Vandaag de tickets aangeschaft...
| 1 | AC 9076 | 26 APR | AMS-FRA | 0705-0815 |
| 2 | AC 9101 | 26 APR | FRA-YVR | 1325-1410 |
| 3 | AC ~860 | 16 MAY | YYT-LHR | 2355-0825 |
| 4 | AC 6688 | 17 MAY | LHR-AMS | 1040-1300 |
voor diegenen die niet geheel luchtvaardig zijn:
AMS = Amsterdam
FRA = Frankfurt a/d Main
YVR = Vancouver, BC
YYT = St. Johns, NL
LHR = London Heathrow
Zo vroeg vertrekken is niet echt leuk, maar gelukkig hoefde ik niet per trein, maar bracht m'n moeder me naar Schiphol. Daar bleek er wat mis te zijn met de boeking, en moest dat eerst gecorrigeerd worden. Ik kreeg wel een rare instaptijd in Frankfurt door, maar ik kon daar uitleg krijgen. Als je in het Schengen-gebied blijft, kom je niet langs de FT-stand... en 737s hebben weinig speelgoed.
In Frankfurt aangekomen, bleek dat ze me naar Toronto hadden omgeboekt; na enige corrigerende acties van de dame bij Lufthansa transfer balie kon ik me terug trekken in de business lounge. Deze was redelijk, en ik was in ieder geval voorzien van drank en eten. Daarna bleek wel dat m'n mijlen nog niet geboekt waren. De 747 had ook geen speelgoed, en ik was niet geïnteresseerd in de films.
In Vancouver aangekomen, en even laten nakijken dat ze me op de 16de verwachten. Daarna per bus en 'skytrain' naar het busstation en Victoria vertrokken. Gelukkig werkt m'n GSM hier helemaal niet; de mijne is (waarschijnlijk) dualband (900/1800 MHz) terwijl ze hier op de 1900 MHz zitten... geen telefoon totaan London
Gisteren was het eerste dat ik van Canada zag witte sneeuw en ijs, vandaag was het grijze mist. De stad is redelijk, gelukkig niet geheel veramerikaanst, en toen de mist was opgetrokken was de VS ook nog zichtbaar. Verder was het nogal zonnig, en dat was in ieder geval mij aan te zien. Ze hebben hier ook nogal veel watervliegtuigen... en vliegen die vanuit de haven of een van de kanalen die daarnaartoe leiden.
Eerst vertrek je nogal vroeg, en dan blijkt er een U2 concert te zijn. Dit, gecombineert met mijn leeftijd maakt het vinden van een slaapplaats wat lastiger; discriminatie... Tevens de MP3 speler leeg gespeelt. Daarna de stad ingelopen; best leefbaar, maar hoger opgebouwd dan Victoria. Bij Greyhound wat schemas opgehaald; nogal simpel, we komen er wel uit. En het hostel heeft spanning.
Op jacht naar alternatieven voor Greyhound bij een studentenreisbureau binnengelopen, maar dat was minder dan het zicht naar het zuiden vanaf centraal Vancouver. Dat is overigens beduidend minder dan het zicht naar het noorden. Via het Sun Yat Sen park bij het bus- annex treinstation aangekomen. Mijn studentenpas werkt bij Greyhound Canada...Het vinden van een supermarkt wat minder; boven op de heuvel, na enig zoekwerk, vindt je dan een organisch verantwoorde instelling en ben je gesteld voor dagen (met brood e.d.)
Eerst kom je langs enig wild; eland o.i.d. en ook een paar wolven. Dan wordt je in de kou gedumpt; het enige dat open was, was een Esso station met warme thee. Daarna terug naar het station waar men mij een kaartje verkocht voor het traject naar Lake Louise. De trein uit Vancouver had nog meer vertraging, en de bus naar het zuiden gaat pas vanaf morgen; dan gelijk maar via Edmonton naar Winnipeg. Zelfs in de zon is het niet echt warm. Gekeken naar een Internet plek die mindar dan ledematen kost, alsmede een Subway met korting; allebij zijn niet echt in bedrijf. Een alternatieve route door de Rockies stuitte op de combinatie van te late vertrek/aankomst en geen bussen meer.
Edmonton is niet het voorbeeld van een welkome plek; zelfs derdewereld landen hebben betere luchthavens. De volgende morgen zit je dan in Saskatoon; midden in de vlakte... waar er zelfs ijs en sneeuw onder bruggen en op kleine plassen ligt. De vlakte is, op argrarische activiteiten na, leeg. Er lopen wel treinsporen door het land, en de Greyhound bus sleept z'n aanhanger daar voorzichtig overheen. Helaas worden ze alleen voor goederenvervoer gebruikt.
Er is wel enige bebossing, en die is zo te zien best aardig. De hoeveelheid sneeuw op de grond daarentege niet; zelfs de locale mensen vinden dit niet warm voor de tijd van het jaar. Verder 'The day after tomorrow' gezien; Hollywoord heeft mierzoete sausjes, en ik denk dat politici nog erger zijn.
De bus hobbelt verder; met een meer aan de ene kant, en gemengt bos aan de andere... De films en de stoelen worden er niet beter op. Het weer varieert van miserabel droog maar koud tot semi-zonnig. Canadezen zijn in ieder geval minder wereldvreemd dan amerikanen, maar zien waarschijnlijk ook minder van hun land dan ik momenteel.
In de middag kwam er ook nog natte sneeuw uit de lucht bij. Niet zoveel sporen van menselijke activiteiten, maar des te meer natuur.
Dan kom je op een nogal vroeg tijdstip in Toronto aan; de eerstvolgende bus naar Niagara falls is 90 minuten later. Eerst ontbijt gescoord; niet in de gesloten, ondergrondse foodcourt dus.
In Niagara falls naar een hostel gelopen, en daar eerst wat slaap ingehaald en maar eens wat aan m'n mail en blog gewerkt; deze toko heeft gratis Internet. De vertrekkende rus merkte overigens op dat het zelfs in Moskou warmer is. Daarna de falls bezocht; afgezien van het miserabele weer, lijkt het niet geheel boeiend; er zijn bergen alternatief amerikaans amusement. Ik weet niet hoe de fotos gelukt zijn; deze camera weigert niet zo absoluut als de vorige. De quote in de LP heeft het over de falls als de tweede teleurstelling voor amerikaanse bruiden; voor niet-huwenden is zelfs dat geen geruststellende gedachte...
Ondertussen wel een wasbeer en eekhoorns gezien; niet slecht voor een stad. Het hostel hier is nogal leeg, wat een verandering is ten opzicht van de 'linkerkant'.
Dan wordt je wakker, vele uren later, en neem je het beloofde ontbijt. Het zorgt ervoor, in combinatie met de laatste aanvulling op de blog dat je keurig op tijd bent voor de bus naar Toronto. Daar aangekomen bleek de eerste keus vol, maar ze hadden een alternatief. Daar m'n spullen achter gelaten, en de stad verkent. Er zijn wat oudere gebouwen, maar ook nieuwbouw zoals de CN toren; slechts 533 m hoog.
Het weer varieerde van regen tot gewoon koud, en tegelijkertijd zwerven er toch een aantal daklozen rond. Nu alleen nog bepalen of ik overdag of 's nachts naar Ottawa wil reizen.
Dan werk je bijna dagelijks je blog bij, komt er nog geen reactie...
De stad verder bekeken, terwijl het weer bijna aangenaam begint te worden. Ook maar eens 'The Bay' binnen gelopen. De Hudson Bay Company beweert in bedrijf te zijn sinds 2 mei 1670, maar ik denk dat ze hun handel wat hebben aangepast sinds die tijd. Het kwam mij als V&D + nog wat ketens over; het gebouw was ook nogal groot. Vanavond maar weer eens wat chinees proberen; het is redelijk goedkoop in de buurt.
De nachtbus naar Ottawa was niet zo erg als het kon zijn; ik kon er nog in slapen ook. Je komt vervolgens wel te vroeg aan. De stad ingelopen, en vervolgens daar het parlement bekeken; het is inderdaad niet van ijs. Ik weet niet of er schuim of ijs in de rivier ligt, maar in elk geval nodigt het niet uit tot zwemmen.
Met de bus naar Montreal, en daar uiteindelijk in de jeugdherberg terecht gekomen; de vorige keer was 16 jaar geleden. Volgens mij hebben ze 'm verplaatst; de vorige keer was er een rivier tussen de hostel en het station.
Daarna door de stad gebanjerd. In de haven ligt de Hr. Ms. Tromp met een bedankspandoekje voor de bevrijding. Het omwisselen van m'n busticket voor een couponnenboekje gaat nog interessant worden; de folder zegt zo snel mogelijk, de baliemedewerkster was het daar niet helemaal mee eens. Morgen eerst de berg op, daarna via Quebec om Gaspé heen.
Dan onderneem je pogingen om de berg op te komen, maar de meest voor de hand liggende route is al twee jaar aan reparatie toe. Alternatieven leiden uiteindelijk wel tot hoogte maar niet helemaal tot de top. Je komt dan weer bij het busstation, en deze keer geven ze je dan een berg tickets, en een deur...
Waar Montreal nog warm en zonnig was, is Quebec dat niet. Het is wel een oude vestingstad op een berg. Deze dus maar bekeken. Niet onaardig voor een oude europese stad, ware het niet dat deze één continent verder ligt.
Dan neem je de nachtbus, bijna de enige manier om uiteindelijk in Gaspé te komen. De bus gaat zelfs door i.p.v. dat je in Rimouski van bus moet verwisselen voor 6 uur 's ochtends. Dan kom je in Rimouski, en wordt je alsnog de bus uit gestuurd; schoonmaak (of iets dat daarop lijkt) en zo te ruiken benzine tanken... De bus is overigens voorzien van stopcontacten; voldoende voor een mobieltje of laptop. We zullen zien wat m'n MP3 speler er van vindt.
Nadat ik wakker geworden was, bleek de kust aardig woest; gezien de geologische sporen ook redelijk oud. Volgens de LP is dit het einde van de keten waarvan de Appelachian het begin wormen... Het laden lukt, als de motor van de bus loopt. Over de temperatuur moeten we het nog eens hebben; ik zag weer sneeuw op de grond, en de kleur van de hemel is grauw-blauw.
Het laatste stuk voor Gaspé is sportief en het weer is redelijk, maar niet echt dat je denkt... We gaan dus gewoon om het schiereiland, en dan de volgende provincie (en de volgende tijdzone) in. Het beeld van de zuidkant is minder woest dan dat van de noordkant. Het enige nadeel van een oplaadpunt is dat je prompt je MP3 speler tot twee keer leeg speelt.
Dan wordt het busstation overvallen door een drietal gehuurde Greyhound bussen; 190(?) scholieren uit Ottawa, op terugreis van Nova Scotia en een band toernooi. Dit simpele busstation was daar niet geheel op berekend. Daarna kwam mijn bus, maar die moet vanuit het zuidwesten gekomen zijn; anders krijg je 'm niet zo vol. Dit kan niet Quebec geweest zijn; anders had ik de bus daar langs zien komen.
In Fredericton aangekomen, en naar de jeugdherberg gewandelt. Deze accepteerden mij als volwaardig lid. De stad zelve is klein en rustig. Het gehele gebied is dusdanig, dat er geen nachtbussen zijn. De televisie laat nogal veel troep zien; de rest zijn herhalingen van programmas die ik ook al in Nederland gezien had.
Het busstation is relatief klein, en de bussen zijn slechter gelabelled dan waar dan ook in Canada; de hoeveelheid nummerborden daarentege is groter dan ooit... Het weer begint zelfs aangenaam te worden. Er is wel schijnbaar veel regen gevallen, links en rechts staat nog wat onder water.
Saint John heeft een nog kleinere terminal; ja er is een gebouw, maar daar houdt het mee op. De stad zelve heeft enige historie; amerikanen die de eerste George al niet leuk vonden, vertrokken en op de eerste niet-US plek een stad stichten.
De tijden zijn alleen dusdanig, dat ik maar terug naar Fredericton ga, en het morgen vanuit daar naar Moncton probeer. Ondertussen wel de 'reversible falls' gezien en het raadsel van de volle bus opgelost; het ding rijdt tussen Montreal en Saint John/Fredericton. Weer terug naar het hostel annex studentenhuis; 't zooitje is net zo ongeregeld als ik mij herinner van de verschillende universiteiten, incluis commentaar over idioten.
Poging #2, en deze keer direct. De organisatie op het busstation is er niet beter op geworden. Gelukkig zijn er twee bussen van Fredericton naar Moncton, maar vervolgens een goedkope plek vinden om te slapen is een gevecht; de universiteit was een beetje vol. De B&B was nog het beste.
In de bibliotheek gratis Internet gebruikt; blog bijgewerkt en andere tekenen van leven gegeven. De rest van de stad is redelijk, en de rivier niet onaardig. Alleen vraag ik mij af of borden die waarschuwen tegen vallend ijs (in de winter) en zelfs (in Saint John) over de sneeuw die de schuivers van een overpass duwen niet duidelijk een teken zijn dat het hier des winters bar en boos is.
Opstaan met ontbijttv is, gezien het aanbod, ook niet echt je van het. Het ontbijt aanbod was redelijk, en in ieder geval gezond. Vervolgens naar het busstation gelopen, en daar mijn bagage in een locker gegooid; dagtrip naar het eiland.
Op weg naar Charlottetown wordt het weer er niet beter op; m'n shorts van gisteren zijn wel erg optimistisch. Een voordeel van de bus; je kijkt over de railing van de brug, en ziet de golven...
In Charlottetown regende het wat. Ik dacht dat het wel meeviel, maar dat viel dus tegen. De lage temperatuur, gecombineerd met de wind, hielp ook niet echt. De stad zelve is met veel hout gebouwd. Het weer klaart dus prompt op, zodra je vertrekt, en Summerside doet z'n naam eer aan als je daar voor de tweede keer langs komt.
In vergelijking is er meer bos in NB, en iets meer landbouw op PEI. Over een paar uur in de bus naar Halifax.
Dan kom je aan in Halifax, en blijkt de gids niet meer dan een gids; de HI sloot om 23:00. Na enig zoekwerk blijkt er nog een shelter te zijn. Dit was definitief een ervaring. Het is niet dat de plek slecht is, maar ik denk niet dat ik dit snel wil herhalen.
Zowel de citadel als het victoriaanse park gezien; bij de een woei het imposant, en bij de ander liep ik eerst langs een thermometer die 1oC aangaf, en daarna langs een fontein met ijspegels. Dit is definitief het verkeerde seizoen. Tevens lijkt het alsof de wind altijd opsteekt op het moment dat je je neus buiten de deur steekt, en dan prompt in je gezicht blaast, ongeacht de richting waarin je loopt.
Gelukkig was de HI nu wel open, en was er plaats. Het climaat binnen is in ieder geval aanzienlijk beter dan buiten; de zon is wel aardig, maar niet altijd zichtbaar. Er schijnt sneeuw te vallen in het noorden van Nova Scotia, en plaats in een hostel in St. John's is moeilijk te verzekeren... bellen vanaf New Foundland is op dit moment het beste.
Afhankelijk van de kamergenoten kan het 's ochtends ook interessant worden; een mobiele telefoon met een irritant deuntje en op z'n minst een man uit een productie voor 'stomp'.
Ik miste de 9:50 bus naar Truro, en besloot toen maar om direct naar North Sydney te gaan. Het weer was semi-OK, en het Internet in de bibliotheek nogal gereguleerd. De planning van de chauffeur was ook wat ontregelt; de universiteit van Antigonish is nogal veel rode bakstenen, zoals een Ivy League plaats, maar gedurende het weekeinde is er niet zoveel te eten. De ferry werkt zoals verwacht; loopt alleen op New Foundland time. En we proberen dus nu het Internet op de boot zelve;-/
Aan boord van de boot kun je inderdaad gratis Internet gebruiken, maar toen ik iets wilde reserveren, liep ik tegen een anti-porn filter op; weer zo'n geval... De temperatuur begon aardig, maar daalde behoorlijk; de steward vertelde dat de verwarming niet optimaal functioneerde.
In Port aux Basques aangekomen, kun je door met een bus. Deze gaat krap 1000 km over de Trans Canada Highway naar St. John's, door enig woest terrein; op de skihellingen lag nog wat sneeuw.
Het weer was in eerste instantie aan de beterende hand, maar geleidelijk aan werd het slechter; voor Gander was de bewolking al tot mist afgezakt. Bovendien slaagden we erin om tot tweemaal toe de attendant kwijt te raken; de eerste keer was het een ongelukje en werden de passagiers daarna gewaarschuwd om dit niet te 'proberen', en de tweede keer leek planmatiger. In St. John's maar uiteindelijk in een B&B gedoken.
Dan mis je prompt ontbijt, verslapen is een kunst. M'n bagage achter gelaten en de stad gaan ontdekken. Signal hill was redelijk indrukwekkend; afgezien van Marconi's experimentje heeft het nog wel meer voordelen bij deze natuurlijke haven. Het nadeel is wel dat het stevig woei; en dat maakte het ondanks de zon toch nog onaangenaam. Klein success; mijn frans is dusdanig dat de locale parkwachter daarmee begon, en doorging.
In welke mate John Cabot gezien moet worden als stichter, en daarmee deze stad meer dan 500 jaar oud is, is de grote vraag. In vergelijking met andere steden ten noorden van Mexico stad, is het wel de oudste denk ik.
Maar naar het vliegveld gelopen; het kostte me 40 minuten van downtown naar het 5 km teken, en daarna in de mist en redelijke tegenwind nog eens 50 minuten tot in de terminal. Ingecheckt, en nadat m'n EHBO schaartje bekeken en goedgekeurd was, de business lounge ingelopen. Ze hebben hier gratis Internet;-)
De vlucht blijkt eerst uit Halifax te komen, en kwam wat laat aan... Je vraagt bovendien om een raamplaats voor de vleugel. Aan het tweede was voldaan, het eerste (ondanks de codering) niet echt; ja, ik zat daar waar een raam zou kunnen zitten, en nee, er was daar net geen raam.
In London aangekomen, kom je erachter dat de puinhoop die veiligheid heet alleen maar groter is geworden. De mensen die maatregelen bedenken, zijn meestal slecht in het bedenken van de effecten... Deze keer viel het schaartje niet voldoende op. De lounge werkte in ieder geval wel. Het enige nadeel is, dat ze wel erg veel op elkaar beginnen te lijken. Verder melde Telfort twee voice messages; die maar op Schiphol afluisteren.
``This is tuesday, so this must be Belgium...''. Je luistert een bericht af, en verblijdt je teamleider met je aanwezigheid (in Nederland). Je neemt de trein, en deze keer haal je het totaan Leiden voordat een verbaasde/verdwaasde buitenlander (of voormalige nederlander) de weg vraagt. De temperatuur in Nederland valt wel mee (voor iemand die net uit het barre Canada terug is), of de jetlag is dusdanig dat ik het verschil tussen een oven en een koelkast voorlopig niet kan ontdekken;-/
Copyright © 2005 — 2010, 2015 H.J. Kooy