De route staat hier:
Subject: reisschema...
| 1. | SQ 35 | SU 02MAR | AMS-SIN | 1120 | #0655 |
| 2. | SQ 223 | MO 03MAR | SIN-PER | 0935 | 1435 |
| 3. | QF 725 | TH 20MAR | DRW-ASP | 1410 | 1610 |
| 4. | QF 1656 | TH 03APR | HBA-MEL | 0905 | 1015 |
| 5. | QF 614 | TH 03APR | MEL-BNE | 1105 | 1310 |
| 6. | NZ 132 | FR 11APR | BNE-AKL | 0925 | 1430 |
| 7. | NZ 68 | FR 11APR | AKL-PPT | 1645 | -2350 |
| 8. | NZ 16 | SU 20APR | PPT-LAX | 0235 | 1415 |
| 9. | UA 63 | SU 20APR | LAX-HNL | 1815 | 2103 |
| 10. | UA 56 | TU 06MAY | HNL-LAX | 2200 | #0614 |
| 11. | UA 946 | WE 07MAY | LAX-AMS | 0800 | #0735 |
Eerst door broer naar het dichtsbijzijnde station gebracht. Daarna via de NS naar Schiphol. Inchecken en milage verkrijgen was geen probleem, de lounge binnenkomen wel. Er zaten geen leuke spelletjes in de on-board computer, maar wel een paar goede films: Solaris en Simone gezien. Ik wil wel eens het verhaal en de originele (russische) film zien.
Dan kom je in Singapore, en kun je wel gratis emailen maar niet veel meer; toch eens zien hoe/wat er aankomt. De club is ook hier alleen toegankelijk met goud. Daarna door naar Perth; de spelletjes zijn nog steeds niet leuk, en de video is niet on-demand, maar zowel ST:Nemesis als het merendeel van 'James Bond:die another day' gezien. De jetlag lijkt mee te vallen. Nu nog rest.
En zo ga je de eerste dag in. Geld tappen met een credit card, treinreis boeken... Het gaat allemaal heel redelijk. De buspas wordt ook geregeld, maar de tijden in en uit Kalbarri zijn gruwelijk. Perth is niet veel veranderd, en dat maakt mij een expert.
Eerst m'n bagage ingeleverd, en daarna maar eens over de brug naar zuid Perth gelopen. Vanaf daar kun je doorlopen tot een tweetal stops van de ferry of de volgende brug. Dat laatste kwam neer op iets meer dan 5km. Na een siesta in de bus naar Kalbarri.
In en uit Kalbarri kom je alleen om 3 uur 's nachts, in volslagen duisternis. De YHA viel nog wel te vinden, en na enige moeite had ik nog een plek om te slapen. De volgende morgen maar met de fiets op pad gegaan. De eerste had last van een gebroken achteras en vervolgens me met #2 op het einde van de weg bij het rabbit fence laten afzetten. De terugweg was lang en warm, maar wel met mooie kustformaties. Twee kangaroes gezien. Helaas leek m'n apres-zonnebrand verdampt. Er gaan geruchten over een weggespoelde weg tussen Broome en Kunnunara, en cycloon Harriet ligt NW van Exmouth. De BBQ was goed, maar ik ben geen tourgroep-dier.
Vandaag het zo rustig mogelijk gehouden. Afgezien van wat boodschappen en een blauwe milkshake voornamelijk op bed en in de pool gelegen. Het weerbericht is nog steeds nat in het noorden. De cycloon gaat nu west, en Kalbarri was het warmst: 43C. Voorbereid op een nachtelijke aftocht.
Dan komt de bus wat later. Om mysterieuze redenen is Overlander de ontbijtplek voor iedereen, en kan ik daarna weer wat proberen te slapen tot aan Carnarvon. Daar hebben ze wat natuur liggen tussen de stad en de plek waar vroeger de ladingen werden opgepikt. Gelukkig hadden ze ook een speciale kooi voor bagage; sleutels alleen bij het tourist bureau en de Greyhound buschauffeur. Dit bekeken en vervolgens geluncht met een meloen. Omdat het zaterdag is, verzamelt de jeugd/hangjongeren zich rond deze plek. Ik geloof niet dat de aboriginals veel kansen hebben. De bus was gelukkig nog veel later; 2 uur laat uit Perth, 3 uur uit Overlander. Het excuus was de airco. Het verbijsterde iedereen dat Greyhound (vanuit Toowoomba, Qld) dit wist.
Dan komt de bus, en val je gelukkig in slaap. Ontbijt was zodanig stimulerend, dat ik dat maar heb overgeslagen. Daarna voornamelijk droge savannah en 'Legally Blond' bekeken. Het een was bekend, het ander enige onderschatting van PG studie. Dan kom je in South Hedland, en na enig wachten ook nodig in Port Hedland. Daar hadden de canadese vrouwen wel iets gereserveerd; ze waren in Girali TO opgestapt in voledige duisternis en vonden de plek die ze gereserveerd hadden niets. Ik kwam terecht in een kamer vol met jeugdige oversexte ozzies. De plaats zelve is voornamelijk voor de ijzeroverslag.
Eerst maar eens geïnformeerd naar tours naar Karijini. Voor de rest een verhaal van het internet gelezen; 't was redelijk. John (de tour operator/eigenaar van de hostel) wil nu een 1-dag tour doen. 's Avonds eerst een bar bezocht, daarna een die strippers had om clientele te trekken. Naderhand een BBQ in de hostel gehouden. Nu alleen de spiraal nog.
's Ochtends dolce far niente. 's Middags eerst een toer van de zoutwerken, en daarna zwemmen. Er komt veel bij kijken om op grote schaal zout te winnen; verdampen vergt hectares en tijd. De rest van de infra is naar schaal. Het zwemmen was een spontaan idee, maar wel leuk. Er was ook een manta ray in de zee. 's Avonds nog een van de strippers (de leuke met persoonlijkheid, zonder gebitsproblemen of de structuur van een hark) cricket proberen uit te leggen.
's Ochtends vroeg vertrokken naar het zuiden. Vrij snel na Pt. Hedland wordt het leeg. Na Auski roadhouse worden de wegen ook anders; alleen geschikt voor 4x4 en zo. Wittenoon bestaat nog wel, maar is een schaduw. De eerste pool was nog buiten het park, en een beetje klimmen. Daarna werd het klimmen, het zwemmen en het landschap spectaculairder. Er zijn wat ravijnen met elkaar verbonden, en na een commando course heb je een hoop gedaan dat je normaliter nooit doet, maar het is het wel waard. Kamperen kan hier zonder tent.
Dan slaap je iets slechter. Vervolgens zijn er wat kleine problemen; naar beneden is gemakkelijker dan omhoog, maar niet veel. Ik heb alles overleefd maar ik wil dit geloof ik niet direct weer doen, en dat is incluis de 'slide' van 4.3 meter. Een aantal pools zijn erg leuk. Daarna konden we tot 2x banden wisselen. Nog een barbie en een laatste bezoek aan de Pier.
Volgens alle verhalen zou de weg tussen Kunnunura en Katherine open zijn. We hebben alles gepakt en zijn maar weer eens op reis gegaan. Klein probleemje was dat er een restrictie op het gewicht was. De Greyhound chauffeur wist alleen dat misschien dinsdag de eerste bus er overheen zou kunnen. Verder langs de bovenkant van de grote zandwoestijn getrokken; redelijk saai. Daarna in Broome naar Cable beach gegaan en gecrashed...
's Ochtends eerst verder transport geregeld. De stad zelve heeft wel wat, maar ik geloof niet dat er voldoende internet is. Daarna op Cable beach en het daarbij behorende zeewater gelegen en een aardig kleurtje verworven in minder dan 3 uur. De golven waren aardig. Daarna in het zwembad gelegen. De busreis was rustiger dan verwacht.
Dan kom je in de Kimberly. De film was een herhaling, maar het houdt je bezig. Kunnunura is redelijk warm en ik heb voornamelijk siesta gehouden, tot in de pool. Normaliter gaat deze kleur rood gepaard met meer ongemak, maar de after sun werkt.
Dan kom je helaas niet weg uit deze plaats. Greyhound heeft nog geen idee wanneer ze wel mogen met hun zware bussen... Het lokale nationale park had wel wat. Na de siesta en het zwemmen maar eens de stad ingelopen, en m'n opties bekeken. De vlucht kan heel goedkoop: AUS$133 (rain season fare), maar Greyhound zou ook weer lopen. In ieder geval een plek geboekt. 's Avonds op de heuvel afgezet en de zonsondergang bekeken.
Deze dag kwam ik wel weg. Je ziet wat water langs de weg, en vreest het ergste. Als je bij Victoria river komt valt het heel erg mee; het enige probleem is eigelijk dat de brug nogal laag ligt. Daarna hobbelt het verder. 'The Fast and the Furious' en 'I dream of Africa' houden je in ieder geval even zoet. Dan kom je in Katherine, en zijn ze het roadhouse aan het verbouwen; daar gaat diner. Tegelijkertijd bleek het niet mogelijk om een Litchfield tour te regelen. Totaan Darwin ook dit stuk weg al gedaan.
De man die me de avond tevoren binnen liet in het hostel zei dat er om 6AM misschien wat te regelen was. Op dat tijdstip niet direct, maar een uur later wel. Vrijwel direct daarna zit je in een van op weg naar Adelaide river en springende crocs; ze zeggen dat dit normaal is, maar ik houd mijn reserveringen. De arenden waren ook mooi. Daarna termieten hopen/bergen gezien, en een aantal watervallen. Tevens gezwommen in de bijbehorende plassen. Die avond regende het 'goed'.
's Ochtends rustig gepakt en vervolgens tickets en de 'great ocean road' geregeld; ik heb nog 660 km op m'n pas. De luchthaven van Darwin is nogal krap, en Qantas is niet direct de beste maatschappij. Ze deden wel hun best en deden iets minder dan 2 uur over de vlucht naar Alice. Daarna in standaard plek met BBQ overnacht. Alleen de airco was een beetje koud.
Na eerst opgewarmd te zijn naar het station. Ik bleek alleen een stoel aan het gangpad te hebben, maar de man die de andere stoel had wilde aan het gangpad. Woestijnen varieën een beetje, maar niet zoveel. Er was veel groen, maar het heeft dan ook wat geregend. Ze hadden 2 films 'Strictly Ballroom' waarvan ik denk dat ik het gezien heb, en 'Cops & Robbersons'. De Fincke rivier zou al een paar millioen jaar hetzelfde bed hebben.
Dan kom je in Adelaide, en zeggen ze 15 minuten voor de bagage. Een uur later kun je dan op weg naar een plek om te slapen. Ze hebben, buiten de gebruikelijke zaken, ook de Clipsal500 dit weekeinde. Dat leverde ook wat vliegtuigen op. F/A 18s maken wel erg veel lawaai. Voor de rest is de stad nog hetzelfde rustige gat met 1 millioen mensen. Het appelgebak met ijs was lekker. De video van 'Pearl Harbor' was nogal zoetsappig.
Eerst uitgeslapen, daarna maar weer eens rondgehobbeld. Vervolgens een krant gelezen; het probleem met meer dan 1 idioot is dat ze gevaarlijk zijn voor meer dan elkaar, en ik krijg meer en meer de indruk dat politici idioten zijn... Ook de vliegtuigen waren weer in de lucht. Ik lijk eindelijk het slachtoffer van de locale vliegen o.i.d. Verder halen de Ozzies 359 voor 2 bij het werldkampioenschap cricket.
Dan sta je vroeg op, en nuttig je een ontbijt. De Indiers hadden wel een heel redelijk antwoord, maar kwamen 125 runs te kort. Daarna blijkt de tour met een minibus te gaan. Tevens controleert de locale politie met honden op hash. Dit ving een rotterdammer. Daarna zie je de veranderende zaken; 't is duidelijk natter hier, en het heeft iets van Langudoc... Het heeft in ieder geval geschiedenis. De natuur herstelt zich langzaam, maar in ieder geval koala, emu en euros gezien. De jeugdherberg herinnerde me aan Ulara.
De volgende dag ga je verder. De kust wordt woester, en corresponderend gevaarlijker. Het hernoemen van een stel rotsresten was een slimme zet. Er zou hier ook regenwoud zijn, maar alleen met een definitie over regenval. De Otways hebben een nogal sportieve weg. Na een monument en een strand kom je dan in bekende streken.
Eerst de aftocht geregeld, daarna de rest van m'n verblijf. Vanaf vrijdag tot m'n vlucht is nu bijna alles geregeld. Daarna voornamelijk rondgewandeld door Melbourne. Ik begin nu ook redelijk te vervellen. De binnenkant van het Crowne complex gezien; de beschrijving was lovender dan de werkelijkheid.
Eerst maar wat problemen opgelost; er is een bus die me van Launceston naar Hobart brengt. Daarna ook de plek gevonden die 20min gratis internet doet: $6/uur is niet goedkoop. Rondgeslenterd door de stad en langs de Yarra. Op de circle tram gezeten for old times sake. Tevens van Greyhound een afstanden tabel gekregen. Vanavond maar zelf eens noodles maken.
Eerst met de tram naar Port Melbourne, daar vervolgens op de ferry. Deze is redelijk goed en in ieder geval groot. Ik geloof niet dat ik op een cruise moet; te langdradig. De films houden je in ieder geval van het dek. Even na 2 kom je dan de andere boot tegen; ze doen aan dubbele afvaarten. In Devonport opgehaald en naar het hostel gebracht. Deze plek was niet voor herhaling vatbaar.
Opgehaald door de tour. Daarna via een plaats waar de grafitti artiesten kunst achter laten de wildernis in. Dit gebied is gelukkig redelijk ongerept. Stukje gewandeld, en daarna was de berg zichtbaar. Vervolgens wist de chauffeur nog een plek; was een beetje ver, maar wel de moeite waard. De naam heeft wel wat: Montezuma. Queenstown is alleen een gehucht en lijkt niet op de plek in NZ, en er is op zaterdag avond in ieder geval geen internet.
De volgende dag sleep je jezelf na een ontbijt naar het ene bos, na de andere waterval. Ook zijn er wat meren en dieren. Sommige bomen zijn erg groot. Verder is er een spoorlijn met alleen op de laatste zondag een trein; we hadden geluk. Hobart is redelijk uitgestrekt.
De volgende dag blijkt het weer geregend te hebben. De tour gaat verder zonder een paar mensen, maar met een hoop anderen. Mt. Wellington is bewolkt, en de markt is helaas alleen op zaterdag. Daarna stukken kust aanschouwd. De 'tesselated' was het leukst voor de mathemaat, terwijl andere stukken de kracht van de zee lieten zien. Tevens een paar duivels gezien in een park voor probleemgevallen. De gevangenis faciliteiten, incluis linie met honden moet onaangenaam zijn geweest. De huisvesting voor de nacht is dat niet.
Dan ga je langs de kust naar het noorden. Er is een punt waar je eerst afdaalt in een gat, om vervolgens naar de zee te lopen. Het probleem is alleen dat de zee het gat gevormd heeft, en nog steeds daar stroomt. Daarna kom je door regenwoud pockets en langs kusten ondekt door nederlanders. Dan kom je op Freyincet schiereiland, en kun je over de berg naar een mooi strand wandelen. Ze hebben hier ook PIE (Linux-based terminal met floppy, 72x72cm footprint, stroom en een telefoonlijn), alleen kost het AUS$12 per uur.
De reden dat dit eiland zo groen is werd duidelijk: het regende zo ongeveer de hele dag. Eerst noord, maar het blowhole was niet echt actief. Daarna min of meer direct naar Launceston. Lunch was fish & chips. De cataract gorge zou leuker zijn als het niet regende. Daarna via de Tamar naar het busstation. Vanaf daar naar Hobart.
Eerst naar de luchthaven, en vanaf daar naar Melbourne. Een Boeing 717 is een 2 motorige kleine 727. Het uitzicht is heel redelijk ondanks het front. Qantas-link is een versie zonder audio-visueel spul. Het voedsel is hetzelfde als bij Qantas, maar ik hoop dat ze bij langere vluchten beter en meer serveren. Daarna in recordtijd op de Greyhound naar Hervey bay en daar in een hostel.
Eerst uitgeslapen en na 't ontbijt maar eens gaan wandelen. Ik weet nu dat Urangan Jetty/Dayman point in Hervey bay op 25 17'S 152 54'E ligt. De kustlijn is redelijk rustig voor een van de plekken op het circuit. Na een siesta maar eens op tour: 3 dagen Fraser eiland geregeld. Enige probleem, vertrek op zondag...
Eerst maar eens geïnformeerd wanneer de bussen naar Noosa gaan. Dit gat is inderdaad uitgestrekt; je wandelt uren tussen het busstation en de kust. De instructies voor de tour zijn dat je om 6:30 voor de deur staan.
Dan sta je voor de deur, en bellen ze om 7:15 een taxi. Na wat instructies eerst kennis gemaakt en met een 4x4 gereden. De groep bestaat uit 6 (jonge)dames en mijzelf. Je reist, zeker het eerste gedeelte, in convooi. Je scheurt langs een scheepswrak, gekleurde rotsen en veel zand. Kamp was bij een plek waar we haaien zouden kunnen zien. Het woei alleen nogal. De hoop was dat de volgende morgen het weer beter zou zijn. Het eten was goed, en de spelletjes daarna ietswat studentikoos. Helaas regende het bij vlagen.
De morgen begon nat. Na een trage start en een aftocht 't gehaald tot een iets interessantere plek. Vanaf daar weer wat gereden: de poolauto is het volgende object. Nu nog een zandbak. Deze keer nogmaals bij het wrak gestopt, en na de gekleurde zandsteen formatie ook bij het resort. Na hout gehaald te hebben kamp gemaakt naast het strand. De pasta was bijna net zo goed als het diner van de vorige dag; correlatie met het niet zelf klaar maken? De vragen gaan door, en het ontwijken schijnbaar ook: toch eens een interessante afwijking verzinnen... Het vertier deze avond was minder. De hoeveelheid dingos daarentegen was aanzienlijk.
's Ochtends vroeg wakker geworden. Wel bewolkt, weinig regen. Eerst m'n dagboek bijgewerkt, daarna maar wat gelezen. Er kwam een dingo voorbij, maar die was niet geïnteresseerd. De park ranger daarentege wel. Lake Wabby bezocht, en daarheen gereden: redelijk op een gat na. Daarna in lake McKenzie gezwommen, en een dingo het onderscheid tussen mijn en dijn geleerd. De tocht naar Central Station had wat problemen: de koppeling had weinig effect. De terugtocht naar de ferry eindigde 12 km voor de ferry: de koppeling is definitief ontkoppeld. Een lift later kon ik vanaf het resort alarm slaan. Vanaf daar was het crisis management. Het resort is een van de meer luxueze plekken die ik bezocht heb. Daarna op de ferry herenigt met mijn bagage en de 6 dames. Toch nog 'thuis' gekomen.
Eerst de troep uitgezocht: koppeling @ $50 pp. Daarna zowel bij Palace en A1 Fraser Rovers m'n Email geregeld. Daarna per express naar de sunshine coast en Noosa gegaan. Daar de heads bezocht. Deze zijn best wel leuk. De was gedaan en McAferrty/Greyhound schijnbaar een paar km ontstolen: Brisbane-Hervey bay (325 km)-Noosa (165 km)-Brisbane (180 km) is meer dan de 660 km die ik nog had.
Dan wordt je nog steeds vroeg wakker, ondanks dat ik niet meer met getijden rekening hoef te houden. Helaas was m'n was nog niet droog. Eerst rond gebanjerd, daarna met alles op de expres bus naar Brisbane gestapt. In Brisbane maar naar de 'Palace' getrokken. Dat is dus een redelijk doolhof. Verder regende het vrijwel continue.
Eerst met de trein naar de luchthaven. Daar bleek dat airNZ wat vertraging had. Het vliegtuig was een 767, wat mij doet vermoeden dat ze een probleem hadden met hun 737 vloot. Vervolgens bleek dat de vluchten vanuit Auckland nog meer vertraging hadden. Een bon later kon ik in ieder geval wat eten. Dit werd omgezet in pizza. Daarna naar Tahiti en gisteren, en een dusdanig vertraagde vlucht, dat de stoel aan het raam ook echt nut had (niet dus).
Dan kom je op vrijdag aan. Het was nogal laat voor een bed, en iets te vroeg voor le truc. Verder was de bank ook aan het staken. Via de tourist informatie bij de boot naar Bora Bora gekomen, en dit jaar lukte het wel. Daarna wat rondgelopen in Papeete. Later terug naar de haven en aan boord gegaan. Dekpassagiers krijgen een grote zaal, het overdekte achterdek. De inflatie heeft wel toegeslagen.
Nachtgezichten van havens zijn soms spectaculair, maar hier is het een kleinschalige operatie. Zo ongeveer alles moet worden aangevoerd per boot. Bora Bora is het einde van de lijn. Daar in een truc gestapt en naar de duurste dorm ooit gegaan. Jetlag zorgt er tesamen met een kleine wandeling dat de siesta lang is.
Nieuwe dag, nieuwe kansen. Het strand was de andere kant uit. Het was wel leuk om daar te lopen, en aan het einde was een supermarkt. Behuizing boven het water heeft wel wat, maar de betonnen constructie niet. De regen is gelukkig niet continue, maar wel aanwezig. De luchtvochtigheid is hoog. Vanavond vis, op een locale manier bereid.
Eerst maar eens weer de 'stad' ingewandeld, daarna met zwembroek en handdoek naar het strand. Dit ligt tussen het eiland zelve (ex-vulcaan) en de motu/koraalriffen. 't Is wel klein, en redelijk lang ondiep. Dit houd je redelijk lang vol, als er meer vahine rondzwerven.
Gepakt en met de bus/taxi naar de ferry-kade. Vanaf daar met dezelfde boot terug. Deze was ooit in Hamburg gevestigd. Eerst vaar je van de kade weg, daarna moet je door het koraal van het omringende atol. Daar zijn vaste natuurlijke plekken voor, en ondertussen kun je wat mooie fotos maken. Dit herhaalt zich bij Tahaa en Raiatea. Dan kom je in de duisternis bij Huahine aan. Daar in een volgende dorm.
Rondgewandeld. De omgeving is mooi maar niet vertoeristiekt. Een stortbui later maar terug gewandeld. Uitgevonden wanneer ik m'n volgende ticket kan kopen; de enige mogelijkheid om op tijd terug te zijn. In verband met pasen gaan er een paar boten niet. Maar weer eens een roulotte bezocht en vis gegeten.
Dan koop je een kaartje, en blijkt dat goedkoper te zijn. Tevens gaan er 3 boten op vrijdag... Daarna rondgewandeld in de zon.
Eerst de andere kant opgewandeld. Daar waren de resten van een oude tempel. Verder wat Bounty-achtige landschappen en de goede vrijdag mis. Langdurig uitgerust en gewacht op de boot. Deze kwam ietswat onverwachts van rechts. Oorspronkelijk was dit een ferry uit frans Canada (st. Pierre et Miquelon). De franse marine had ondertussen een sleepboot geparkeerd, wat voor vertragingen zorgde in de haven.
Dan kom je aan in Papeete, en blijk je nog verder in/op Motu Ute geland te zijn. Naar de kade voor de 'pakketboten' gegaan en daar maar wat geslapen. De Paul Gaugin was daar ook, maar waar de R3 en R4 die vorig jaar altijd in de haven lagen gebleven zijn? Na een poisson cru maar naar de luchthaven gegaan. Daar de nederlander van Bora Bora tegen gekomen.
Inchecken is altijd een ramp, maar ze lieten me in de lounge. Daar wat genuttigd en nauwelijks geslapen in het vliegtuig, maar redelijk OK in LAX aangekomen. Daar na het hele circus van de bagage op de shuttle naar de juiste terminal. Ook daar de lounge ingelopen. Er was minder keuze aan drank maar dat maakt niet zoveel uit. CNN (de US variant) bevat veel reclame en herhalingen. Naar Honolulu gevlogen en de YHA in gelopen, en als een blok in slaap gevallen, zonder jet-lag.
Tweede paasdag is dus geen feestdag in de US. Tevens zijn de prijzen niet laag. M'n camera heeft nog een probleem ontwikkelt; een breuk in de klap voor de lens. Wel een groot gedeelte van Honolulu en Waikiki gezien. Ik weet niet wat ik van de locale cultuur moet vinden, maar de show was in ieder geval amusant. Daarna wat rond gewandeld.
Eerst maar eens de overige eilanden geboekt. Incluis auto; god hebbe de ziel van medeweggebruikers; kan iemand de locale bevolking waarschuwen;-) Verder maar eens de oostkant bekeken. 't Strand is redelijk, maar ik was niet geïnteresseerd in zwemmen. Nog enige tijd met een aantal japanse schonen gepraat.
Op toer gegaan. Eerst naar het oosten, waar er een aantal vulkanen waren. De stad is wat luxuezer aan deze kant, en de rotsen 'om de hoek' zijn behoorlijk woest. Na een mooi en leeg strand en een restant van een tempel omhoog. Daar was het bewolkt en winderig. De centrale vlakte werd gebruikt voor suikerriet, en nu voor ananas. De noordkust bevat een oud suikerrietstadje en voor surf geschikte stranden/golven. De zonsondergang viel in het water/de wolken.
Weer naar de luchthaven... Het inchecken duurde nog langer dan voor de andere vluchten die ik gehad heb. De vlucht was de kortste. Vervolgens kreeg ik de schok van m'n leven: de verzekering en benzine was nog duurder dan de auto. Een automaat is het ook niet, of ik word nerveus van alle regels. Maar ingecheckt in een hostel. Nog geen deuk/kras in de auto.
Na ontbijt maar op pad gegaan. K-mart gemist, maar toch wat te eten gekocht in het volgende gat. Daarna veel gezien en gereden. Ik krijg de indruk dat ze bij de twin falls in m'n auto zijn geweest, maar niets van hun gading gevonden hebben. Na Hana en het einde van het park werd de weg zo slecht dat ik ben omgekeerd. De hele rit zonder krassen of deuken doorgekomen, en een halve tank verstookt. Ingecheckt in de volgende toko, en wat geïnternet.
Vroeg opgestaan, en na een ontbijt op weg met de tour naar de vulkaan Haleakela. Via een supermarkt, want er is niets boven, ga je de bergen in. De top is z'on 3000m hoog. Vanaf daar wandel je door een winderig, leeg landschap van lava en bijbehorende as. Er zijn wel wat planten, en meer aan de regenzijde; je blijft boven de wolken. Na een aantal uren ben je eerst afgedaald naar de krater, en daarna weer omhoog geklommen naar het parkeerterrein en heb je 18 km gewandeld. Vanaf daar weer naar de top voor een blik op de vulkanen van Hawai'i en de zonsondergang. Niet slecht voor een hostel tour.
Maar eens naar het westen gehobbeld. Dit betekent dat je om de andere vulkaan heen moet. Aan de zuidkant is een punt waar vanaf je normaliter walvissen kunt zien. Helaas is het seizoen een beetje over. Daarna doorgereden naar Kapalua en daar eerst op het strand gezeten. Daarna langzaam naar Lahaina gereden. Langs de kust en de supermarkt terug.
Nu maar naar het zuiden. La Perouse ligt net ten oosten van de laatste lava flow in 1790. 't Was redelijk interessant. Het volgende strand had surfers. Daarna op een van de minder ontwikkelde stranden gezwommen. Dangerous shorebreaks zijn inderdaad wat gevaarlijk: twee grote golven waren voldoende om mij te overtuigen, en m'n ribben te kraken. Daarna langs de kust omhoog. De plantage op het midden van het eiland had gratis toegang maar niet veel meer. Vervolgens weer langs de plek waar je walvissen kunt zien: deze waren daar toevallig wel.
Eerst een van de bekendere plekken van Maui bekeken; Iao park. Daarna, na 296 mijl, de auto ingeleverd. Vervolgens via Honolulu naar Hilo gevlogen. Ik begin een beetje genoeg te krijgen van de beveiliging. Met de volgende Dodge Neon naar een volgend hostel. De eigenaar was een redelijk character, en bood whiskey en videos. Tevens voldoende blik voor een maaltijd.
Vandaag naar de vulkaan. Langs veel plekken met activiteit en bochten afgedaald naar de zee en de verse lava. Deze maakt het geluid van brandende houtskool. Het stroomt redelijk traag, en het merendeel is zwart. Het lopen over min of meer verse lava is redelijk interessant; kabel-achtige structuren. Het klimaat verandert elke paar 100m. Er is een zone met regen, en een zone met mist/wolken. Tesamen met het landschap vormt het een spookachtig resultaat...
Terug het park in, en deze keer de kraterrand gedaan. Hier zijn plekken waar zwavel en stoom uit de grond komen. Er is ook een lavatube en een fault line. Aan de bergkant is een weg die naar Mauno Loa voert, of in ieder geval gedeeltelijk. Al met al een woest landschap. De rit omhoog en omlaag heeft wel wat.
Afgereisd langs de zuidelijke kant van het eiland. Onderweg kom je langs zwarte stranden en veel lava. De westkant is nominaal droger, en toeristieker. Ik ben wel door Captain Cook gekomen, maar niet bij het bijbehorende monument. Beetje in Kailua rondgewandeld, en veel geld uitgegeven aan een toer naar de top van Mauna Kea.
Afgereisd naar het noorden. Hier ligt de oudste vulkaan van het eiland, nu gelukkig dood. Tevens is dit ranch gebied met cowboys 'paniolos' genaamd. Aan het einde van de weg is er woeste natuur. Terug langs strand en cultuur gekomen. Daarna met de toer via een militair gebied naar de bergtop gekomen. Dit is een van de makkelijk bereikbare hooge plekken op deze planeet. Veel grote telescopen gezien, en daarna zelf door een 20cm exemplaar mogen kijken, en meer sterren gezien (met uitleg) dan tijdens de cursus astrofysica in Amsterdam.
Rustig langs de noordkant van het eiland gereden. Het eerste gedeelte voert onder andere langs de grootste ranch. Daarna kom je bij de kust. Deze is woest, en de weg gaat via watervallen naar Hilo. De gevolgen van voldoende tsunamis is dat mensen dan maar opgeven, en niet weer opbouwen; de waterkant van Hilo bevat sindsdien wat parklandschap. Dit is de regenzone van dit eiland.
Alles weten te pakken, en daarna rustig afgereisd. Er is nog een hoek van het eiland die ik niet gezien heb. Deze voert ook naar de andere kant van de weg naar de lava aan de kust. Verder is dit een rustig gebied: tussen de bossen wordt er voornamelijk gekweekt, maar ik heb maar niet bestudeert wat. Auto ingeleverd na 655 mijl en weer eens eruit gepikt voor de veiligheidscheck: het begint te vervelen, en ze vinden niets. In Honolulu het standaard traject van bus en hostel.
Rondgewandeld door de stad, en een laatste blik geworpen op dit paradijs met de bijbehorende belasting. Het klimaat heeft wel wat, maar de prijzen zijn nog erger dan na de invoering van de EURO. Voor het laatst geEmaild vanaf het buitenland; ik geloof niet dat de aanbieding herhaalt wordt, of dat ik helemaal geliefd ben bij die toko. Weer naar de luchthaven, en m'n bagage maar naar Amsterdam laten sturen.
Ik kreeg het niet voor elkaar om aan het raam te zitten, maar toch wat kunnen zien over mijn buurvrouw. In Washington wel de verschillende lounges binnengewandeld, maar niet echt verwelkomt. Uiteindelijke resultaat was dat ik in ieder geval een raamplek had naar Amsterdam. Vervolgens zorgde het noodweer voor een vertraging van 2 uur; we konden niet weg van de terminal.
Copyright © 2003 — 2009, 2015 H.J. Kooy