, en een eind verderop ook een strand 
, incluis instructies wat te doen in geval van een tsunami; ga naar straat X, die is 13 m (boven zeeniveau).
Ik dacht dat het simpeler was om via Villa de San Francisco de Quito naar Colombia te komen, dus eerst een bus naar Santo Domingo de los Colorados genomen; daar vond ik helaas niets waard om gefotografeerd te worden. Vanaf daar naar Quito gegaan; voornaamste probleem... als je dacht dat steden in Ecuador uitgebreid zijn, is Quito nog een stapje erger; je bent (in een snelle bus) minimaal een uur zoet met bij een terminal te komen. Omdat ik van plan ben terug naar Peru te gaan via o.a. Quito, verder geen tijd besteed, en door gereisd naar de grens.
Dan kom je na enig redelijk spectaculair bochtenwerk in een verregend Tulcán. Een taxi later kun je dan Ecuador uit, en met nog minder formaliteiten Colombia in. Die mensen waren overigens wel érg bezorgd over Ebola en Chikungunya. De eerste geldautomaat weigerde, maar met dollars kom je ook hier een aardig eind. Alleen jammer dat de automaat op de terminal ook kapot was. In de stad wel een gevonden die mij een redelijk vermogen gaf; laten we zeggen dat je vrij snel miljonair bent hier, en als de automaat niet al te grote biljetten levert, heb je een ''klein'' probleem met je portemonnaie. Alleen is er in Ipiales weinig te doen, dus meteen door gereisd naar Pasto.
Je zit in het lagere deel van de Andes, maar ook dat ziet er ook niet verkeerd uit 
. Afgezien van een plein 
, was ik niet geheel onder de indruk, dus ben ik door gegaan naar Popayán. Over een stuk van minder dan 200 km doe je dan toch meer dan 6 uur. De weg is dan ook niet geheel recht of heel.
In Popayán is meer te zien 
(zoals deze foto, genomen vanaf een oude pre-spaanse begraafplaats/heuvel), 
, en 
(die de laatste aardbeving ook overleefd hebben). Na 's avonds iets gegeten te hebben, maar het centrale plein/park proberen te fotograferen 
. Afgezien van de straatverlichting was de hoeveelheid licht van de ledlampjes indrukwekkend.
Na Popayán kwam Santiago de Cali, met alle waarschuwingen over drugs, wapens, gangsters, en zelfs de terroristen. Het was meer een warme stad, met een festival en aangepaste prijzen. Je wandelt rond, vindt een kerkje 
, met een bijbehorend pleintje 
. Vervolgens een "kasteel" 
. Daarna kwam het kerstdiner... redelijk zwaar getafeld.
De volgende dag op zoek naar de hoogtepunten. Vond er twee, maar die waren net iets te ver 
, 
. In de stad waren de voorbereidingen voor het feest in volle gang 
. Verder was er niet zoveel te zien 
.
De laatste avond die ik door bracht in Santiago de Cali, was er een feest voor/door Pacifica, de kust in de buurt, en de mensen die daar vandaan komen, danwel zich daarmee identificiëren.
De volgende ochtend naar Guadalajara de Buga getrokken; afgezien van een kerkje, zouden er iguanas in het park moeten zijn 
. Geen reptielen gezien, wel een eekhoorntje. De baseliek is gewijd aan de heer van Milagros, en staat aan een redelijk plein 
, en heeft aardig wat bakstenen gekost 
.
Daarna door via Armenia (de Turken zullen die keuze qua naamgeving gewaardeerd hebben) en Pereira (waar ooit een trein gelopen heeft 
) naar Medellín. Daar kom je dan redelijk laat aan.
De volgende dag aan het rondwandelen geslagen. Ze hebben 7 heuvels die schijnbaar ooit bescherming boden. Een daarvan heeft nu uitzicht over de stad 
, 
, en 
, en een model van hoe de lokale dorpen er ooit uit zagen 
.
Dan kom je over de rivier waarnaar de stad vernoemd is, en zie je wat 
. 't Is raar, maar je gaat verder de stad in 
, met hier en daar een kerk 
, en de meest uitgebreide kerststal die ik ooit gezien heb 
, inclusief bewegende figuren.
De volgende dag vertelt de eigenaar van de hostel dat ik toch vooral de rivier met de rare beelden moest bezoeken. Je begint dus met rond wandelen, pleintje hier 
, pleintje daar 
, een oud gebouw 
, een kruising waar ik toch wat voorzichtiger langs zou gaan 
.
Ook een van de andere heuvels bezocht, maar afgezien van het uitzicht, was die niet zo spectaculair. Daarna het blote voeten park bezocht 
, én de rivier afgelopen; 't begint hier 
, én ja, dat is een soort fontein waar je heel nat van kunt worden. Er zit een heel verhaal aan vast, maar het gaat over de beelden bij kerst. De oever is een park, waar je allerlei stalletjes met voedsel hebt, hier en daar een volgende voorstelling in het verhaal, en een rivier met gesimuleerd water 
, met vissen en boten 
. 't Zou de grootste voorstelling ter wereld zijn...
Om deze keer met enige vaart de stad te verlaten, maar met de metro naar het andere busstation gegaan; gaat net zo efficiënt als in Europa. Daar een busje naar Santa Fé de Antioquia genomen. Dit was de oudste hoofdstad, incluis bij voorbeeld het huis van de stichter van Medellín. Ook een oude kerk 
, de noordelijke uitlopers van de Andes 
, meer religieuze bouwwerken 
, en een voorbeeld van een oud soort bus die schijnbaar soms nog in gebruik is ook 
. De avond was gevuld met de restanten van de kerstmarkt en stroomstoringen in mijn hostel.
De volgende dag door naar Turbo, waarbij het eerste stuk sportief de berg af hobbelt, en het tweede je door vlak land, langs de bananenbomen voert. Het leger meende te moeten checken dat we geen wapensmokkelaars waren.
In Turbo overnacht, en de volgende ochtend met nogal duur vervoer via Montería naar Cartagena gegaan. Enige probleem daar is, dat de Cumbia aan de gang is; schijnbaar wereldberoemd, maar niet goed voor goedkope accommodaties. Uiteindelijk wel ergens beland, maar de stad gedurende dit festival is geen aanrader.
De volgende morgen, voor de 'vlucht', nog wel wat gezien; kerk 
, museum 
, andere oude bouwwerken 
, met enig struweel. 't Is een havenstad, met indertijd enige behoefte aan bescherming 
, en plek voor wat replicas 
. De kerk lag ook achter de muur 
. Tevens is er een fort met een heuvel 
. Ook van de andere kant is het fort nog in redelijke staat 
.
Na met voor de verandering, sinds mijn tocht naar Cartagena, een betaalbaar vervoersmiddel naar Barranquilla gegaan te zijn, daar een moderne kerk gezien 
. De kerstboom is ook hier vooral draad en lichtjes. Het universiteitsgebouw bevatte een aardige collectie schildjes 
...
De kerstbomen hier, in dit tropisch gelegen katholieke land, zijn vrijwel allemaal nogal kunstmatig; neem een ijzeren frame met het profiel van een naaldden, voeg daar lichtjes aan toe, en eventueel wat meer spul, en klaar ben je.
Na Barranquilla was het de beurt aan Santa Marta. Dit is waar het kust-gebeuren plaats vindt. Tevens is het de sterfplek van Simon Bolivar, de man die een aantal landen onafhankelijk van Spanje heeft weten te krijgen. Je hebt dus een haven 
, met erg grote schepen 
, wat gebouwen 
. Een museum 
, met boom in het midden 
, en veel geschiedenis (de meer genoemde Simon Bolivar, origine van de stad, en wat ze in de omgeving hadden weten te vinden). Bij mijn verdere ronddwalen wel een spoorlijn gevonden, maar helaas gaan daar alleen kolentreinen over 
.
Daarna via el Banco door gereisd naar Santa Cruz de Mompox. Dit ligt op een eiland in de rivier de Magdalena. Alleen is de magie iets minder; er is een brug.
Rond gewandeld, langs een begraafplaats 
, een tweetal kerken 
, 
, de rivier 
, de kades 
(dit is een boutique hotel), 
(de witte steen rechts vermeldt elke datum waarop Simon Bolivar aan kwam en vertrok), 
(als er een metalen paal op staat, dat ding geeft aan, bij overstroming, hoe hoog het kwam), en nog maar een kerk 
. Er is ook een botanische tuin, waar de ene helft medicinale toepassingen heeft, en er veel fruit en zo van de andere helft komt. Afgezien van de vogels, waren er ook wat met uitsterven bedreigde apen 
(maar ik denk niet dat ik een carriére als natuur fotograaf ben mis gelopen).
Na het kleine wonder waarin de vorige bijdrage alsnog het web op ging, afgereisd via el Banco naar Cúcuta. Voor deze reis had ik opeens een nieuwe naam 
. Cúcuta heeft de naam ecologisch verantwoord te zijn, maar dat blijkt niet in het centrum 
. De buitenwijken zijn wel groener, maar daar kom je pas achter bij het de stad uit rijden.
Pamplona was aangenamer, met kerken 
, bergen 
, 
, meer kerken 
, en bergen 
.
Daarna een bus naar San Gil genomen; de staf in het busstation zorgde ervoor dat ik in de juiste bus kwam, maar wat volgde was meer a-la Drs. P. dan regulier; de gemiddelde snelheid (gemeten als afstand van mijn vertrekpunt/tijd sinds dat vertrek) lag rond de 15 km/h, de politie controle was "interessant"; de man wilde mijn fysieke paspoort zien om te bepalen of ik nog legaal in het land was, totdat hij een dame zonder enige identiteit te pakken had... en voordat hij daar zijn tanden weer uit had... De omgevallen tankauto was ook niet voorzien, maar kostte ook aardig wat tijd. Eindresultaat was dat in plaats van de 7 uur, het 10.5 uur werden, en ik pas om half vijf in een duistere stad landde.
San Gil heeft een centraal plein 
, incluis kerstboom met zeer creatief gebruikte frisdrankflessen, een rivier 
, en een uitzichtspunt met een video 
.
De rivier bevatte ook een waterval 
. Daarna naar het tweede uitzichtspunt getrokken; 
, en 
, en het kruis markeert de plek van het eerste punt. Het tweede uitzichtspunt lag aan het einde van een lijdensweg 
, die overigens niet zo indrukwekkend, of duidelijk uitgelegd, was als die in Copacabana.
Na San Gil naar Villa de Leyva gegaan. Het dorp is in redelijke authentieke staat. Alleen kwam ik daar in het duister aan, en de zoektocht naar een bed was iets moeizamer dan gewenst.
De volgende morgen over dezelfde kasseiën het een en ander gaan ontdekken; 
, 
, en 
stammen van het belangrijkste plein. Daarna door wat straten gelopen 
, langs een parkje 
(naast een kerk en klooster), meer straten 
, en kan je de bergen ook zien liggen 
.
Daarna afgereisd naar Bogotá. Die stad te is gelukkig niet zo uitgebreid als Quito, maar ook niet echt compact. Na enig wandelen uiteindelijk wel een plek voor de nacht gevonden.
De volgende dag op pad langs huizen 
, en een museum met veel goud 
, inclusief voor cosmologische zaken 
, en het offeren aan het water 
. Verder eindelijk de mysterieuze stad el Banco op een kaart gevonden 
. Die kaart was groot genoeg voor mijn reis door Colombia 
.
Ook langs de boerderij van Simon Bolivar gekomen 
. De kabelbaan vlak daar bij in de buurt 
was alleen erg druk.
Het voornaamste plein, voor het gemak maar naar Simon Bolivar vernoemd was het filmen waard; interessante gebouwen aan alle kanten: 
& 
, 
, en 
. Ook hier werd Charlie Hebdo herdacht.
Het enige probleem met al dit wandelen was dat het wel vaak regent hier in deze tijd van het jaar.
Ondanks de relatieve kou, nog een dagje in Bogotá door gebracht. Gelukkig was het droog en zonnig 
, waardoor je het contrast tussen oud en nieuw kunt zien. Er is ook een ring 
voor het stierenvechten, alhoewel dat ook hier niet geheel zonder controverse is. De berg bevat een klooster 
, en de straten soms imposante gebouwen 
.
Daarna afgereisd naar Ibagué. Een niet onaardig stadje, met uitzicht 
op de bergen, en de rivier 
. Ze hebben ook kerken 
. De bergen worden ook weer interessanter, nu ik weer de Andes in trek 
. Het enige probleem met alle wolken is dat er ook veel regen uit kan vallen.
Dat bleek wel in Armenia; 
is nog redelijk droog, maar ik kreeg wel een gratis douche op de weg naar de hostel, en op de terugweg was het niet geheel droog.
Via Santiago de Cali en Popayán 
naar Silvia gegaan. Gebruikelijke collectie; 
kerk, 
straat, 
rivier, 
uitzicht over de stad, 
, 
uitzicht over de rest, 
vanaf het meer kun je de kerk op de heuvel met het uitzicht zien.
Terug in Popayán viel me nog wat op 
(de plaats is vergeven van de kerken) en het uitzichtspunt 
.
Santiago de Cali en Popayán liggen allebei in een nogal breed dal, maar een aantal interessante plekken, zoals Silvia en San Agustín, liggen over de bergen en niet altijd even ge&eum;ffende wegen 
, 
. 't Was ooit terroristengebied als ik de geruchten kon geloven, maar nu komt het gevaar meer van wilde dieren 
.
Dan heb je de keuze; paard, jeep, wandelen, of een park. Ben maar gaan lopen, langs een viertal monumenten in het wild. De eerste heet la Pelota 
, en bestaat uit twee stenen. Vlak daarbij vind je el Purutal, waarbij ze een tweetal gekleurde beelden hebben uitgegraven 
, 
, en er ook nog een graf achter ligt 
. Deze plekken liggen dicht bij elkaar 
, in een redelijk leeg agrarisch gebied 
, 
.
Na enig stevig doorwandelen kom je bij la Chaquira, waar 
je alleen maar naar de toeristische accommodaties voert.
en het bijbehorende filmpje 
laten wel het monument en de redelijk imposante omgeving zien.
Vanaf daar kom je dan bij el Tablon; 
en 
geven een beeld van de details, terwijl 
laat zien hoe het veld er bij ligt.
De volgende dag de sprong gewaagd, en geïnvesteerd in het "paspoort" dat toegang geeft tot het archeologische park. Voor zoverre het museum geen last had van stroomuitval, kun je 
en meer zien. Schijnbaar was dit de plek waar je in ieder geval één van de drie bergketens kon oversteken. Tevens komen 5 belangrijke rivieren van Colombia vanuit dit gebied. De oudste sporen zijn van 3,300 jaar voor Christus . Ze hebben ook rond 2,000 jaar geleden veel gedaan, en voor 900 zijn ze weer vertrokken.
Niet alle beelden staan op de originele plek; een aantal zijn in een bos geplaatst; 
, 
, en 
(en nog een heel stel). Daarna kom je langs een paar plekken waar de graven en de beelden bij elkaar staan; tafeltje A 
, tafeltje B 
, de hoogte van Lavapatas 
(vond de bijbehorende bron niet zo indrukwekkend), tafeltje C 
, en het grootste beeld 
, dat op tafeltje B staat (en ja, tafeltje is de correcte vertaling van hoe de heuveltjes genoemd worden op alle borden).
Dan speel je met het idee om de plaats maar te verlaten; bijna alles gezien, en is de rest nog een dagje waard én simpel te bereiken? Er was een relatief goedkope tour, die ik na enig wikken en wegen genomen heb...
Het eerste doel was de plek waar de Magdalena rivier erg smal is 
incluis een klein klooster dat er over uit kijkt. De rest van het dal is ook niet zo ruim 
. Beneden is er niet alleen een collectie planten die kleurstoffen produceren, maar ook een aardappel variant, en een close-up van de stroomversnelling 
.
Daarna in Obando wat graven bekeken 
, en doorgereden via een zijrivier van de Magdalena 
naar de alto de los Idoles. Dit zijn twee grafheuvels met ieder een aantal graven. Voor elk graf staat een beeld 
, en daarachter ligt dan een kuil 
. Er was er ook een met twee beelden 
. En zo heb je al snel een heuvel vol 
. Verderop liggen er nog een paar 
, met beelden 
. De andere heuvel bevatte twee graven met een krokodil 
per kuil.
Daarna door naar alto de las Piedras, met 
, graven 
, en maar weer eens een selfie 
. Tevens ook de dichtstbijzijnde waterval bekeken 
, met bijbehorend dal 
. Incluis video 
.
De volgende dag van het hostel 
via Pitalito en Mocoa uiteindelijk naar Pasto getrokken; 
, 
. De weg staat bij enige mensen bekend als een levensgevaarlijke route. Het is wel een krappe weg, waarbij je soms zelfs achteruit moet om de tegenligger te laten passeren.
De weg van Pasto naar de grens bij Ipiales, en daarna Ecuador in is veiliger, maar gaat door vergelijkbaar terrein.
Dan kom je in Ibarra. De plek is halverwege de grens en Quito, en bevat, zoals gewoonlijk, kerken 
, en 
.
Daarna doorgereisd naar Otavalo. De plaats staat bekend om haar markt, maar met een overvol plein, vol met niet met de hand vervaardigde zaken, denk ik dat de charme wel weg is. Wel wat gefotografeerd 
, en 
voordat ik de regen ontvluchtte en naar Quito vertrok. Daar was het iets droger, maar nog steeds uitgestrekt.
De gebruikelijke collectie 
kerk, 
iets kleurrijk dat later het ministerie van toerisme bleek te zijn. Volgende kerk 
, klooster 
, en andere bouwwerken 
.
Dan kom je bij het voornaamste plein, met 
en 
, en meer kerken en kloosters 
, waarbij dit het hoge klooster is, en het andere het lage. De straat had wel iets 
, evenals het plein dat volgde 
. Van daar af had je ook een goed uitzicht op wat ze op déze heuvel hadden neer gezet 
.
Dan mag je weer eens proberen het doolhof dat Quito heet te verlaten. Deze keer bleek ik een simpele route te hebben naar de zuidelijke terminal; een trolley bus kon me daar zonder overstap heen voeren. Op de terminal was het ook simpel om naar Latacunga te gaan. Daar bleek alleen het probleem met een vulkaan van meer dan 5,000 m en bewolking onder de 4,000 m; iets dat niet de moeite waard is om te fotograferen. Dus door gereisd naar Baños. Dat ging alleen via San Juan de Ambato, en een ietwat dubieuze busmaatschappij. Er zijn dus twee terminals, en we moesten dus de andere hebben.
Aan de westkant van de stad was er een voetgangersbrug over de weg; meer vanwege de onoverzichtelijke bochten, dan vanwege de grote verkeersstromen. Maar het uitzicht was een video 
waard. In Baños de Agua Santa aangekomen hadden ze informatief de afstand naar een aantal steden weten te tonen 
. Daarna de waterval weten te vinden 
, en het heiligdom 
. Weet niet of water uit een min of meer heilige bron dat door iemand die wel of niet priester is over het hoofd van iemand met mijn overtuigingen werkt zoals bedoeld...
De volgende dag vol goede moed de eerste berg op 
naar het kruis en een boomhut, incluis erg veel wolken, wind, en navenant koud weer: 
, 
, regenbogen 
, en aanzichten van bovenaf 
. Daarna sloot mijn telefoon zich af van de buitenwereld.
De volgende dag kon ik het nog eens proberen, en ben ik de berg aan de andere kant van het dal en de rivier 
gaan bekijken. Dat levert wat op 
, 
, en 
, maar ook veel wolken 
. Maar de video 
vlak bij "Las Antenas" geeft wel een idee van het uitzicht. Een reden om niet helemaal naar de top van de berg te wandelen, maar weer aan de andere kant van de berg af te wandelen. De weg was niet overal even goed, en op een plek mocht ik door een rivier waden die de weg overstroomde. Beneden aangekomen was de rivier indrukwekkend 
, vooral met een waterval.
Daarna weer terug naar de zuidelijke berg. Alhoewel berg misschien niet geheel de juiste term is voor een vulkaan, of iets wat daar tegenaan leunt. Enige probleem is dat het niet altijd even droog bleef 
, of je op de juiste plek zit; was niet écht op weg naar Runtún 
, maar uiteindelijk wel bij de maagd terecht gekomen, met dit 
als uitzicht; 
. Daarmee de voornaamste plekken gevonden, die dusdanig belangrijk zijn dat ze 's avonds verlicht worden.
De volgende morgen was het internet ietwat dood, dus gelijk maar door naar Guayaquil. Dat ging gepaard met een langzame bus, of een lang traject, of beiden. Een route door de bergen is leuk, behalve als de wolken zo laag hangen dat het mist of erger is. Passeerde minimaal een vulkaan, maar tussen de bewolking en de bebouwde kom, was er weinig te zien, en minder te fotograferen.
In Guayaquil een park weten te bezoeken. Eindelijk flamingos dicht bij mijn telefoon gekregen 
, evenals de lokale arend 
. Tevens het gevaarlijke dier van zuid Colombia, de tapier in levende lijve gezien 
; niet zo groot als een auto, maar ik denk dat het een goede deuk kan maken. Het tweede deel van het park waren oude gebouwen 
, toen Guayaquil nog compact was.
Daarna door gereisd naar Santa Ana de los cuatro ríos de Cuenca. De oude stad bevat enige gebouwen 
, en 
aan het plein, een inca grafheuvel 
, een markt 
, de achterkant van de kerk 
, en een gemoderniseerd openbaar toilet 
.
Na Cuenca doorgereisd naar Ciudad de la Inmaculada Concepción de Loja. Dit is een van de oudste steden in de buurt. Zoals gebruikelijk is er een verband met Simon Bolivar; 
, waarin gememoreerd werd dat de goede man aan de wieg stond van zo'n 6 landen... Bolivia, Colombia, Ecuador, Panama, Peru, en Venezuela.
De volgende dag, terug naar de terminal via de deur van het museum 
, incluis muurschildering ter herinnering aan Simon, en redelijk uitzicht 
. De andere kant van de poort ziet er ook niet slecht uit 
.
Aftocht naar Vilcabamba, waar men schijnbaar erg oud kan worden. Het uitzicht is er niet minder om: 
, en 
. Daarna een eenvoudige doch voedzame maaltijd weten te vinden 
; de soep is geïdentificeerd als locro de papa met graan, en de andere schotel als chuleto met rijst en bonen. Het werd geserveerd met mango sap, voor een prijs die de gemiddelde friet tent in Nederland niet meer haalt.
Na zeer vroeg gewekt te zijn door de hanen die nog niet tot maaltijden verwerkt waren, me vervoegd op het punt waar de bus naar Zumba langs zou komen. Zo op de vroege morgen had dat best een redelijk uitzicht 
. Daar werd ik op een moment aangesproken door wat uiteindelijk een reperateur van koelkasten bleek te zijn; hij kon me meenemen naar Valladolid, wat halverwege ligt. Daar moest hij een compressor vervangen, en ik heb maar een handje mee geholpen. Daarna door naar Zumba, en vanaf daar naar la Balsa, met brug en grens... in een ietwat experimentele bus 
vanaf een redelijk somber busstation 
, en 
vertrokken naar la Balsa. De weg was de slechtste die ik in Ecuador ben tegen gekomen, maar we kwamen bij een zonnige grens waar ze me het ene land uit lieten, en vervolgens nog het andere land in. Via San Ignacio in Jaén aangekomen; hier waren de hostels nog goedkoop, en het was niet zeker dat de volgende plek bussen had.
De volgende morgen vanaf Jaén via Bagua Grande en Pedro Ruíz in Tarapote geland. Je gaat via de oostkant uit de Andes de regenwouden van de Amazone in. En regenen deed het.
De vorige blogpost er uit weten te krijgen vanaf het restaurant aan de overkant van de straat van het hostel; de wifi in het hostel was zodanig dat het daar écht niet lukte. De volgende morgen was het iets droger, en kon ik het busstation terug vinden. Daar hadden ze regelmatig busjes naar Yurimaguas, over een gebaande weg. Alleen was de regen op een plek sterker; de weg was een beetje weggespoeld over een redelijke afstand. Ze waren wel bezig met een reparatie, maar 't verkeer was niet de snelste in Peru. Na de laatste bergen kom je op de vlakte en uiteindelijk in Yurimaguas, waar het uiteraard weer regent.
De volgende morgen was het droog en zonnig, en, na de ceremonie in het park, kon ik dat nog fotograferen ook 
. Daarna een boot gevonden die me naar Iquitos kon vervoeren 
. 't was alleen niet de eerste die vertrok 
, en totdat je onderweg bent, moet je zelf voor je maaltijd zorgen.
Ruwweg een dag later dan verwacht, en ze waren zo vriendelijk om me een ontbijt (met vis, soep en yucca te verschaffen), toen alle vracht eindelijk geladen was, vertrokken we.
De volgende morgen wordt je wakker in dit landschap 
, en kom je er achter waarop de kreet "Lagunas" op je kaart slaat 
. Daarna werd het ontbijt geserveerd; of je zo vriendelijk wilt zijn om je ticket te laten zien, en een soepkom gereed te hebben; was niet geheel onder de indruk van de administratie-drift, of het gebodene voedsel.
De rest van de dag volgde hetzelfde patroon; de boot gaat van plaats naar plaats, hier en daar vracht afleverend. De waterstand lijkt wat hoog. En soms wordt er wat vracht geladen 
. De rivier wordt er ook niet smaller op 
, en de dorpjes er niet florissanter 
. Afgezien van de papegaai, die iemands huisdier bleek te zijn, was er ook een kleine aap, alhoewel die bij een dame in een eigen boot hoorde 
.
't enige wat de groene muur doorbreekt zijn dus de dorpjes 
aan de rivier, en deze had zelfs een bord met informatie 
, en ook last van de waterstand.
Ben na nog twee maaltijden niet onder de indruk van de culinaire gaven van het keukenpersoneel. De dwang om te zorgen dat alleen mensen met een ticket voedsel krijgen lijkt groter dan de zorg dat ze goed en genoeg te eten krijgen.
De volgende morgen kom je eerst aan in Nauta, waar de boot 3 uur aan iets dat door gaat als kade ligt, terwijl een auto en enige andere zaken worden uitgeladen. Daarna ga je via aardig wat kronkels naar Iquitos door, wat een uur of 8 duurt. 't alternatief is een auto van Nauta naar Iquitos die het in een uur of zo doet. Uiteindelijk aangekomen, mag je eerst nog geïnspecteerd worden, voordat je op een erg noordelijke plek gedumpt wordt.
Na enig wandelen, o.a. via het locale hydrologisch instituut, waar je ziet dat ze een meter onder het record van 118m staan, kom je uiteindelijk toch in een goedkope plek terecht.
Voor mijn Bond, James Bond moment 
(alhoewel ik mij af vraag hoeveel mensen dat door hebben). De stad bevat ook 
een door Gustav Eiffel ontworpen, en door Belgen gemaakt huis; 't is in stukjes vervoerd, soms met dragers door de jungle. Daarna verder rond gekeken 
. Veel gebouwen lijken oud, maar zijn meer slecht onderhouden. De met tegels bedekten zijn wel vaak een eeuw oud. De rivier, en nee, dit is niet de Amazone, 
is desalniettemin redelijk aan de maat, en leent zich voor 
paalwoningen, alhoewel dit een restaurant is.
Bij het verlaten van de stad ook nog de museum boot (uit 1906) gezien 
, en me daarna weten in te schepen op de Don Manuel. Mijn moeder vroeg zich af bij de eerste boot wat voor pieremegoggel het was; deze is nog een slag kleiner... per hangmat kun je 3 a 4m rekenen; de vorige kon er 4 rijen kwijt, deze maar 2 
(en het is de middelste). De man die naast mij een plekje vond was ook een redelijk karakter; gekleed in iets wat het best te omschrijven valt als een ceremoniële badjas, volger van een specifieke variant van het christendom, die volgens mij alleen voorkomt in Peru, en zonder hangmat of veel bagage ingescheept. Hij was wel vanaf een plek aanzienlijk zuidelijker naar Iquitos gevlogen, en op weg naar een plek dicht bij de grens. Vertrek was aangekondigd voor 7:30 des avonds, en werd uiteindelijk 8:45, voordat we langs de douane konden.
De volgende dag ben je wel een stukje opgeschoten, en zit je in een dorpje langs een zijrivier van de Amazone 
, en ziet de Amazone er zo 
uit. Een van de volgende dorpen was belangrijk genoeg voor een school 
, en de grootste plaats had zelfs een echte "landingsplaats" 
, en uitzicht op de grote rivier 
. Afgezien van het feit dat de boot op vrij veel plekken stopt voor passagiers, stoppen we ook voor vracht; 30 flessen soda voor één dorp, een collectie bouwmaterialen, die eerst moeizaam geladen waren, die vervolgens nog moeizamer gelost werden in een ánder dorp. Tevens werd er (waarschijnlijk voor de bemanning) wat lokaal wild gescoord. Ons diner was aanzienlijk minder in qualiteit en quantiteit; rijst, stukje kip, beetje aardappel, en wat snippers groente.
Ik had de avond tevoren wel het varken gezien, op een boot waar de kippen per krat vervoerd werden, niet het grootste wonder, maar de koe (of waarschijnlijk stier) die ik aantrof bij het afdalen van het passagiersdek naar het vrachtdek was dat misschien wel. Mijn idee was om via Caballo Coche Colombia in te komen. De plaats in ieder geval gehaald 
. Denk niet dat je hier met een vliegtuig wilt landen; het terminal gebouw was een beetje vervallen, en de rest van de luchthaven zag er niet al te levendig uit.
Na de regen, een nacht, en enig rondvragen kwam ik er achter dat je niet legaal rechtstreeks van Caballo Coche naar Puerto Naranes kunt gaan; geen immigratie in C. Coche. Dus een echte pieremegoggel naar Santa Rosa en Tabatinga genomen 
, want in de eerste kon ik wel het heilige stempel krijgen, en het papiertje inleveren, en vanaf de tweede is het gewoon de grens over wandelen. Caballo Coche ziet er zo uit 
vanaf het water.
Je gaat een heel stuk via een kanaal / zijtak van de Amazone, maar op een moment komt de boot op het hoofdkanaal. Dat loopt vanaf een punt tussen Peru en Colombia, en ik had dus wel het patrouille schip zien liggen, maar we waren dus ook gelijk het haasje; inspectie. Of maar zo ongeveer iedereen zich even op de A.R.C. Arauca wilde melden, en daar paspoorten etc wilde laten zien. Een van de officieren sprak engels, en legde uit dat ze inspecteerde voor de veiligheid. En ik sta dus ook weer op een paar foto's. Daarna gingen ze door de bagage. Afgezien van de zak vol met een of andere soort vrucht / groente, die nog net niet geteld werden, hadden ze alles aan boord bekeken. Of ik alleen even ze in mijn bagage wilde laten zien. Dit alles onder het mom van veiligheid; geen idee wat ze hoopten te vinden, maar 't vertraagde ons toch redelijk. In Santa Rosa aangekomen, was een ding duidelijk; geen idee waar immigratie was, en ik had geen tijd, of genoeg geld om dat uit te gaan zoeken. Door gedobberd naar Tabatinga, en vanaf daar naar Leticia gehobbeld.
Me de volgende dag op het vliegveld van Leticia vervoegd om legaal Colombia in te komen; of ik mij eerst legitiem uit Peru wilde begeven... dus terug naar Santa Rosa, waar het heen én weer tussen politie en immigratie kon plaatsvinden; kastje, muur, ... Op de terugweg ook maar wat van het drielandenpunt vast gelegd: 
, 
, en 
.
Daarna via de luchthaven eindelijk legaal welkom geheten 
. Het werd alleen erg nat en te laat die dag voor de trip terug stroomopwaarts naar Puerto Nariño.
De volgende dag wel op tijd, en met een snelle boot tot vlak bij Caballo Coche gekomen. De plaats ligt gedeeltelijk op een heuvel; 
, en een van de paden loopt via een school naar een plek waar de schooljeugd op een speciale boot kan wachten 
.
Terwijl de avond hier niet echt stil is; de verschillende kikkers etc zorgen voor redelijk wat lawaai, gaan de mensen redelijk snel op stok, na de film bij het gemeentehuis was het rustig.
De volgende morgen maar even vast gelegd hoe hoog het water staat 
; dat is een voetbalveld, en een park met een basketbalveld, die beiden tot meer aquatische zaken uitnodigen.
Daarna een van de andere paden afgelopen; twee dorpen verder houdt het beton ook op, maar kun je wel de Amazone bewonderen 
. Op een heuvel (voor het einde) maar even rond gekeken: 
. Verderop langs het pad stond een toren, uiteraard daar ook even op geklommen; het uitzicht was het waard 
.
De zonsondergang was ook mooi 
.
De volgende morgen kon ik helaas niet de eerste boot terug naar Leticia nemen, maar wel de volgende. Het is verleidelijk om in dit paradijs te blijven 
, maar ik zou me op een moment wel dood vervelen. Gelukkig kwam de boot er ook aan 
, en dan kun je in reddingsvest gekleed 
plaats nemen. Ja, deze boten gaan snel (op de heenweg voeren we vrij vaak tegen de 50 aan, als ik die meter goed zag) maar je voelt ook elke hobbel in het water. En bij regen wordt het nog leuker; geen uitzicht of wat dan ook, het gordijn moet dicht tegen het water. Nadat we ons hadden afgemeld bij de marine (wat bij de heenweg aan het begin gebeurde) konden we weer op het vaste land lopen; kleine verademing na de krappe plekken op de boot.
Daar me eerst op het vliegveld vervoegd om het land weer legaal te verlaten. Toen daar een uur gewacht, niet zozeer op immigratie, maar totdat de regen min of meer op hield. En toen met een lunch en geen Colombiaans geld over de grens 
én op zoek naar de Braziliaanse immigratie (die uiteindelijk door de federale politie gedaan werd) en een boot naar Manaus. Zelfs dat laatste lukte, maar wel tegen een hoge prijs; het vervoer hier is duur.
Nadat het gedurende de nacht veel geregend had, me de volgende morgen naar de haven gesleept na het aanschaffen van enige voedingswaren; de lunch zou niet geserveerd worden, en diner was ook niet geheel zeker. Het inschepen was een uitgebreid gebeuren; vooral vanwege alle officiële controles. Of je een boarding pas wilde halen, een bandje om je pols, je bagage wilde laten zien aan de militaire politie (die schijnbaar alles willen zien, maar schijnbaar niet zo vaak vrouwen met westerse producten langs zien komen), en tegelijkertijd stond iemand van de marine, met twee mariniers, ook nog wat officieels te doen aan boord.
Maar je vertrekt, maar een uur te laat, en komt bij de volgende stad 
, en na vertrek, en een goede kom soep ziet de rivier er niet onaardig uit 
. Niet slecht voor een eerste van drie nachten tot Manaus.
Na in de nacht meer passagiers te hebben opgehaald in twee steden, kwam de volgende stad rond het ontbijt, maar met politie voor een extra controle; passagiers uit Manaus werden overgeslagen. Het uitzicht was niet veel anders 
. De andere boten zijn een beetje kleiner 
, en de rivier op sommige plekken wel erg breed 
. Na een goede lunch en een ietwat mindere avondmaaltijd was ook deze dag wel over.
Na de laatste stop gedurende de avond was het rechtstreeks naar Manaus. Passagiers voor de tussenliggende havens werden per kleinere boot afgeleverd. De maaltijden waren helaas wat minder, maar het weer was zeer warm. Tegen de avond werd ook bekend hoeveel uren te vroeg we zouden aankomen; ben benieuwd of dat inclusief ontbijt is. Tevens werd het schijnbaar ook tijd voor wat regen 
.
De volgende morgen kom je dan aan in een redelijk veranderde stad 
met een redelijk snelle boot 
.
Na een nachtje slapen op een echt bed, of in ieder geval de onderste helft van een stapelbed, en een redelijk goed ontbijt, maar eens gaan lopen. Werd in ieder geval verblijdt met de mededeling dat mijn Chinees nog goed genoeg is om mensen te verbijsteren; altijd een opsteker. Bij het paleis 
begon het al te druppelen. Verder gegaan, ik wilde geld wisselen, maar Peruaanse nieuwe soles zijn hier net zo populair als Taiwanese nieuwe dollars dat waren in Japan.
Op weg naar de terminal kwam ik een bekende naam tegen 
. De regen, en mijn lust om de terminal te halen hielden aan. Ik had begrepen dat er drie nachtbussen waren, maar bij de terminal aangekomen bleek dat een kleine onderschatting te zijn; 4 a 5 bedrijven, die aan het stunten waren. 't Leverde in ieder geval een redelijke prijs (voor dit "paradijs") op, en een indicatie van 780 km over de weg en 12 uur reizen voor hemelsbreed 660 km.
Ergens rond de evenaar hield de federale politie een controle. Ze vonden een Colombiaan zonder papieren, maar die hoefde pas de volgende morgen ingeleverd te worden... In Boa Vista aangekomen, bleek enerzijds de planmatige opzet van de plaats, en anderzijds de hoge hotelprijzen; van schrik maar op de volgende bus naar Bonfim en de grens gestapt. Overigens is het gebied geen regenwoud, zoals rond Manaus, maar meer savanne.
Ook deze grens was makkelijk te passeren; éne land uit laten stempelen, met een brug de rivier over 
, en het andere land in komen, een stempel verwerven, en verder hobbelen. 't Is alleen wel een duur land; munt gekoppeld aan de dollar, maar een route over land naar de rest van de beschaving, dan vliegt het geld snel.
Na een nachtje in een relatief goedkope plek, met wasgelegenheid, de volgende dag op zoek naar een bus naar de noordzijde gegaan. Tegen de tijd dat die eindelijk vertrekt... de route (van beide kanten) werkt met een vertrek om 19:00, paar uur rijden door een nogal donker en nat landschap over een min of meer gebaand pad, en dan stoppen voor het dichte hek van een park, waar je dan een hangmat kan huren, en een paar uur slapen. De volgende morgen kun je dan door het park met voldoende bomen naar de rivier 
, met stroomversnelling 
, om dan met de eerste boot over te steken.
Een ontbijt en een controle later 
en nog wat kilometers 
over toch erg slechte wegen kom je uiteindelijk toch nog ergens aan.
Die plek is meer voor de mijnbouw (bauxiet, wat aluminium bevat, en de voornaamste bron is van het rode zand en stof) en het geloof dan iets anders 
, alhoewel dit huis 
wel vervallen oogt, maar er niet onaardig uit ziet.
De volgende dag een plek in een auto naar Georgetown gevonden. De stad bevat veel hout zoals de markt 
en het gerechtshof 
. Alhoewel het vinden van geld (incluis het weer aanzetten van de kaart in een omgeving zonder veel Wi-Fi) en waar goedkope hostels ietwat schaars zijn.
Beide doelen waren verwezelijkbaar, en dat op een zondag.
De volgende morgen, onder een niet zo droge hemel, de stad in gegaan. Vuurtoren, met Nederlandse origine 
, en wat meer houten bouwsels 
weten te vinden, evenals de Surinaamse ambassade voor het enige visum wat ik niet aan de grens kon krijgen van deze reis. Maar het was ook veel schuilen voor de regenbuien die ook vielen.
De volgende dag, via het oudste bouwwerk 
en een redelijk dure auto me naar een zo mogelijk nog duurdere boot 
begeven. De rivier is net zo modderig 
als de Amazone. De boot gaat overigens maar twee keer per dag 
.
Daarna kon ik eerst ruzie maken met de beambte van de immigratie van Suriname; de man dacht dat ik een grapje maakte, terwijl ik écht niet wist waar in Paramaribo ik zou gaan slapen, of hoe lang ik daar wilde blijven. De lift naar de stad was wel handig, evenals de roti die ik kreeg van iemand uit Guyana.
Na het ontbijt verkast naar een goedkopere stek; Nederlandstalig of niet, er is een budget. Na daar ingecheckt te zijn, en enig opruimwerk op een paar mailboxen (de eerste stek in weken waar dat kon) de stad in gelopen.
Je ziet DSB 
en denkt "gefaalde man met grootheidswaanzin", maar nee, dit was een lokaal merk met een ietwat ongelukkige afkorting (voor Nederlanders). Daarna een fort gevonden 
evenals de volgende voormalige gouverneurswoning 
.
Ook deze stad bevat aardig wat hout 
langs een waterkant met een zichtbare rivier, en meer bouwsels 
zoals een moskee naast een joodse tempel, 
(inclusief Simon Bolivar, er is geen ontsnappen aan de man), 
met niet alleen erg Nederlandse gebouwen, maar ook met Nederlandse opschriften.
Er zijn ook wat rivieren, die uitmonden in zee, en met een weg redelijk dicht bij de kust, moet je soms daar dus over heen; na de pontonbrug net ten oosten van New Amsterdam, en het rijkswaterstaat model in West Suriname, is dit een redelijke bestemming voor de ontwikkelingshulp 
.
Dan kom je een oude routewijzer tegen 
, en het bewijs dat de Chinezen ook hier thuis zijn 
.
Na de nacht in een hangmat te hebben door gebracht, de bus naar Brokopondo genomen; gaan er niet zo veel van. Na enig rijden (én veel stoppen bij eetgelegenheden en zo) word je uiteindelijk afgezet bij het logeergebouw, en kun je de omgeving gaan bekijken.
De omgeving blinkt niet uit qua culinaire gaven. Twee Chinese supermarkten met voedsel, maar enige verwarring later had ik een goedkope oplossing die ik zelf kan klaar maken.
De volgende dag mij via een pad langs de Suriname rivier 
en de weg naar de stuwdam en centrale 
naar het Brokopondo meer 
begeven. Stevige wandeling met alles qua weer van erg zonnig tot druppels. Bij de terugweg kwam ik in de andere kern van deze plek een verkoopster van maaltijden tegen; lunch was redelijk geprijsd. Na de siësta en de regen van de middag ook het strand 
bezocht. Je mag er alleen niet zwemmen.
De volgende dag voor dag en dauw opgestaan, en me aan de straatkant opgesteld, in afwachting van de enige bus van de dag. Door wat verwarring stond ik daar iets te vroeg, maar waren er ook meer bussen naar Paramaribo. Daar werd ik belaagd door aanbieders van reizen naar Albina; wijs geworden, eerst langs het busstation gelopen. Daar hadden ze een nog betere aanbieding, met als enige nadeel het tijdstip. Geloof niet dat de concurrentie daar blij mee was; "de bussen mogen vandaag niet rijden" was een van de kreten. Maar uiteindelijk vertrokken we wel, en over de brug 
naar het oosten van het land.
Geloof niet dat de lokale hotelboeren door hebben wat ze wel en niet kunnen vragen; uiteindelijk geland in een collectie hangmatten op eigen risico... Daarna een roti gescoord, en bij de terugweg ook de boten gefotografeerd 
die veel gebruikt worden voor het grens verkeer.
De volgende morgen na het ontwaken en inpakken 
me bij de douane vervoegd om het land legaal te verlaten, een supermarkt bezocht voor een ontbijt, en na enig onderhandelen over prijzen van de overtocht en hoeveel ik wilde wisselen, me met euro's laten overzetten 
.
In Frans Guyana, voordat ik zelfs maar legaal het land in was, kreeg ik al een idee hoe duur het kon worden; we rekenen wel erg veel voor de lokale bus naar de plek waar je heen wilt.
Na het stempeltje dus maar gaan liften; uiteindelijk binnen 6 uur met 4 liften en iets van 15 a 20 km wandelen toch de 205 km weten af te leggen. In die tijd ook een interne controle post gepasseerd, en wat bruggen. De regen hier valt min of meer hevig gedurende een paar minuten, maar daarna is het weer droog. In Kourou kwam ik een totempaal tegen 
, en erg duur onderdak. De goedkoopste plek zou gevaarlijk zijn, maar heeft meer last van de wind.
De dag daarop na een kleine strandwandeling de stad in. Ze hebben zo ongeveer alles van de tijd dat dit een strafkamp was afgebroken op een toren 
, vernoemd naar hun grootste misser, na. Daarna verder rond gehobbeld, het derde regiment infanterie van het vreemdelingen legioen; die mogen de basis hier verdedigen. Meer kunst op een rotonde 
.
Op weg naar het ruimtecentrum wordt je in ieder geval welkom geheten 
. Ik kwam daar op een redelijk opportuun moment; gratis rondrit, met uitleg (in het Frans), en korting op het museum. Na enig papierwerk zat ik dus wel in de bus, op weg naar de lanceerplek van de Sojuz raketten 
, en andere bezienswaardigheden. Afgezien van de Russische bijdrage, lanceren ze hier ook Ariane 5 en Vega raketten; dé laatste is een omgebouwde vaste brandstof raket, die normaliter als ondersteuning van een Ariane 5 gebruikt wordt. We mochten niet zo dichtbij, maar 
, 
, en 
geven enige indruk. De controle centra, incluis die voor het publiek heel ver weg van alles dat kan exploderen zien er uit als bij NASA, maar in het museum konden ze met lego laten zie waar wie moest zitten. Ook hadden ze modellen van de verschillende raketten 
.
Daarna geprobeerd om mezelf voor een model van de Ariane 5 te fotograferen 
, maar om een idee te geven van de schaal; het blauwe silhouet is iets kleiner dan ik 
. Kon helaas niet bij het uitzichtspunt; dat gaat pas open ruwweg 2 uur voor de volgende lancering, op dit moment een Sojuz gepland voor 25 maart.
De volgende dag vertrokken uit de hangmatten hut 
via een van de meertjes (met een blik op het uitzichtspunt) 
, en met enig liftwerk via een telemetrie station 
in Cayenne aangekomen. Enige nadeel van die stad is dat er geen onderdak voor minder dan €50 te vinden is. Dus na enige foto's 
, 
, en 
de stad maar weer verlaten, op zoek naar de grens. Kwam langs een moment voor de lokale bevolking 
, maar het liften ging dusdanig traag, dat ik vlakbij Regina maar in de bus/taxi ben gestapt. We kwamen na wat regen aan in het duister, maar ik kon nog de rivier over in een pirogue, en van mijn laatste reals in een goedkoop hostel (voor deze plek).
Na op legale manier het land in gekomen te zijn, én een flappentap ervan overtuigd te hebben dat ik echt recht had op enig geld maar eens rondgelopen; 
bevat ook een leuke brug. Alleen is die nog steeds niet in gebruik; de Brazilianen hebben hun kant na jaren niet af. De bus naar Macapá vertrekt redelijk vroeg, gezien de geplande aankomst tijd. Vlak buiten Oiuapoque wordt je alleen gecontroleerd door de federale wegen politie; die vinden grote hoeveelheden kleding gereed voor de verkoop niet leuk, en gebruiken verder een of andere ongedierte bestrijdend middel om de enge Franse beestjes of zo niet verder zuid te laten komen. De weg werd er niet beter op, en ook niet droger, maar je arriveert in een duistere terminal op een min of meer ongelukkig tijdstip.
Macapá ligt aan de noordkant van de Amazone. Daarom was het ooit een goede basis om de rivier te verdedigen 
. Ze deden alleen wat lang over de bouw. Overigens is de rivier met alle regen en wind ook niet echt rustig 
. Ik kon het fort in, en voor iets dat eind 18de eeuw klaar was... 
, ziet het er nog ouder uit 
.
De rest van de tijd tot de boot naar Belém voornamelijk door gebracht met het vermijden van de regen. Verder is het probleem met deze boot, dat ze de maaltijden apart af willen rekenen; maakt het nog iets duurder dan verwacht.
Bij het opzoeken van de locaties voor dit verslag kwam ik er achter dat de bus van Macapá naar Santana (om vanaf daar de boot naar Belém te nemen) over de evenaar is gegaan.
De volgende morgen mij, na jaren van hangmat gebruiken, eindelijk mijzelf op de foto in een hangmat gekregen 
. Dit gebied lijkt voornamelijk van de houtkap te leven, en de kanalen zijn een stuk smaller 
.
Na twee nachten, Breves, enige regenbuien, en bredere en bredere kanalen kom je uiteindelijk bij Belém met 3 kratten met 4 honden en 5 auto's 
.
Daar zijn wat oude gebouwen 
en 
, een kathedraal 
, een fort 
met echte kanonnen 
en een haven 
(waar ik de vorige keer aan kwam) en een theater 
, met park 
. Het probleem is niet de mango bomen, maar ik heb dan ook geen auto waar de vruchten op kunnen vallen, maar wel de regen; had daarvoor net zo goed thuis kunnen blijven.
Ik had de keuze tussen twee routes; een ietwat dure en directe, die me op een (voorzichtig gezegd) redelijk ongelukkig tijdstip zou afleveren, of een combinatie van twee bussen, overstappen in een plek (op een semi-redelijk moment), en aankomst bij daglicht. De laatste was iets goedkoper. Die genomen, en daarna met een lokale bus en een lift me naar een hostel bewogen.
De oude binnenstad is gelukkig compact, maar niet geheel horizontaal, of helemaal glad bestraat 
. De universiteitsbibliotheek ziet er wat nieuwer uit 
, de rest van de stad ouder 
, met kerken 
, meer kerken 
, alhoewel de helft van deze foto klooster is. Voor de verandering eens iets seculier en modern 
, alsmede de haven met fort 
. De toren links is de lift van de lage stad naar de oude binnenstad. Vanaf daar kun je toch aardig zien hoe hoog dat is; 
naar het noorden, en 
naar het zuiden. De stad had zo weinig ruimte dat ze de eerste en de derde orde 
Carmelieten maar naast elkaar plaatsten.
Het moest wel palmzondag zijn; de lokale bevolking die de kerk verliet had een twijgje, voor zover je stukjes palmboom zo noemt, uitgereikt gekregen. Die avond was de laatste van het feest ter gelegenheid van het 466-jarige bestaan van wat ooit de eerste hoofdstad van Brazilië was; vuurwerk, wijd uitstaande jurken, caipoeri demonstraties (men zwaait het been redelijk achteloos over het hoofd van de "tegenstander" heen, en die doet hetzelfde; 't was een demonstratie), en een grote mensen massa bij de muziek. Het drummen de avond tevoren was iets indrukwekkender.
De dag daarop de bus naar Belo Horizonte genomen; die was iets duurder dan verwacht, en de stad bleek iets verder te liggen.
Daar was zelfs de jeugdherberg niet zo goedkoop meer. De stad was, tussen de regen door niet helemaal het bewonderen waard. De volgende bus naar São Paulo was ook niet goedkoop, maar ik kwam er wel mee op locatie. Vanaf daar naar het vliegveld toe, en daar ontdekt hoe groot de markt voor Peruaans geld is. Maar ik kreeg wel mijn ticket gewijzigd.
De vlucht van São Paulo naar Dulles had maar twee problemen; het ontbijt was zelfs voor mijn doen erg mager, en we kwamen zo vroeg aan dat immigratie nog niet geheel wakker was. Maar de ESTA zorgde er wel voor dat ik de snelle rij (die normaliter alléén voor Amerikanen gereserveerd is) kon gebruiken, en daarna de wijsheid van Douglas Adams ten aanzien van mijn omgeving ervaren.
| datum | plaats | coördinaten | afstand [km] | totalen [km] | |
| land : Brazilië 1 | |||||
| 16/10 | AMS | (52°18'37"N,4°46'5"O) | 0.000 | ||
| 16/10 | ORD | (41°58'26"N,87°54'26"W) | 6612.507 | ||
| 17/10 | GRU | (23°26'4"Z,46°28'41"W) | 8427.589 | ||
| 17/10 | São Paulo | (23°40'56"Z,46°35'43"W) | 30.037 | ||
| 20/10 | Campo Grande | (20°28'51"Z,54°38'7"W) | 901.457 | ||
| 20/10 | Corumbá | (19°1'42"Z,57°38'46"W) | 354.045 | 16325.635 | |
| land : Bolivia | |||||
| 21/10 | Puerto Quijarro | (19°1'21"Z,57°40'6"W) | 2.429 | ||
| 21/10 | San José de Chiquitos | (17°50'21"Z,60°44'55"W) | 350.552 | ||
| 22/10 | Santa Cruz de la Sierra | (17°45'27"Z,63°0'41"W) | 239.760 | ||
| 26/10 | Sucre | (19°1'14"Z,65°15'35"W) | 275.667 | ||
| 27/10 | Potosí | (19°34'16"Z,65°45'3"W) | 80.020 | ||
| 29/10 | Uyuni | (19°43'0"Z,68°7'0"W) | 248.278 | ||
| 30/10 | Salar de Uyuni | (20°12'34"Z,67°35'31"W) | 77.525 | ||
| 30/10 | Uyuni | (19°43'0"Z,68°7'0"W) | 77.525 | ||
| 31/10 | Oruro | (17°57'40"Z,67°5'14"W) | 223.228 | ||
| 01/11 | Cochabamba | (17°23'38"Z,66°9'49"W) | 116.413 | ||
| 03/11 | Nuestra Señora de la Paz | (16°31'14"Z,68°5'29"W) | 226.856 | ||
| 05/11 | El Alto | (16°32'48"Z,68°12'51"W) | 13.398 | ||
| 05/11 | Nuestra Señora de la Paz | (16°31'14"Z,68°5'29"W) | 13.398 | ||
| 06/11 | Copacabana | (16°10'28"Z,69°5'48"W) | 113.975 | ||
| 08/11 | Isla del Sol | (16°1'5"Z,69°10'40"W) | 19.428 | ||
| 08/11 | Copacabana | (16°10'28"Z,69°5'48"W) | 19.428 | 2097.882 | |
| land : Peru 1 | |||||
| 09/11 | Puno | (15°50'48"Z,70°1'5"W) | 105.001 | ||
| 10/11 | Chucuito | (15°54'4"Z,69°53'17"W) | 15.167 | ||
| 11/11 | Puno | (15°50'48"Z,70°1'5"W) | 15.167 | ||
| 11/11 | Juliaca | (15°29'12"Z,70°7'24"W) | 41.585 | ||
| 11/11 | Cuzco | (13°31'48"Z,71°56'21"W) | 292.484 | ||
| 13/11 | Santa Maria | (13°0'24"Z,72°38'1"W) | 95.046 | ||
| 13/11 | Santa Teresa | (13°7'51"Z,72°35'42"W) | 14.437 | ||
| 14/11 | Hidroelectrica | (13°10'3"Z,72°33'39"W) | 5.491 | ||
| 14/11 | Puentas Ruinas | (13°9'38"Z,72°32'11"W) | 2.754 | ||
| 14/11 | Aguas Calientes | (13°9'16"Z,72°31'28"W) | 1.452 | ||
| 15/11 | Puentas Ruinas | (13°9'38"Z,72°32'11"W) | 1.452 | ||
| 15/11 | Machu Picchu | (13°9'47"Z,72°32'41"W) | 0.953 | ||
| 15/11 | Puentas Ruinas | (13°9'38"Z,72°32'11"W) | 0.953 | ||
| 15/11 | Aguas Calientes | (13°9'16"Z,72°31'28"W) | 1.452 | ||
| 16/11 | Puentas Ruinas | (13°9'38"Z,72°32'11"W) | 1.452 | ||
| 16/11 | Hidroelectrica | (13°10'3"Z,72°33'39"W) | 2.754 | ||
| 16/11 | Santa Teresa | (13°7'51"Z,72°35'42"W) | 5.491 | ||
| 16/11 | Santa Maria | (13°0'24"Z,72°38'1"W) | 14.437 | ||
| 16/11 | Quillabamba | (12°52'4"Z,72°41'43"W) | 16.836 | ||
| 16/11 | Cuzco | (13°31'48"Z,71°56'21"W) | 110.114 | ||
| 18/11 | Lima | (12°3'19"Z,77°2'42"W) | 577.408 | ||
| 20/11 | Cruzero de Pisco | (13°42'53"Z,76°9'16"W) | 208.246 | ||
| 20/11 | Pisco | (13°42'41"Z,76°11'13"W) | 3.548 | ||
| 20/11 | Paracas | (13°50'5"Z,76°14'59"W) | 15.289 | ||
| 21/11 | Islas Ballestas | (13°44'9"Z,76°23'48"W) | 19.292 | ||
| 21/11 | Paracas | (13°50'5"Z,76°14'59"W) | 19.292 | ||
| 21/11 | Paracas Nature Reserve | (13°54'55"Z,76°14'52"W) | 8.952 | ||
| 21/11 | Paracas | (13°50'5"Z,76°14'59"W) | 8.952 | ||
| 22/11 | Pisco | (13°42'41"Z,76°11'13"W) | 15.289 | ||
| 22/11 | Cruzero de Pisco | (13°42'53"Z,76°9'16"W) | 3.548 | ||
| 22/11 | Lima | (12°3'19"Z,77°2'42"W) | 208.246 | ||
| 24/11 | Huancayo | (12°2'54"Z,75°12'9"W) | 200.367 | ||
| 24/11 | Jauja | (11°46'49"Z,75°29'20"W) | 43.131 | ||
| 25/11 | Lima | (12°3'19"Z,77°2'42"W) | 172.046 | ||
| 25/11 | Huaraz | (9°26'26"Z,77°25'58"W) | 293.794 | ||
| 26/11 | Chavín de Huantar | (9°35'42"Z,77°10'37"W) | 32.885 | ||
| 26/11 | Huaraz | (9°26'26"Z,77°25'58"W) | 32.885 | ||
| 27/11 | Pastoruri | (9°55'11"Z,77°10'55"W) | 59.951 | ||
| 27/11 | Huaraz | (9°26'26"Z,77°25'58"W) | 59.951 | ||
| 29/11 | Caraz | (9°2'54"Z,77°50'1"W) | 61.974 | ||
| 30/11 | Chimbote | (9°5'6"Z,78°34'48"W) | 82.054 | ||
| 30/11 | Trujillo | (8°7'0"Z,79°1'10"W) | 118.025 | ||
| 02/12 | Cajamarca | (7°9'38"Z,78°30'15"W) | 120.538 | ||
| 03/12 | Baños del Inca | (7°9'48"Z,78°27'43"W) | 4.647 | ||
| 03/12 | Ventanillas de Otuzco | (7°7'32"Z,78°27'27"W) | 4.227 | ||
| 03/12 | Cajamarca | (7°9'38"Z,78°30'15"W) | 6.434 | ||
| 04/12 | Bosque de piedras de Combemayo | (7°11'25"Z,78°34'43"W) | 8.876 | ||
| 04/12 | Cajamarca | (7°9'38"Z,78°30'15"W) | 8.876 | ||
| 04/12 | Celendín | (6°51'50"Z,78°8'34"W) | 51.742 | ||
| 05/12 | Chachapoyas | (6°13'5"Z,77°51'56"W) | 78.063 | ||
| 05/12 | Catarata Gocta | (6°1'22"Z,77°53'14"W) | 21.839 | ||
| 05/12 | Chachapoyas | (6°13'5"Z,77°51'56"W) | 21.839 | ||
| 06/12 | Fortaleza de Kuelap | (6°25'1"Z,77°55'25"W) | 23.020 | ||
| 06/12 | Chachapoyas | (6°13'5"Z,77°51'56"W) | 23.020 | ||
| 07/12 | Chiclayo | (6°46'53"Z,79°50'56"W) | 227.897 | ||
| 08/12 | Piura | (5°11'35"Z,80°40'0"W) | 198.434 | ||
| 08/12 | Máncora | (4°6'6"Z,81°3'10"W) | 128.672 | ||
| 10/12 | Tumbes | (3°34'0"Z,80°25'7"W) | 92.121 | 4009.848 | |
| land : Ecuador 1 | |||||
| 10/12 | Guayaquill | (2°9'8"Z,79°58'47"W) | 164.651 | ||
| 11/12 | Santa Elena | (2°4'41"Z,80°37'0"W) | 71.243 | ||
| 12/12 | Montañita | (1°49'34"Z,80°45'9"W) | 31.837 | ||
| 13/12 | Puerto López | (1°33'15"Z,80°48'26"W) | 30.825 | ||
| 15/12 | Manta | (0°58'6"Z,80°42'34"W) | 66.052 | ||
| 16/12 | Portoviejo | (1°2'54"Z,80°15'25"W) | 51.088 | ||
| 16/12 | Bahía de Caráquez | (0°38'6"Z,80°24'55"W) | 49.231 | ||
| 17/12 | San Vincente | (0°35'48"Z,80°24'19"W) | 4.383 | ||
| 17/12 | Pedernales | (0°4'32"N,80°2'48"W) | 84.737 | ||
| 17/12 | Chamanga | (0°16'16"N,79°57'15"W) | 24.051 | ||
| 17/12 | El Salto | (0°40'4"N,79°55'42"W) | 44.213 | ||
| 17/12 | Muisne | (0°36'43"N,80°1'10"W) | 11.864 | ||
| 19/12 | Esmeraldes | (0°57'48"N,79°38'26"W) | 57.439 | ||
| 20/12 | Santo Domingo de los Colorados | (0°14'28"Z,79°9'51"W) | 144.049 | ||
| 20/12 | Quito | (0°11'11"Z,78°25'49"W) | 81.807 | ||
| 21/12 | Tulcán | (0°48'45"N,77°43'10"W) | 136.373 | 1053.841 | |
| land : Colombia 1 | |||||
| 21/12 | Ipiales | (0°37'56"N,77°23'37"W) | 41.391 | ||
| 21/12 | San Juan de Pasto | (1°4'21"N,77°11'43"W) | 53.692 | ||
| 22/12 | Popayán | (2°26'32"N,76°34'45"W) | 166.989 | ||
| 24/12 | Santiago de Cali | (3°24'32"N,76°34'49"W) | 107.497 | ||
| 27/12 | Guadalajara de Buga | (3°51'21"N,76°6'59"W) | 71.562 | ||
| 28/12 | Armenia | (4°29'31"N,75°42'33"W) | 83.912 | ||
| 28/12 | Pereira | (4°47'6"N,75°39'22"W) | 33.119 | ||
| 28/12 | Municipality of Medellín | (6°16'13"N,75°34'19"W) | 165.416 | ||
| 31/12 | Santa Fé de Antioquia | (6°33'22"N,75°49'39"W) | 42.512 | ||
| 01/01 | Turbo | (7°58'10"N,76°45'38"W) | 187.853 | ||
| 02/01 | Montería | (8°36'16"N,75°58'26"W) | 111.697 | ||
| 02/01 | Cartagena des Indias | (10°21'47"N,75°30'11"W) | 202.230 | ||
| 03/01 | Barranquilla | (11°0'41"N,74°50'20"W) | 102.293 | ||
| 04/01 | Santa Marta | (11°10'29"N,74°10'38"W) | 74.466 | ||
| 08/01 | El Banco | (9°8'5"N,73°59'15"W) | 227.804 | ||
| 09/01 | Santa Cruz de Mompox | (9°8'55"N,74°27'51"W) | 52.334 | ||
| 11/01 | El Banco | (9°8'5"N,73°59'15"W) | 52.334 | ||
| 11/01 | Cúcuta | (8°4'43"N,72°28'35"W) | 203.442 | ||
| 13/01 | Pamplona | (7°22'3"N,72°40'38"W) | 82.104 | ||
| 13/01 | San Gil | (6°33'53"N,73°7'11"W) | 101.745 | ||
| 16/01 | Santiago de Tunja | (5°30'56"N,73°22'31"W) | 120.053 | ||
| 16/01 | Villa de Leyva | (5°39'42"N,73°30'5"W) | 21.414 | ||
| 17/01 | Santiago de Tunja | (5°30'56"N,73°22'31"W) | 21.414 | ||
| 17/01 | Bogotá | (4°17'0"N,74°13'26"W) | 166.165 | ||
| 20/01 | Ibagué | (4°28'42"N,75°14'44"W) | 115.333 | ||
| 21/01 | Armenia | (4°29'31"N,75°42'33"W) | 51.418 | ||
| 22/01 | Santiago de Cali | (3°24'32"N,76°34'49"W) | 154.403 | ||
| 23/01 | Popayán | (2°26'32"N,76°34'45"W) | 107.497 | ||
| 24/01 | Silvia | (2°39'43"N,76°20'42"W) | 35.674 | ||
| 24/01 | Popayán | (2°26'32"N,76°34'45"W) | 35.674 | ||
| 25/01 | San Agustín | (1°55'38"N,76°24'37"W) | 60.261 | ||
| 29/01 | Pitalito | (1°49'2"N,76°8'30"W) | 32.256 | ||
| 29/01 | Mocoa | (1°9'58"N,76°39'56"W) | 92.908 | ||
| 29/01 | San Juan de Pasto | (1°4'21"N,77°11'43"W) | 59.808 | ||
| 30/01 | Ipiales | (0°37'56"N,77°23'37"W) | 53.692 | 3292.365 | |
| land : Ecuador 2 | |||||
| 30/01 | Tulcán | (0°48'45"N,77°43'10"W) | 41.391 | ||
| 30/01 | San Miguel de Ibarra | (0°21'6"N,78°7'24"W) | 68.154 | ||
| 31/01 | Otavalo | (0°13'59"N,78°15'36"W) | 20.109 | ||
| 31/01 | Quito | (0°11'11"Z,78°25'49"W) | 50.390 | ||
| 02/02 | Latacunga | (0°47'45"Z,78°32'1"W) | 68.713 | ||
| 02/02 | San Juan de Ambato | (1°15'26"Z,78°37'17"W) | 52.223 | ||
| 02/02 | Baños de Agua Santa | (1°23'42"Z,78°25'32"W) | 26.645 | ||
| 05/02 | Guayaquill | (2°9'8"Z,79°58'47"W) | 192.162 | ||
| 08/02 | Santa Ana de los cuatro ríos de Cuence | (2°53'32"Z,78°59'21"W) | 137.390 | ||
| 10/02 | Ciudad de la Inmaculada Concepción de Loja | (4°0'27"Z,79°12'30"W) | 126.378 | ||
| 11/02 | Vilcabamba | (4°15'41"Z,79°13'21"W) | 28.282 | ||
| 12/02 | Valladolid | (4°33'6"Z,79°7'58"W) | 33.776 | ||
| 12/02 | Zumba | (4°51'53"Z,79°7'57"W) | 34.803 | ||
| 12/02 | La Balza | (4°58'34"Z,79°6'50"W) | 12.569 | 892.987 | |
| land : Peru 2 | |||||
| 12/02 | San Ignacio | (5°4'9"Z,78°59'4"W) | 17.658 | ||
| 12/02 | Jaén | (5°43'15"Z,78°48'16"W) | 75.177 | ||
| 13/02 | Bagua Grande | (5°45'30"Z,78°26'22"W) | 40.574 | ||
| 13/02 | Pedro Ruíz | (5°56'38"Z,77°58'27"W) | 55.460 | ||
| 13/02 | Tarapote | (6°29'48"Z,76°21'46"W) | 188.418 | ||
| 14/02 | Yurimaguas | (5°53'42"Z,76°7'0"W) | 72.222 | ||
| 18/02 | Iquitos | (3°45'10"Z,73°16'59"W) | 394.082 | ||
| 22/02 | Caballo Coche | (3°54'35"Z,70°30'58"W) | 307.498 | ||
| 23/02 | Forte de São Francisco Xavier de Tabatinga | (4°1'44"Z,69°40'38"W) | 93.995 | 1245.086 | |
| land : Colombia 2 | |||||
| 23/02 | Leticia | (3°36'53"Z,70°2'25"W) | 61.186 | 61.186 | |
| 25/02 | Puerto Nariño | (3°32'31"Z,70°30'29"W) | 52.569 | ||
| 23/02 | Leticia | (3°36'53"Z,70°2'25"W) | 52.569 | 166.323 | |
| land : Brazilië 2 | |||||
| 27/02 | Forte de São Francisco Xavier de Tabatinga | (4°1'44"Z,69°40'38"W) | 61.186 | ||
| 03/03 | Manaus | (2°34'23"Z,59°58'52"W) | 1088.422 | ||
| 05/03 | Boa Vista | (2°48'25"N,60°41'47"W) | 603.538 | ||
| 05/03 | Bonfim | (3°22'17"N,59°49'38"W) | 115.110 | 1868.255 | |
| land : Guyana | |||||
| 05/03 | Lethem | (3°22'13"N,59°47'41"W) | 3.609 | ||
| 07/03 | Linden | (6°0'31"N,58°18'11"W) | 336.730 | ||
| 08/03 | Georgetown | (6°47'15"N,58°9'5"W) | 88.214 | ||
| 10/03 | Moleson Creek | (5°47'11"N,57°10'57"W) | 154.473 | 583.026 | |
| land : Suriname | |||||
| 10/03 | Nieuw Nickerie | (5°56'31"N,56°59'36"W) | 27.139 | ||
| 10/03 | Paramaribo | (5°50'53"N,55°10'41"W) | 201.053 | ||
| 12/03 | Brokopondo | (4°41'27"N,55°7'25"W) | 128.846 | ||
| 14/03 | Paramaribo | (5°50'53"N,55°10'41"W) | 128.846 | ||
| 14/03 | Albina | (5°30'26"N,54°4'6"W) | 128.503 | 614.387 | |
| land : Frans Guyana | |||||
| 15/03 | Saint Laurent du Maroni | (5°30'5"N,54°2'39"W) | 2.755 | ||
| 15/03 | Kourou | (5°9'46"N,52°39'3"W) | 158.795 | ||
| 17/03 | Cayenne | (4°55'9"N,52°18'43"W) | 46.290 | ||
| 17/03 | Régina | (4°18'37"N,52°7'58"W) | 70.563 | ||
| 17/03 | Saint Georges | (3°53'38"N,51°48'26"W) | 58.701 | 337.103 | |
| land : Brazilië 3 | |||||
| 17/03 | Oiapoque | (3°50'38"N,51°49'56"W) | 6.199 | ||
| 19/03 | Macapá | (0°6'6"N,51°5'48"W) | 424.077 | ||
| 20/03 | Santana | (0°1'50"Z,51°9'26"W) | 16.193 | ||
| 21/03 | Breves | (1°40'50"Z,50°28'46"W) | 198.343 | ||
| 22/03 | Belém | (1°18'10"Z,48°27'15"W) | 228.994 | ||
| 27/03 | Teresina | (5°11'11"Z,42°48'5"W) | 761.683 | ||
| 28/03 | São Salvador da Bahia de Todos os Santos | (12°52'51"Z,38°25'3"W) | 981.542 | ||
| 30/03 | Belo Horizonte | (19°54'9"Z,43°57'50"W) | 979.354 | ||
| 02/04 | São Paulo | (23°40'56"Z,46°35'43"W) | 500.402 | ||
| 02/04 | GRU | (23°26'4"Z,46°28'41"W) | 30.037 | ||
| 03/04 | IAD | (38°57'11"N,77°27'23"W) | 7649.615 | ||
| 04/04 | AMS | (52°18'37"N,4°46'5"O) | 6206.689 | 17983.128 | 50469.866 |
Dit is gemeten door in Google Maps de plaats op te zoeken, vervolgens de bijbehorende coördinaten op te slaan, en dan met een ''bolvormige aarde'' de afstand ''in vogelvlucht'' uit te rekenen. Afgezien van die aannames, is er ook het ''kleine'' probleem dat de locatie vaak het ''gemiddelde'' is van de stad, of het gebied; op welk moment je een soms érg groot gebied samen vat met één punt.
Dit zijn de links naar de relevante originele blog posts. Ik gebruik mijn blog voor mijn reizen, en hou dat al meer dan 10 jaar vol.
Copyright © 2015 H.J. Kooy