11:20 SQ 23 Amsterdam-Singapore 747
Schiphol: 52.300N, 4.767O
Met het vliegtuig over de snelweg. 1h25m vertraging 10524km->SIN (11h55m) weinig slaap, maaltijd niet indrukwekkend, vlieghoogte 10k100. De man naast me ging terug naar huis in Singapore na een zakenreis, en zat al sinds Newark in de 747... Het programmeren van het horloge is een vak apart, maar ik hoef nu niets meer te doen voor Zuid Australië. Wat me wel bevalt, is de electronica (incluis de vluchtgegevens).
09:35 SQ 223 Singapore-Perth 777
Changi: 1.358N, 103.991O
Luchthaven Perth: 31.941Z, 115.965O
3915km->PER (4h34m) 777 vlieghoogte 11277m. De luchtsnelheid was altijd rond de 900kmh (ook gisteren) We waren zelfs 15m sneller dan verwacht. Het enige probleem was de stoel; ik had om een stoel bij het raam gevraagd, en moest dat nog een keer doen bij de stewardess. Dat maakte een stel australische zusters blij... De lunch was wat beter. De electronica in z'on toestel heeft alleen wat kleine onhebbelijkheden, zoals makkelijk switchen. Het telefoontoestel heb ik maar niet geprobeerd. Noord-west Australië is nogal leeg. Er tevens in geslaagd om stroopwafels langs de douane te smokkelen. Naar een plek in Northbridge en gecrashed.
Perth: 31.930Z, 115.950O
Naar Kings park, incluis het uitzicht over de rivier en de stad. De temperatuur is z'on 30oC, en de lucht strak blauw. Daarna via de andere kant het park uitgewandeld; dat was misschien niet het verstandigste. De rode CAT gepakt, en halverwege de lus maar naar huis gegaan, en gecrashed. Morgen de CATs en Freo? Gedineerd met 'spring rolls'.
Fremantle: 32.057Z, 115.768O
Eerst met de locale bus rondgetourd, en na een chinese lunch, met de boot naar Fremantle. Daar rondgelopen, en ook daar met de locale bus getourd. Het enige nadeel was, dat vandaag woensdag is, en zaken daar voornamelijk rond het weekeinde open zijn. Maar het was toch nog interessant, incluis de 'Endavour' (de replica). Het origineel is door Capt. James Cook gebruikt om de wereld om te reizen; en verdomd klein als je het ziet. De terugtocht leverde een complicatie op; de automaat accepteerde alleen munten, en ik had alleen papier. Bij de tweede buschauffeur iets weten te regelen. Morgen via Bunbury naar Pemberton; WestRail mag uitzoeken welk van de twee eerst komt, en tegelijkertijd zal ik Greyhound ook aan het werk zetten.
Bunbury: 33.352Z, 115.645O
Eerst kaartje gekocht via de Australind naar Bunbury en per bus verder naar Pemberton. Daarna Greyhound aan het werk gezet; 18451km. Ik kan via het hostel op 15% komen (net als in het buitenland). In Bunbury zowel de toren, als de mangrove bezocht. Ik had geen tijd voor de dolfijnen, maar kan daar overmorgen op de weg terug wel langs. Als je dan naar Pemberton gaat, wordt het leger en leger, maar wel beboster. Pemberton zelve is een 'one-company town', en in dit geval is dat hout. De qualiteit van het een en ander en de temperatuur zijn ook lager. Een japanse uit Osaka zat dan ook te bibberen. Morgen langs de tourist info voor de bus, een zaagmolen en tramritje. Maar ook eens met bussen en tijden spelen.
Eerst langs Tourist Info voor m'n kaartje naar Bunbury morgen vroeg. Het is wel de lange route, maar langs de kust. Daarna met de tram naar Warren Crossing en terug. Niet slecht, ik had bijna 2 kangaroes op de foto; spoorbanen zijn voor trams & treinen, niet voor wild. De tocht gaat door bossen met karri (waaronder een 300 jaar oud en groot exemplaar), marri en jarrah; alledrie eucalyptus soorten. De emoes heb ik wel, evenals het ideale cadeau voor ma. Daarna een toer van de houtzagerij; imposant gereedschap zoals zagen van 10 meter, maar misschien had ik oordoppen moeten scoren voor op werk. Ze zijn redelijk millieu bewust, en proberen ook de laatste resten te gebruiken. Dit waren wel zo ongeveer de laatste rondleidingen dit jaar; de zagerijën gaan in onderhoud voor de kerst.
Albany: 35.022Z, 117.881O
Om 6:30 bus via Augusta en andere gehuchten naar Bunbury gepakt. Redelijk landelijke route. In Bunbury eerst m'n kaartje naar Perth geregeld, en daarna nog wat info uit Greyhound laten halen. Daarna op weg naar de dolfijnen. Het enige probleem bij dit soort activiteiten is, dat het hit/mis is. Deze keer, en ik verdenk de redelijk sterke wind ervan, dus mis. Verder toch, op de vliegen na, een leuke dag gehad. Ik denk ook dat ik het souvenier voor pa heb gevonden; vegemite...
Op jacht naar een Greyhound pass, antizonnebrand en een hoed. Er zit alleen een limiet op m'n ATM, en morgen verder. Tevens geEmaild en daarin bijna alles weten weg te werken, en 1 verslag verstuurd. Wegkomen uit Perth was een groter probleem, maar een bezoek aan de terminal was voldoende. Alleen Kalbarri valt buitenboord, maar we zullen zien.
Na het pakken van m'n zaken eerst naar het WA museum gegaan. Interessanter dan je op het eerste gezicht denkt. Daarna maar weer eens geprobeert, en deze keer wilde de ATM wel. In de middag maar door de binnenstad geslenterd. Aan het einde van de dag m'n spullen verzameld, en in de bus naar Exmouth gestapt. Ik geloof niet dat ik zoveel groei, wat betekent dat de bussen kleiner moeten worden, of ik veel strammer aan het worden ben. Dit is wel de eerste keer dat ik met de locale versie van Greyhound reis.
Exmouth: 21.936Z, 114.121O
Met de bus naar het noorden. Je komt 's ochtends aan bij een 'roadhouse', en wel dat van Overlander. Deze plek is van god verlaten, maar ligt aan de doorgaande weg, bij de afslag naar Monkey Mia. Daarna gaat het door de semi-woestijn, met bosjes en termietenheuvels naar Coral Bay en Exmouth. In de laatste plaats aangekomen, wat rondgetoerd op de gratis fiets, en daarna maar in het zwembad gaan liggen. 's Avonds liep ik toevallig het kantoor in om een fiets voor de volgende dag te regelen, en vervolgens werd het een alcohol overgoten avond, met een 'fishburger' waar ze zo ongeveer de vis voor moeten zijn gaan vangen...
Eerst door de stad/het dorp geslenterd; echt groot is het niet. En hoe brengen de 'ozzies' kerst door? Met alcohol overgoten blijkt; ik heb in recente tijden niet zoveel bier verstouwd. Je sleept jezelf naar het zwembad; bij 35oC is dat de beste plek. Daar vind je dan een delftenaar en een meer lokaal product. De token ozzie wist aan bier, en later aan mousserende wijn te komen. De dames vormden een interessante doorsnee, en het werd laat en gezellig, zowel aan het zwembad als in mijn caravan.
Tweede kerstdag, even sneeuwvrij en zonovergoten als de eerste. Langs het locale, niet spectaculaire, strand gelopen. Terug bij het bad aan mijn dagboek gewerkt. Daarna geluncht met een steak sandwich; een merkwaardige maar eetbare combinatie. Vervolgens naar het strand, langs de Harold E. Holt naval base. De locale geruchtenstroom zegt dat dit doel #12 is op de lijst van de russen/terroristen, maar ik zou dit alleen proberen af te luisteren. Ondertussen waait het stevig wat tot redelijke golven leidde, en het zeewater was onder de 25oC. Vanavond helaas geen Fish BBQ; geen vis, en geen 'put another prawn on the barbie...' Wel in een heel redelijk restaurant gegeten. Alcopops zijn overigens gevaarlijker dan gewoon bier of wodka; het is een of ander aangezoet mengsel van iets dat nog het meest op laser-dye lijkt en bijna pure alcohol of wodka.
's Ochtends eerst de standaard ontruiming. Daarna het halve schiereiland omgetoerd naar Turquoise Bay (in het Ningaloo Reef National Park). Daar wat gesnorkeld over heel redelijk koraal. Afgezien van de mooie uit/in-zichten, leverde dat ook de notie op dat m'n ouders en de tandarts er iets te goed in zijn geslaagd om mij niet door mijn mond te laten ademen. Toch genoten, alleen bleek bij de lunch dat m'n lippen nu ook min of meer officieel verbrand zijn. De lunch bestond uit een 'the works' burger; alles, incluis ei. Daarna met Greyhound en een lokale operator aangekomen bij het resort en in een caravan met 2 japanse meisjes gedouwd.
Eerst van caravan gewisseld, en daarna rondgekeken. Ik heb in ieder geval de ruggen van +/-4 dolfijnen op de foto, evenals wat rare pelikanen. Daarna op toer, met dezelfde japanse meisjes. Eerst langs een zeer winderige 'lookout', maar we zagen wel haaien. Daarna voornamelijk schelpen en wat stromatolieten op de foto gekregen; de laatsten zitten er al z'on 3000 jaar (en z'on 3.6 milliard jaar op aarde), van de eersten hebben ze honderden km strand. Devonshire tea heeft wel wat; erg beschaafd en engels. Mezelf nog 2 keer op de foto gekregen; 1 keer op de 'roo-bar' en 1 keer onder de 26Z marker. Dit is de officiele grens tussen buitengewesten/cycloongebied en de beschaafde streken. Daarna nog langs het lokale wildspoor, alleen woei het redelijk goed. Zo langzamerhand 4 keer langs de CALM kiosk gekomen, en noch geen een keer betaald.
's Ochtends tot 09:15 moeten wachten op de dolfijnen. Het was het wel waard. Enige fotos later m'n plek ontruimt. Helaas waren diegenen die de walkabout tour gaven voor kerst naar Perth vertrokken, en nog niet terug. Dan maar relaxen met wat videos. Deze plek heeft geen 'the works' burger, maar wel een stel cats. De terugtocht naar Perth ging via Overlander roadhouse; een waar hoogtepunt, maar de steak sandwich was redelijk. De dame die samen met mij vanaf Coral Bay naar Monkey Mia kwam, bleek uit Zuid Afrika te komen, en ook terug naar Perth te reizen.
Je komt 's ochtends voor 8 uur aan, in zo ongeveer de eerste plek met voldoende medische voorzieningen voor meer dan 1000 km. Gelijk langs Greyhound gelopen, en daar de volgende stap geclaimd. In plaats van meteen naar het hostel te gaan, eerst maar aan m'n Email en m'n website gewerkt. Daarna naar Northbridge en verenigd met m'n bagage, en in het derde van de vier bedden geland. De rest van de dag in rust doorgebracht.
Gepakt, en daarbij gedeeltelijk door m'n rug gegaan; verkeerde hoek... Daarna m'n bagage ingeleverd bij Greyhound, en bij Singapore Airlines nieuwe tickets gehaald; het uitwisselen van 'bodily fluids' was teveel. Rondgeslenterd tot lunchtijd. Daarna wat sushi gegeten. Mezelf in de bus gewinkeld, en daarna afgereisd door de graangordel. 's Nachts reis je door de goudvelden van west Australië, en middernacht viel in het midden van nergens, maar disco lichtjes is altijd mogelijk.
We reden door een ietswat desolater landschap. Helaas bleek het ook wat bewolkter. Verder waren Forrest en Reid wel bereikbaar per spoor, maar niet per bus. De tijdzone verandering bleek nog wat complexer dan gedacht; er was ook een locale tijdzone. Het blijkt 6619km naar de zuidpool te zijn, wat overeen komt met +/- 30Z. Verderop was er uitzicht op de zee; de grote australische bocht. En het landschap werd iets beboster, met kangaroes, koalas en kamelen. Daarna kwam de fruit inspectie.
Adelaide: 34.919Z, 138.613O
Dan kom je, na 3000km, in een nogal koud Adelaide, en ga je daar dingen verkennen; het voornaamste probleem is de aankomst om 6 uur 's ochtends. Het museum had wel wat, terwijl de botanische tuin ook wel leuk was. Nu alleen nog de temperatuur van z'on 20oC en de wind. Verder blijken alle vormen van vertier, in deze redelijk geplande stad, nogal vroeg op te houden. Het unicum is dat een stel schotten dachten dat ik een iers accent had.
Weer een niet warme dag; we gaan maar eens per tram naar de kust. Het gelijkt erg op Brighton etc., maar het weer is er ook dan naar. Later klaarde het toch nog wat op. M'n verdere etappes geörganizeerd, incluis 2 dure overnachtingen in de outback. Er staan verder wat rare gebouwen in deze stad, en er zijn wat straten die gebruikt worden voor F1 racen. Vandaag 1 aardappel en bijna een felafel genuttigd. Ik ben nog steeds niet overtuigd van het bruisende nachtleven in deze plaats.
Port Augusta: 32.497Z, 137.771O
's Ochtends vertrokken uit YHA, maar ik geloof niet dat Greyhound Adelaide net zo flexibel is als in Perth. Vervolgens via Light's Point, waar vandaan de ontwerper zijn plan opstelde, naar de Art Gallery. Vervolgens rondgeslenterd; ik ben niet zo onder de indruk van de culinaire hoogstandjes in Adelaide met z'n 1 millioen mensen. Verder met de gratis bus getoerd, en op het busstation gewacht op een volle bus naar Alice... En vol was hij; wat het slapen niet echt makkelijk maakt.
Port Augusta, of in ieder geval het busstation, is min of meer een gat in de grond. Coober Pedy, waar je de volgende morgen wakker wordt, bevat meer bovengrondse gebouwen dan ik verwachtte. De restanten van de zoektocht naar opaal liggen in de vorm van kleine heuveltjes verspreid over kilometers. Na wat gaten, en een groenere woestijn kom je in Kulgara (NT), dat trots vermeldt dat ze 15 inwoners hebben, en dagelijks 2 bussen met z'on 30 man langs krijgt. Omdat ze hier geen zomertijd hebben, kon ik m'n horloge weer verzetten. Aangekomen in Alice Springs, eerst een plek gezocht, en daarna Anzac Hill beklommen. Verder door het relatief kleine stadje getrokken, o.a. op zoek naar 'beef jerkey'. Dat kostte enige moeite, maar lukte wel. 's Avonds nog een BBQ. Het maakt niet uit welke richting je uit gaat; het strand is overal ver weg.
Alice Springs: 23.808Z, 133.901O
's Ochtends redelijk vroeg met de bus naar Ulura; het is verbazend hoeveel toast ik nog binnen kreeg voor het vertrek. Yulara is het resort tussen Ayers Rock (Ulara) en de Olgas (Kata Tjuta). De film was 'Shreck'; met computers gemaakt. Het inchecken in 'the outback pioneer motel & lodge' was ietswat vreemd, en de tijden nog meer. De prijs zullen we maar buiten beschouwing laten. Daarna het park in, langs het informatie centrum en 2 stukken rots. Veel van de informatie over de betekenis van plekken bij de rots wordt alleen nog steeds geheim gehouden door de stam ouders. We waren met 5 man en een chauffeur, en we kregen geen hoogte van de man afgezien van z'n lange werktijden. Zonsondergang leidde niet tot de veranderingen die voorgespiegeld waren. Avondeten bestond uit noodles, onder muzicale begeleiding van een man en een gitaar.
Na walchelijk vroeg te zijn opgestaan, naar de rots gebracht. Er omheen gelopen in een dikke 2 uur. Vervolgens naar de Olgas (toch uitzoeken of er een tsarina, een spaanse koningin en een luxemburgse groothertogin Olga rond 1870 waren) en de gorge ingewandeld. Dit was spectaculairder dan de rots. Op de terugreis hoorde ik over een helicopter trip van $55 bij Kings Canyon. Verder nog wat fotos geschoten. Daarna in de bus zowel 'a bugs life' en 'Priscilla, queen of the desert' gezien. De helicopter trip bleek minder de moeite waard, misschien morgen... Diner was een pizza. Daarna zonsondergang.
Het bleek Matts (m'n kamergenoot) verjaardag te zijn. 's Ochtends vroeg naar de nabij gelegen bergen gereden, en daar omhoog naar verbijsterend landschap, met onder andere een soort palmen die nog uit de tijd van de dinosaurussen stammen. Midden in dit alles is nog een meertje. De rest van het uitzicht was misschien niet mind-blowing, maar het woei stevig, en het resultaat was mooi. Doordat we zo vroeg waren, was het geheel dragelijk; de gidsen voor de toers die om 9 uur aankwamen keken aanzienlijk minder vrolijk. Bij terugkomst eerst een verlaat ontbijt, en daarna een fles met bubbeltjes soldaat helpen maken. Terug in Alice mezelf overgeboekt van de ene plek naar de andere, en kwam terecht in een kamer met 4 nederlanders en een niet engels sprekende japanner. De avond vormde een rare mengeling. Morgen naar Darwin. Het ergerlijke aan de airco was dat, zelfs in de ventilator stand, het apparaat loeit als een straalmotor, en ik daar minder dan 50cm onder lag.
Soms komt het 'no worries' een beetje te gemaakt, en m'n keel uit. Daarna bij Greyhound het volgende segment geregeld. De eerste set fotos laten ontwikkelen; 91 van de 96 zijn gelukt. Daarna maar eens het thuisfront geïnformeerd, in zo ongeveer een van de duurste plekken. We zijn weer eens een keerkring gepasseerd, en hebben als het goed is, de zon weer in het zuiden. Deze keer was het aanbod een onduidelijke film met artistieke pretenties en 'the 5th element'. Daarna kwam de switch-a-roo in Tennant Creek; bus Alice->Townsville, bus Townsville->Darwin, bus Darwin->Alice en wisselen maar. Verder was er regen en onweer; we komen in 'the wet'.
Darwin: 12.437Z, 130.843O
Het ontbijt was in Katherine. Ze hadden in '98 een klein probleempje met regen; 430mm in 48uur. Ik herinner me Hong Kong met hetzelfde in een á twee uur en meer, maar de geografie hier maakt de gevolgen wat spectaculairder. Misschien dat ik op weg van Darwin naar Cairns hier een dag blijf, maar dat zien we later wel. Ondertussen aangekomen in een bewolkt, warm en vochtig Darwin. Een beetje rondgekeken, en gehoord dat de tour naar Litchfield vanwege het seizoen gecancelled is. Het beste alternatief op dit moment is een dagje in Katherine Gorge, maar dat bepaal ik morgen wel. Darwin heeft in ieder geval meer dan Adelaide...
IJselijk vroeg opgestaan voor een ingekorte versie van de Kakadu tour. Normaliter duurt die 2 dagen in de wildernis, maar gedurende 'the wet' is een gedeelte onbereikbaar. Eerst wat aboriginal rock-art en uitzichten over de nog min of meer droge landen. Daarna een boottocht door en over het bos. De crocodil was extra, en voor het seizoen niet gepland. Daarna een zeer snelle rondgang door het museum/culturele centrum; hoe meer er verandert, hoe meer er ook gelijk blijft. De bus wordt ook gebruikt door de locale bevolking om van en naar Kakadu/Darwin te komen. Ik denk dat ik Litchfield maar laat wachten tot de volgende keer.
Na een keer rustig te hebben geslapen uitgecheckt en m'n spul ingeleverd bij Greyhound. Daarna naar het museum; dat opende dus prompt later. Interessante beelden, o.a. van cycloon Tracy. Verder de boom van kennis op de plaat gezet. Toen was het wel tijd voor de bus naar Katherine, en een te scherp afgestelde stoelriem (van de verwurgende soort) en een Woody Allen flick. In de jeugdherberg aangekomen, bleek dat de toer morgen beter morgen geregeld kan worden.
's Ochtends eerst pannekoeken gebakken en gegeten. Daarna bleek dat er vandaag geen 2 uur toer was. Dan maar naar de warm water bron (alhoewel zo ongeveer alles warm is) en de 'low land'; ook z'on vloedlandschap. De rivier staat al redelijk hoog, en heeft de bron al een keer overspoeld dit seizoen. De rest is ook behoorlijk omspoeld, en ze waarschuwen voor 'salties' in deze streken. Daarna terug naar het hostel met het zwembad en de gratis computer tijd. Daarna aftocht per bus naar het oosten; dit gaat via het zuiden. Je komt tot 500km van Alice voordat je een weg naar het oosten tegen komt.
Cairns: 16.921Z, 145.763O
Afgezien van de standaard te krappe stoelen, hadden we op z'n minst een raar character aan boord. Verder was er weer een tijdzone change, en veel leeg landschap. De stop voor het ontbijt was even vreemd; het hotel bestaat voornamelijk voor het gokken. Daarna bleek het westen van Queensland nog (de oudste) heuvels te bevatten, maar de rest is nogal vlakjes. Na een aantal uren, dichter bij de kust, blijken daar ook bergen te zijn. Na een overstap en een paar uur in de regen en bliksem (de airco van de bus lekte zelfs) kom je dan in Cairns, waar bijna alles dicht is.
De volgende ochtend rustig de stad ingewandeld. De kabelbaan en historische trein waren welliswaar duur maar wel goed; als m'n camera meewerkt (en niet alles verpest heeft door open te vallen) levert dat een aantal mooie plaatjes op. 's Avonds na een goedkope pizza wat rondgewandeld; de stad is nog dragelijk ook na zonsondergang.
Townsville: 19.281Z, 146.794O
's Ochtends op m'n gemak opgestaan, en naar 't busstation gewandeld. De bus van 10:15 ging niet, en de bus van 09:30 zat vol. Na enig gemanouvreer zaten ik en m'n bagage er toch op. Cardwell, op de heenweg in het duister en de regen, bleek aan de kust te liggen. In Townsville aangekomen, direct door naar de ferry en Magnetic Island. Dit is relaxter, en zolang je niet de kamelenboot hoeft te ruiken kan het nauwelijks beter. Daar o.a. een amerikaanse tegen het lijf gelopen die kikkers kwam fotograferen, alleen de regen en de kikkers lieten op zich wachten.
's Ochtends eerst m'n zaken geregeld; ik heb nu een extra dag, een kajak-trip en een reservering naar Brisbane. Daarna mezelf naar Horseshoe Bay laten brengen, en terug gewandeld. Dit was een langdurige, warme maar interessante ervaring. De locale bevolking denkt nu dat ik gek ben, maar het zwembad was verkoelend na de rust. Verder waren daar 5 studenten uit Melbourne. Gezamelijk naar de pizzeria gewandeld en daar gegeten. Dit is de enige pizzeria op het eiland, en de mensen die opbelden konden nog wat langer wachten, het haalt niet de snelheid van McDonalds. Bij terugkomst begon het een beetje te waaien.
Afgereisd in alle vroegte naar de andere kant van het eiland. Daar aan het avontuur van het kayakken op zee begonnen. Eerst kleding aangetrokken tegen de box jellyfish; het locale dodelijke ongedierte. Daarna die kleding nat gemaakt en wat geleert over peddelen. Gezien de hoeveelheid mensen, had ik een 2persoons kayak met voorin een sloot water voor mezelf. Onderweg naar de volgende baai ging het wat stroef, maar na een ontbijt op een mooi strand in de tropen ging de terugtocht aanzienlijk soepeler. We zagen zelfs schildpadden, en veel kwallen. Omdat het wat uitliep, miste ik de eerste bus, en had ik maar 15 minuten voor het uitchecken; daarna was het een snelle aftocht naar het vaste land en een bus naar het zuiden. Even ten zuiden van Townsville brak er noodweer uit, maar niet voldoende; we waren er binnen 30 minuten doorheen.
Brisbane: 27.454Z, 153.026O
Nieuwe dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen. In Hervey bay wordt de bus dan gevuld. Daarna rolt het door naar het zuiden. Noosa zag er leuk uit; misschien is er een markt voor niet bezochte streken & plekken? In Brisbane aangekomen en mezelf ingecheckt. Daarna weer een zwembad ingedoken. De avond afgesloten met een BBQ.
M'n scheerschuim is op, en ik kon dus de wonderdruppels gebruiken. Daarna maar eens de was gedaan. De stad ingewandeld, en uiteindelijk op de CAT beland. Deze gaat over de rivier door de hele stad. Deze is een mengsel van klassiek en moderner en vliegtuig gevoeliger. Al met al een rustig dagje; er is wel een pop festival 'big day out', en daar zijn schijnbaar een hoop mensen heen.
Uitgecheckt; de plaats discrimineert tegen niet-backpackers. Hoed per ongeluk achter gelaten; deze was toch gaar na de kayaktocht. Na nog een keer via de standby list aan boord van een bus gekomen. In Byron Bay bleek enerzijds de tijd weer verschoven, anderzijds dat Greyhound wat aanmoediging nodig had. Daarna op expeditie; dit is het meest oostelijke punt op het vaste land. Cape Byron heeft een geodetische pilaar op 28o38'25"Z 153o38'07"O, en dan is er nog 200m land oid. Het circuit was interessant. Het diner bestond uit een seafood kebab. Daarna viel me wel op dat ze hier erg veel van alternatieve zaken houden. McAfferty/Greyhound slaagde er vervolgens in om mij weer niet te kennen; het enige wat hun redt, zijn hun chauffeurs.
Sydney: 33.882Z, 151.210O
Another day in paradise; z'on bus is een beetje smal als je elke stoel bezet. Vervolgens kom je in Sydney, en blijkt je bagage nog steeds in Brisbane te zijn; morgenochtend 06:15 was de laatste kreet. Ik had al z'on vermoeden in Byron Bay; de qualiteit van het een en ander begint wel erg te dalen:-( Daarna maar onderdak gezocht. Na m'n siesta begon het te regenen. Na de regen zowel de harbour bridge als het opera house weten te vinden. Terugtocht door een redelijke botanische tuin. Morgen Manly en een museum, en daarna Bondi en de aftocht naar Canberra.
Je gaat naar de busterminal, iets later dan gepland. En vervolgens is je bagage er nog steeds niet! Men hoopt dat deze er rond 09:00 met de volgende bus komt, maar de mensen aan deze kant die met mensen aan die kant hebben gesproken zijn allemaal naar bed, evenals de mensen aan die kant. En dat voor een vroege start... Vervolgens blijkt de volgende bus het ook niet te zijn; voor het gemak is m'n bagage als vracht verscheept, en dat is naar een ander depot versleept. Ze beloven nu na 12:00. Eerst maar per ferry naar Manly, en vanaf daar lopen. Enige uren later kom je dan de wildernes (vlakbij de stad) weer uit, en kun je een bus terug nemen. Bij terugkomst hadden ze eindelijk m'n spul beschikbaar, maar ik ben niet helemaal gelukkig met 'wees blij dat je je spul hebt'. De locale bevolking vond alle verhalen ove de bosbranden wat overdreven.
Canberra: 35.279Z, 149.118O
's Ochtends eerst langs een druilerig Bondi gegaan; er was voldoende wind voor surfbare golven, en meer dan voldoende om dit niet de beste dag te maken voor een zonnige dag aan het strand. De standaard procedure gevolgd, maar deze keer wisten ze dat m'n bagage met mij mee moet. In Canberra aangekomen, bleek dat de enige mogelijkheid om er weer uit te komen even na de lunch te zijn; dat wordt vroeg op stap.
Melbourne: 37.826Z, 144.968O
De wekker was overbodig; de bladblazers begonnen nog vroeger. Daarna in hoog tempo naar het parlementsgebouw gewandeld. Dit is inderdaad met gras overdekt. De stad is gepland, en misschien teveel. Vervolgens naar het museum; als museum redelijk, maar niet spectaculair. Daarna het gebruikelijke circus met de bus, incluis het gebruikelijke niveau van klantvriendelijkheid. En op de een of andere manier lijkt deze bus kleiner dan de vorigen. Maar weer eens een steaksandwich gegeten; blijft toch wat raar. Melbourne is ook redelijk uitgestrekt.
Rustig wakker geworden, en na het regelen van m'n volgende vlucht op maandag, en een stevige wandeling om een telefoon te vinden die munten accepteert, maar eens het CBD ingewandeld. Bij de rivier is het ondertussen aardig feestelijk; het is 101 jaar geleden dat ze een federatie vormden, en nog wat langer geleden dat ze hier, of liever gezegd in de buurt van Sydney, de gevangenen dumpten. Een van de meer locale hobbies is het laten zien hoe snel je door hout heen kunt komen met bijl en zaag. Langzaam rondgehobbeld, en een concert door locaal aanstormend talent beluisterd. Een van de groepen was 'Dynamo and the Hornosaxuals', met een nogal gevaarlijke uitwerking op kleine kinderen. Daarna was er veel vuurwerk, met bijna net zoveel rook als toen Kowloon verdween tijdens een chinees nieuwjaar, en kon ik bij m'n maaltijd wat locale chinezen verbijsteren met m'n cantonees.
We laten St. Kilda maar even liggen en slenteren gewoon door de stad en de parken. 't Weer is niet helemaal ideaal; regenachtig, bewolkt, somber en koeler. Daarna maar weer eens de wekelijkse informatie voorziening gedaan. Vervolgens middels diner en drankje van al m'n muntgeld afgekomen.
09:45 NZ 192 Melbourne-Christchurch 737
Luchthaven Melbourne: 37.662Z, 144.833O
Luchthaven Christchurch: 43.488Z, 172.533O
Gebruikelijke routine, alleen op een vroeg tijdstip. Ik denk nog steeds dat Douglas Adams gelijk heeft met z'n frase over vliegvelden. Er waren slechts 2 problemen met de vlucht; 737 ipv 767 en geen raamplek. Dit kwam voornamelijk door de 'Invercargill Caledonian Pipe Band', en benam me gedeeltelijk het uitzicht op de alpen en Mt. Cook met bijbehorende taferelen. Bij aankomst was de inspectie iets grondiger dan in Perth. Daarna afgevoerd door Mike.
Christchurch: 43.517Z, 172.638O
Rustig de stad ingetrokken. De ATMs hier hebben nog wat raadere limieten dan die in Australië. Ik ben nu wel in het bezit van een ticket voor de trein, een buspas, en een aantal uitbreidingen daarop. Christchurch is gedeeltelijk erg engels. Het weer idem. Rondgehobbeld door stad, langs rivier, in museum en een botanische tuin.
Er zijn hier 2 resten van vulkanen. Een bij Lyttelton, en de andere vormt de 'lange haven'. Het weer was mooi, maar iets meer wind was leuk geweest. Op de tocht waren er Hector's dolfijnen te zien. Er waren ook wat imposante rotsformaties. Verder zijn er een slachting op een schiereiland en een veldslag ergens op de berg; de eerste is bekend, maar de Maori zijn zwijgzaamer over de tweede. Afgezien van de fauna, de gekapte flora, de geologie, en de activiteiten van de originele bewoners, is de plek ook bekend omdat de fransen hier een kolonie gevestigd hebben; de britten hadden het geheel alleen 3 dagen eerder geclaimd.
Het station in ChCh lijkt qua structuur op dat in Chihuahua; het is meer gericht op toeristen dan op openbaar vervoer. 3 Treinen per dag klinkt ook niet spectaculair, maar wel een van de uniekere methodes om de stad te verlaten. De hoeveelheid vracht is ook niet al te spectucalair. Na de vlakte wordt het langzaam woester; er ligt op bepaalde plekken, hoog bij de top, permanent sneeuw. Arthur's pass is 737m hoog, en daarna komt de tunnel. Het uitzicht over het Brunner meer heeft wel wat; de bevolking groeit tijdens de schoolvakanties. Greymouth is een redelijk klein stadje. De tweede set fotos laten ontwikkelen; 106 van de 108. Chowder gegeten en houthakkers wedstrijden zien houden.
Per bus naar het zuiden, uit dit kleine havenstadje; mijnbouw (zelfs goud), hout en in Ross zelfs jade. Daarna kleine rondleiding en gebruik van wapentuig; ik denk dat we op werk paintballguns moeten hebben, geen lastige vragen meer... Daarna in Franz Josef de berg op; de gletsjer was welliswaar nogal vol met stenen, maar de moeite waard. We waren zo snel, dat we ver op het ijs kwamen; de gids was verbaasd.
De brug, die nogal laag lag, mag binnen 5 jaar vervangen/verplaatst worden, terwijl de plaats zelve nog z'on 12 jaar te gaan heeft. Via het Matheson meer, met mooie uitzichten op Fox glacier, mts. Cook & Tasman, naar het zuiden. Over de Haast pas, langs een nogal ondiepe rivier, er was nogal weinig regen, naar een plek waar je per jetboat over de rivier kunt scheren. Dit laatste is redelijk enerverend; er is weinig vergelijking met 't gevoel van snelheid en gebrek aan afstand met de rest van de wereld. Daarna was het BBQ tijd, met knoflook brood wat meer op chemisch afval leek;-)
Eerst kom je langs een aantal meren; restanten van de gletchers van z'on 6000 jaar geleden. Dan is er een puzzel paleis. Vervolgens is er Wanaka en de beruchte Kawarau brug; hier begon men met bungy jumpen. Ik ben wel gek, maar niet zo gek. In Queenstown vervolgens wat lopen goochelen met goedkope internet tijden en mogelijkheden om naar Stewart eiland te komen.
Weer eens vroeg opgestaan; in een rechte lijn is het 52km, maar de weg is 5 maal zo lang. Eerst kom je langs wat meren, en daarna beginnen de alpen weer in ernst. Vanwege de regen zijn de watervallen behoorlijk sterk. Na een tunnel, met licht aan het einde, en een redelijk indrukwekkende zigzag ben je dan in het laatste dal voor de kust. Vanaf daar is er alleen nog de boot. Daarmee over de fjord in de regen gevaren. De uitzichten waren niet ver, maar wel mooi. Bij de Tasman zee was het commentaar dat er nog een eiland z'on 1200km verder lag. Hetzelfde jacht dat ook in Akaroa lag, lag ook hier op een beschutte plek.
Redelijk rustige dag met slecht en koud weer. In Dunedin van busmaatschappij gewisseld, en terug op een aantal schreden gekeerd. Zo kom je 's avonds in een beduidend koeler Invercargill.
Na een paar telefoontjes, onder een zeer duistere hemel naar het zuidelijkste van de 3 eilanden; de boottocht per cat was spectaculair. Het eiland zelf is niet al te warm. De tochten die je hier kunt maken gaan door redelijke woest beboste en bevarende streken. De mistery-boot 'princes Marla' is van Bud Paxson, miljardair etc.
's Ochtends me m'n bed uitgesleept en daarna over de heuvel naar de jetty voor de taxi naar Ulva begeven. Dit is een klein eilandje, geheel reservaat in een baai van Stewart eiland, waar het goed toeven is voor een paar uur. De wekas zijn niet echt bang, maar de kiwis zijn echt schuw. Op de terugweg stopten we even, de man van de taxi had pinguins op de heenweg gezien. Helaas zat er geen vis onder voor zover we konden zien. Daarna nog een stel kantklos spoelen gevonden; er mag iemand heel blij worden. Als de GPS in de watertaxi redelijk is, ligt Boulder Bay op Ulva Island ten zuiden van 47Z; een persoonlijke mijlpaal. Helaas lijkt 46.58Z min of meer de limiet.
Eerst met de ferry naar Bluff en de shuttle naar Invercargill. Dit blijkt op 46o25'25"Z 168o22'O te liggen. Daarna via de lange weg langs de kust naar Dunedin. Hierbij kom je langs het zuidelijkste punt van het zuidereiland en veel dieren; zeeleeuwen, pinguins en zeehonden. Het leverde een 'hail Mary' of zoek Waldo plaatje met 3 pinguins en ook een waterval; ik heb de Niagara falls (met 50cm) maar niet op film gezet.
Eerst uitgeslapen, daarna voornamelijk rond het Octagon rondgehangen; kiwis zijn gek, en sommigen denken dat ze schots zijn. Er was een festival van doedelzak bands aan de gang. Verder er in geslaagd mezelf op een toer en de bus van morgen te krijgen. Nu nog even Mike waarschuwen. Daarna afgereisd naar de wildernis. De eerste stop was op het uiterste punt bij de albatrossen. Daarna via het strand met een zeeleeuw en de QE2 in de achtergrond naar de zeehondencolonie. Vervolgens langs pinguins en meer zeeleeuwen. Na duisternis terug in Dunedin, de gaelic vertaling van Edinborough.
's Ochtends vertrokken, alleen hadden ze me of beter moeten inlichten of eerder moeten ophalen. Daarna een aantal interessante stenen op het strand bekeken; ze begonnen als klein steentje, en meer en meer kalk maakt dat ze groeiden. Op een moment ging de binnenste van een stel dubbele buitenbanden er aan; de plof was interessant, maar de hoeveelheid beschikbaar gereedschap leek meer op de KPN. Bij aankomst in ChCh me eerder laten droppen, en daarna in een straatpartij/BBQ gekomen. 's Avonds m'n email & webpagina bijgewerkt.
Eerst maar eens de was gedaan. Daarna via de universiteit gewandeld en rol #7 laten ontwikkelen; 34 van de 36. Verder een rustig dagje gehad, en m'n plek voor morgen op de bus geregeld. Tevens nog een rondje langs de hoogtepunten van Christchurch; incluis een foto van een Mike met geknepen ogen. Ma op de hoogte gesteld, en m'n webpagina doorgegeven aan Mike; kan hij z'n pagina bijwerken.
Je verlaat Christchurch via de Styx, maar deze is niet meer dan een sloot en kan zonder veerman worden overbrugd. Dan kom je in Kaikoura, en kun je met dolfijnen zwemmen. Hoe gezond dat is voor mens (koud) en dier (infecties) is maar de vraag. Walvissen, in dit geval en seizoen orcas, zijn ook te bezichtigen, als de zee meewerkt. Ik ben gaan wandelen, langs de zeehonden en de Maori pa. Het uitzicht en het weer waren heel redelijk, maar het was redelijk winderig. Later betrok het. Ondertussen bleek m'n ticket een voucher, en moest het even worden gewisseld. Verder was er een probleem om vrijdag te varen van Picton naar Wellington; het alternatief is waarschijnlijk goedkoper, vliegen van Nelson.
Afgereisd in de regen; er was weer een anti-cycloon bezig met het verstoren van de ferries over de Cook straat. Verder zijn plastic lepeltjes een groter gevaar dan het metale equivalent; als het breekt, laat het resten achter. M'n ticket, nu helemaal officieel, blijkt niet het traject Picton-Nelson te dekken, maar de chaufeur liet me gratis meereizen. De overige problemen zijn het overvaren naar Wellington, en het slapen in Wellington. Verder is dit het middelpunt van Nieuw Zeeland, of er vlak bij.
Na weer eens walgelijk vroeg opgestaan afgevoerd naar een boot. Eerst moet je blootsvoets daarheen gebracht worden. Deze neemt je zo'n 10..15 km het park in. Vanaf het strand daar kun je dan terug lopen naar het begin, maar er zijn ook mensen die de andere kant opgaan. Het hele traject neemt 4 dagen, maar daar heb ik me maar niet aan gewaagd. Het uitzicht is er niet minder om. Bij de uitgang/ingang was er wat verwarring over de bus, maar ook dat was oplosbaar. Het enige probleem nu is de InterIslander; ze hebben nu tot zondag alles onzeker i.v.m. het weer. Dit beïnvloedde ook de dinerkeuze; de mosselen waren niet leverbaar.
Wellington: 41.313Z, 174.774O
Eerst rustig uitgeslapen, en daarna de stad ingewandeld. Ontwikkelen hier is nogal duur; we stellen maar wat uit tot Wellington of later. Magic stopt wel in Napier, maar ik moet even kijken of dat lang genoeg is. Lower Hutt, de woonplaats van Matt, laten we maar even. Verder bleek in Picton, dat de ferry van 18:00 vol zat. Ik zit nu op de ferry van 21:30 maar met alle vertragingen, denken ze dat ze me rond middernacht de haven uitkrijgen. Helaas geen goede tijd voor het bekijken van de kust, maar de ferry van 18:00 heeft dat ook niet meer; deze vertrok ook laat en in het duister. In het duister kom je aan, en een shuttlebus en een taxi later kom je met een envelop en een stapeltje linnen in een dorm.
De dag begon met het circus van het vinden van een bed; de 'barmy army' volgt de britse cricketers. Daarna het nationaal museum bezocht, met een tentoonstelling over hier naar toe geëmigreerde nederlanders. De Lynx, de snelle ferry, opereerde ook weer. Het oude parlement, van hout, op de plaat gezet, evenals de kabelkar, na daar gebruik van te hebben gemaakt. Daarna terug gewandeld door de botanische tuin.
Eerst naar het noorden. Enkele leden van de 'Barmy Army' moesten alleen nog wat Macca scoren. Halverwege was er een kleine versie van de jetboat; 3 man incluis bestuurder en zo ongeveer een zwembad om in te varen. In Taupo waren er een stel die nog wilde springen; de buschaufeur had de plek voorbereid;-) Daarna via de Intercity naar Napier; Magic ging vandaag niet via de oostkust. In Napier was het Art Deco weekeinde zowat over, maar de gebouwen stonden er nog, er waren geen aardbevingen sinds 1931 geweest.
De windjammer in Wellington is de 'Wind Song' uit Nassau, en is nu in Napier. De locatie van Bluff lookout is 39o28'51''Z 176o55'05''O. Verder bloemen met text naar Jacqui & Mike gestuurd; de text leidde tot commentaar bij de bloemist. Ik ben benieuwd hoe dit aan komt. Er was, in een park, een carrillion in de vorm van een boom, min of meer; 'putting on the Ritz' is niet het meest gebruikelijke geluid hieruit, maar wel art deco. Daarna terug naar het grootste meer van NZ en de bijbehorende stad. Het minst gevaarlijke hier is 'hole in one'; mep een golfbal over 108m naar een ponton, en liefst in een gat.
Eerst van een zwitsers aandoend uitzicht naar een gebied met actieve thermische bronnen. De locale mensen zijn gewend aan de zwavellucht, en de rest noemt de plek ook 'Roto Vegas'. Daar maar rondgewandeld langs het meer en de niet welriekende bronnen. Er waren vogels die het daar uithouden, maar hun voedsel elders vangen. 's Avonds maar eens van een Hangi en Maori zang en dans genoten. Toen bleek de toer de volgende morgen helaas vol.
's Ochtends erin geslaagd om in en andere toer te komen; de prijs viel erg mee, en de snelheid was onovertrefbaar. Dit leidde tot een rondgang langs de lokale meren (met kokend water en modder), en een park vol met nogal gevaarlijke gaten. Om 10:15 gooien ze 1.5 kg zeep in een geyser, en daarna begint het spektakel. Daarna de rest van het park bekeken. De volgende etappe voerde naar de kust; bay of plenty om exact te zijn.
Eerst rustig een bergje van 280m beklommen; het uitzicht was goed. Daarna via een gorge naar Thames. Dit is de plaats waarvandaan je Coromandel in gaat. Het enige probleem is de hoeveelheid regen die in het noorden van het schiereiland viel; de bus vanuit Coromandel was nogal laat. Verder moet ik zaterdag met de city YHA in Auckland babbelen; de rest van m'n plannen vergt nog 2 nachten in de plek, maar ik hoor minder problemen te hebben met de 'Barmy Army'.
's Ochtends over het schiereiland getrokken naar Coromandel en Whitiangi. Daar heeft de YHA gratis kayaks. Het was kouder dan Magnetic Island, maar gewoon ronddobberen heeft ook z'n voordelen. Daarna maar weer eens fish & chips genomen, en een star trek novel gelezen.
Auckland: 36.872Z, 174.767O
Eerst met een ferry over de baai, daarna met een shuttle naar Hot Water Beach. Onder het zand, in de getijdezone, liggen 2 heetwater bronnen. Graaf een kuil, of pik iemand ander z'n kuil, en lig in het warme zoute water. De regen was even minder, en te diep werd snel te warm, maar aan het einde, toen de vloed bijna toesloeg, hadden we de zon. Verder kwam ik Monique uit Wateringen tegen in de Magic bus. In Auckland aangekomen, eerst wat problemen met huisvesting uitgezocht. Daarna de stad in voor een goedkoop maal en Email. In de haven kwam ik nog een drietal halve zolen uit Southland tegen; karaoke had nooit uit Japan mogen komen en deze 3 kunnen beter in NZ blijven.
Rondgewandeld en oa. de haven bekeken. Daarna wat aan email gedaan; dit was de goedkoopste plek muv. Mike. De bloemen zijn aangekomen, en ik denk dat zelfs ik nog welkom ben. Het weer is heel redelijk, maar de Black Caps spelen erg slecht cricket; ze slaagden erin om een 2-0 voorsprong om te zetten in een 2-2 gelijk spel en een 5de ODI nodig te maken. Verder rondgewandeld, een speciale kaart aangeschaft en m'n fotos ter ontwikkeling afgegeven. Het grootste park had niet alleen planten, maar ook een teddyberen picknick.
Met de bus over de brug naar het noorden. Ook daar hebben ze bomen die ze omkapten. Nu is er een museum, en verderop een park met een behoorlijk groot exemplaar van zo'n 2000 jaar oud (en voornamelijk dood, maar volgens de chaufeur maar 1250 jaar). Daarna langs wat mooie baaien en de Waitangi golf course naar Paihia. Daar een BBQ genoten.
Eerst naar Waitangi en de daar gelegen ceremoniele gebouwen gegaan. Hier is indertijd het verdrag getekend, en daarmee is alle misere begonnen. De locale bevolking wacht nog steeds op de veiligheid;-) Daarna terug naar de YHA en m'n bagage. De busreis terug was rustig, alleen de hoeveelheid verkeer in de stad was nogal groot. Er toch in geslaagd op tijd in te checken en m'n fotos op te halen (36 stuks). Deze waren redelijk geslaagd; alleen Mike staat er met geknepen ogen op. Daarna voor het laatst geEmaild.
13:15 NZ 46 Auckland-Nadi 767
Luchthaven Auckland: 37.010Z, 174.791O
De standaard routine; je pakt alles in voor de tocht. Deze keer heb ik 5.15 kg papier/folders/fotos maar verstuurd; het hoort over zo'n 3 weken bij een moeder aan te komen. De negatieven heb ik bij me. Daarna met de Airbus naar de luchthaven. Ik was gewaarschuwd, dat het een uur zou kosten, maar je ziet hele stukken stad. Het alternatief is instappen bij de andere YHA. Ik slaagde erin een plek aan het raam te krijgen, maar zat aan de verkeerde kant voor Northland, maar de goeie voor Fiji. We vlogen op 10.400m met zo'n 870 km/h. 18K is wel de nooduitgang, en de halve zool naast mij leek nog nooit gevlogen te hebben; zijn moeilijkheden met de gordel en de koptelefoon waren indrukwekkend. Fiji is een stuk warmer en vochtiger. Of ik erin slaag om naar Taveuni te komen is de volgende vraag.
Suva: 18.123Z, 178.438O
Na 's ochtends te hebben ujtgevonden dat er wel een truuk was om van Nadi Taveuni te bereiken, maar dat dit een shuttle om 5 uur vergde (en het ondertussen na 9 was) maar naar het busstation gewandeld en daar de bus naar Suva genomen. De 'snelweg' voert door een tropisch landschap, met hier en daar uitzicht op de kust met een koraalrif. Het weer werkt niet altijd mee; het regent ook nog. In Suva aangekomen. Het is groter dan Nadi, maar niet echt veel. Morgen langs het visitor bureau voor meer informatie.
Levuka: 17.665Z, 178.766O
's Ochtends eerst langs het Fiji Visitor Bureau; ook zij konden me vandaag niet naar Taveuni helpen, maar ik had wel voldoende informatie om naar Levuka te gaan. Na de verplichte foto in de haven per bus naar Natovi, waar we redelijk laat aankwamen. In de bus waren ook wat studenten uit de VS die dit voor credit deden; antropologie/ecologie oid. De ferry was nog later, maar de bus kon er gewoon op. Daarna kwam de tocht door de duisternis naar Levuka, waar er wat reserveringen waren.
Vandaag rustig rondgehobbeld door en om dit stadje/gehucht. In het hotel dachten ze met canadezen van doen te hebben, en dat ik de bijbehorende docent was. Verder zijn m'n pols, na het breken van m'n horloge bandje, en m'n neus aardig aan het kleuren in dit klimaat. Kava, de nationale drank, doet niet veel voor mij. Het uitzicht is tropisch. Het ziet er naar uit dat ik pas maandag om 05:00 weg kan; de amerikanen hebben zelf wat geregeld voor zondag.
De zondag in dit soort plaatsen is nogal heilig; gezang uit alle kerken etc. Maar wat rondgewandeld, en zo'n 2 dorpjes verder ligt een resort. Daarna weer terug gewandeld, en een lange siesta genomen, gevolgd door een buffet. Ik weet alleen niet of 'Perfect Storm' de film is die je moet zien voordat je de volgende dag per boot vertrekt.
Lautoka: 17.604Z, 177.480O
's Ochtends walchelijk vroeg opgestaan, en de ferry en bus naar Suva gehaald; Patterson Shipping kan z'n staf nog wel wat leren wat betreft klantrelaties. In Korovou van bus gewisseld en via de noordkant van het eiland naar Lautoka gereisd. Dit was een expresbus met video; een spaans ondertitelde Rambo3, en later 'Lara Croft: Tombraider'. Het weer werd slechter en slechter. Na wat in de regen in Lautoka gekeken te hebben, maar naar Nadi doorgegaan.
Dit is een zonnige dag, en ik heb het heel rustig aan gedaan. M'n idee om 2 gelijke bulashirts te kopen met verschillende maten ging niet door, maar ik heb nu wel wat. Verder klinkt het alsof het geen goed idee was om naar een resort te gaan; afgezien van de maagproblemen regende het, en was de plek nogal miserabel. Huwelijken kunnen ze hier ook voltrekken, maar 4sterren plekken zijn ook niet helemaal OK. De avond afgesloten met een pizza.
16:20 NZ 46 Nadi-Rarotonga 767
's Ochtends heel rustig alles gepakt, en daarna gemaild en geluncht. Vervolgens per bus naar de luchthaven. Daar kom je dan veel te vroeg, maar ik had tenminste een raamplaats; 13K is direct voor het bulkhead en wat ze daar hebben gestopt. Na vertrek totaan de datumgrens een aardig aantal eilanden gezien. Van Rarotonga zijn alleen maar lichten te zien; alle internationale vluchten komen aan en vertrekken in het duister.
Eerst maar eens uitgeslapen. Daarna, na een ontbijt afgezet in Avarua; de enige 'stad' van betekenis. Vanaf daar terug gewandeld totdat ik een nogal merkwaardig character tegenkwam, zo ongeveer halverwege. Hij was kokosnoten aan het pellen, en deze zijn best drink- en eetbaar. Daarna hem en z'n vrouw geholpen met een klein computerprobleempje en een lift, fruit en een uitnodiging voor een ceremonie op zaterdag gekregen. Nu nog een kapmes om m'n noot te pellen.
Rustig naar het strand gegaan met een ierse. Het begon zonnig, maar daarna werd het erg nat. De lagoon bevat koraal, voornamelijk dood ben ik bang. 's Avonds naar een diner en culturele show gegaan. Schepen naar Aitutake gaan eens per maand, en komen niet op tijd terug; het einde van dat plan.
Het begint monotoom te worden; regen afgewisseld met een nogal sombere hemel. Voornamelijk me rustig gehouden, en gelezen. 's Avonds maar weer eens buiten de deur gegeten.
Eerst een fiets gehuurd, daarna daarmee naar Avarua gereden. Daar een paar goede inkopen gedaan. Ik was alleen te laat voor m'n rijbewijs. Terug in de regen.
Deze zondag maar niet naar de kerk. In plaats daarvan het eiland omgefietst. Eerst de waterval; voor hier best indrukwekkend, maar ik heb grotere gezien. Achter de luchthaven begon het te regenen. Daarna maar naar Muri terug gegaan.
Nu maar eens de andere kant uitgefietst. In Avarua m'n rijbewijs gehaald; afgezien van de jaren die ik niet gereden heb, is er ook het motorgedeelte. Verder rond gehobbeld, en nog wat gezwommen.
22:40 NZ 46 Rarotonga-Papeete 767
Papeete: 17.523Z, 149.500W
Langzaam alles ontruimt, en m'n fiets ingeleverd. Zelfs het zwemmen trok me niet echt, maar het weer is erg goed. De vlucht was vertraagd, en ik ben met een latere bus naar de luchthaven gegaan; we zagen het vliegtuig aankomen. Daar ingecheckt, maar ik kon geen plek bij het raam krijgen. In Faaa, het eerste goedkope hostel ingedoken.
Eerst m'n bagage opgeslagen. Daarna geconstateerd, dat alle ATMs op de luchthaven weigeren. De ATMs in geheel Polynesië hebben dit probleem; ze werken niet met Maestro/Eurocard. Volgend item om de ABN mee te slaan. Daarna maar wat TC gewisseld. Vervolgens met een boot en een bus naar een uithoek van Moorea gegaan. Hier braken prompt zware regenbuien uit; alsof slecht weer mij volgt.
Eerst een papaya soldaat gemaakt voor ontbijt. Daarna een bus naar Cook's bay genomen. Vanaf daar kun je de heuvels in, naar een marae en een belvedere. Het weer was nogal bewolkt; redelijk ideaal voor deze trip. De marae herinnerde me aan de tempels van Palenque; in de wildernis vindt je een rechthoek van stenen. De belvedere boodt uitzicht op de beide baaien. De terugtocht blonk uit door het ontbreken van tijden en bussen; in de regen waren er gelukkig wat mensen die me een lift gaven. Diner was een lokale specialiteit; rauwe vis.
Eerst de andere kant van het eiland bekeken. Daarna per ferry terug naar Tahiti. Hier bleek de boot naar Bora Bora vol was. Later hoorde ik dat er een wedstrijd met 'pirogues' aan de gang was daar; het verklaart waarom alles vol was. Gedineerd bij een roullote, en chao men gegeten. De plek lijkt vergeven van de fransozen.
De dag doorgebracht met rondslenteren in de stad. De markt heeft wel wat, maar ik denk dat een supermarkt goedkoper is. Verder relatief weinig gedaan. Wel uitgevonden, dat er een wedstrijd in Bora Bora is, en dat de tickets voor de boot z'on week van tevoren zijn uitverkocht.
Voornamelijk rondgehangen; soms regent het, en verder is het prima weer voor een siesta. De Belvedere niet gevonden.
Vandaag om het eiland getrokken. De oostkust bevat wat mooie plaatjes, vooral de motu nono bij Taravao. Verder de goedkoopste plek voor zeep gevonden; ik denk niet dat het veel scheelt.
De standaard routine; het verschil is, dat ik m'n vegemite en jam opgemaakt heb. Daarna voornamelijk op de kade gezeten. Ook een landkrab gezien. Verder Poisson Cru gegeten, en naar de luchthaven gegaan.
01:45 NZ 46 Papeete-Los Angelos 767
14:45 NZ 2 Los Angelos-London 747
LAX: 33.943N, 118.407W
De rijen in Papeete waren erg; gebrek aan mensen en organizatie. Ik kreeg gelukkig plekken aan het raam. Dit leverde leuke uitzichten boven LAX. Daar aangekomen, bleek dat de amerikanen nogal over the top zijn gegaan; alle bagage weer checken, en rijen voor zo ongeveer alles. Maar het lukte toch om op tijd aan boord te komen. Het uitzicht over de VS was heel redelijk.
10:45 BD105 London-Amsterdam 737
London: 51.517N, 0.127W
Dan kom je min of meer op tijd aan in London, en mag je van de ene terminal naar de andere. We hoeven gelukkig hier niets te slepen. Bij vertrek valt op dat deze luchthaven nog drukker is dan LAX. Een van de meer interessante objecten is een Concorde, getrokken door een soort tractor dus zonder passagiers etc. Dit is effectief de kortste vlucht van het hele traject; 38 minuten. Bij aankomst in Amsterdam is het alleen raak; de snelheid waarmee ik er wel in slaagde om m'n vlucht te halen, was niet dezelfde als waarmee mijn bagage ging. Het gevolg was dat m'n bagage uiteindelijk zo'n 2 vluchten en 8 uur na dato bij mij werd afgeleverd.
| Actie | Resultaat | |
| Vliegen | 37943 km | 1 |
| Vluchten | 9 | |
| Maatschappijën | 3 | |
| Greyhound Afstand | 18719 km | |
| Greyhound Bussen | 25 | |
| Landen | 5 | 2 |
| Tijdzones | 7 | 3 |
| Geldsoorten | 4 | |
| Email sessies | 13 | 4 |
| Stempels in paspoort | 10 | 5 |
1 Exclusief LHR-AMS.
2 Exclusief Singapore, Los Angelos en London.
3 Exclusief Los Angelos en London.
4 Misschien meer, in Christchurch was het gratis.
5 Je wordt wel Nieuw Zeeland en de USA ingestempeld, maar niet eruit...
Copyright © 2002 — 2009, 2015 H.J. Kooy