Die nachttreinen gaan wel erg vroeg, en de lounge op Schiphol was niet echt te vinden. Het vliegtuig wel, en ze serveerden een echt ontbijt. De stoelen voor het gordijn zijn niet zo speciaal, maar de service wel. In Frankfort mag je éérst lang taxiën, daarna met een bus, voordat je lang mag lopen naar de gate en de lounge.
Het patroon van de niet zo speciale stoelen, de minimaal redelijke lunch en service herhaalde zich voor de tweede vlucht.
Oekraïne (Украïна)the first
En dan kom je aan in Kiev... 't vinden van een ATM en de bus naar het centrum was eenvoudig. Het vinden van een hostel wat minder. Overigs is niet elk vervoer zo oud 
. En niet elk gebouw zo verguld 
.
De hostel keek uit over het voornaamste plein, waar de onafhankelijkheid of de grondwet een goede reden waren om een feestje te bouwen. De voornaamste straat was zelfs afgezet voor alles behalve voetgangers.
Locatie: Kiev, Kyiv city, Ukraine
De volgende morgen, na het feestgedruis vanwege de constitutie, maar eens rond gewandeld. Pleintje hier 
, universiteit daar 
, kathedraal 
, en een poort 
gezien. Daarna een lokale lunch weten te scoren... 't Weer valt aanzienlijk beter dan mijn kennis van Oekraïne.
Locatie: Kiev, Kyiv city, Ukraine
In de namiddag nog wat rond gelopen... aan kerken en zo geen gebrek 
, aan grotere gebouwen ook niet 
. De rivier is misschien wel breed, maar na de bebouwing niet meer zo fotogeniek. Verder russen als kamergenoten gekregen. Ze hadden fruit weten te vinden, en boden mij daar wat van aan; incluis de vruchten van de moetbeiboom... niet te zoet, maar goed in het zwart maken van vingers.
De volgende morgen eerst uitgezocht of ik per trein deze stad kon verlaten in de gewenste richting... Helaas niet, dus wordt het morgen een bus. Daarna bij het teruglopen een oude bekende tegen het lijf gelopen; 
. Na de volgende lunch met voornamelijk aardappelen maar op de middag toer gegaan, naar het modernere Kiev. Je begint hier: 
, zo'n 1776 km van Amsterdam, en komt dan dit tegen; 
, een van de laatste voorbeelden van sovjet-kunst, en 
, de centrale bank, en het werk van de lokale Gaudi; 
.
Er in geslaagd om met metro en bus in Chernihiv te komen... meer klassieke gebouwen: 
, 
, 
, en 
. Na enige tijd kom je dan bij het station, waar er wel een route is naar Kharkiv, maar geen trein. En dat ondanks een kaart met treinsporen die een verbinding naar het gewenste doel aangaven... Terug via een bus naar Kiev en een metro naar het centrum, en dan is er alleen wat heel duurs in de categorie treinen, of een mini-bus. Die laatste dumpte me op een vroeg tijdstip in een zeer Russische stad. M.b.v één internet café en twee behulpzame lokale bewoners nog een jeugdherberg gevonden; huisnummers omvatten véél meer dan een enkel huis.
Locatie: Kharkiv, Kharkiv Oblast, Ukraine
Kharkiv is volgens de verhalen nogal Russisch, en de hoeveelheid engels-sprekers is ietswat laag. Gebouwen hebben ze wel 
, 
, en 
. Na een aantal dagen ben je wel een beetje uitgekeken op de vergulde uien die je in de orthodoxe kerken vind. Nu wachten op de trein naar Zaporizhia.
Locatie: Kharkiv, Kharkiv Oblast, Ukraine
Deze zal er pas op een later moment uit gaan; ik zit nu in Zaporizhia op een plek zonder Internet. Vanaf Kharkiv vertrokken met een trein; een coupe met vier couchettes... voor een traject van ruwweg 250 km in 4 uur met één stop. De twee jongeren waren de eersten sinds ongeveer Kiev die engels kenden en dat ook echt wilden gebruiken. Ze hielpen me ook bij aankomst door een taxichauffeur te vinden die me naar een goedkope plek kon brengen. De eerste keus was niet al te goedkoop, en de tweede keus wat ráár; weet niet of het een gewone bed&breakfast was, of meer voor nachtelijk vertier. Het bed en de douche werkten, evenals de televisie; enige probleem met de kanalen daar is dat ze allemaal in het Russisch of Oekraïns zijn... laat ik dat nou net niet spreken.
Ik werd ook, zo'n 5 dagen na aankomst, eindelijk verblijd met het inzicht dat m'n telecom provider door had dat ik in Oekraïne zat... of hun roaming agreements zijn niet even goed, of ze maken er een nog langzamer en duurdere bedoeling van dan de bank; ik kan hier binnen één minuut door m'n beltegoed heen zijn.
Terug op het station een ticket naar Simferpol weten te boeken; of mijn russisch verbetert langzaam, of de lokale bevolking is meer toeristen gewend. Maar vanavond ben ik op de Krim.
In de trein beland, plaats (of "плач") lijkt net te krap voor een nederlander, maar tot vanavond hou ik het wel uit, zeker met de abrikozen die een medereiziger in het Duits aan bood. 't is in ieder geval niet koud, om het voorzichtig te stellen. Een van de andere reizigers verstond wel Russisch, begreep dat ik Duits sprak, maar had niet helemaal door hoe dat een conversatie was.
In Simferpol aangekomen en de jeugdherberg niet alleen weten te vinden, maar ook te betreden; deel de dorm met een Argentijn.
Niet echt actief om Simferpol te verlaten... daarom maar een dagtrip naar Bakhchysarai gemaakt. Weet niet of de bussen heen de beste route waren, maar het ging redelijk snel. In de plaats zijn er wat dingen te zien in de oude stad; 
, 
, 
, 
, en 
in het lokale paleisje. 
is net ten oosten, 
aan de voet van het bergpad, en 
en 
maken onderdeel uit van het klooster. Daarna naar het treinstation gewandeld en daar een ticket naar Simferpol genomen.
De trein was langzaam maar kwam er wel. De lokaaltjes hebben welliswaar geen slaapplaatsen, maar wel redelijk stevige bankjes, waar ze veel mensen op kunnen proppen.
Had gehoord dat de trolleybus van Simferpol naar Yalta de langste was; dat was dus een uitdaging die ik niet kon missen... 
. Er waren aangewezen stoelen, en maar twee problemen die er voor zorgden dat we er uiteindelijk 4 uur over deden. Draden voor dit soort vervoer moeten net zo vast zitten als die voor treinen etc., en schijnbaar is niet elke heuvel even goed neembaar voor een trolleybus.
Yalta lijkt op het eerste gezicht erger dan Zandvoort. De griekse boot 
is nog het normaalste, de rest van de boulevard is een compleet pretpark, maar ze hebben wel huizen van schrijvers 
, sanatoria 
, kerken 
, en andere beroemdheden 
. Zit zo te zien sinds Kiev voor het eerst weer eens met meer dan mezelf in een hostel. Verder lijk ik opeens lokaal en/of wijs genoeg voor vragen naar het huis van de schrijver.
Er landde twee chinezen in de hostel. Ze, en de omgeving, verbijsterd met m'n talenkennis. Zij hadden wat raar voedsel bij zich... de geconfijte citroenschillen zie ik wel aan slaan, de eendentong toch minder, ondanks dat de smaak goed was.
Ben vanuit de hostel eerst naar het busstation gewandeld, en toen van Yalta met een busje naar Sebastopol vertrokken. Door de zon waren alle gordijntjes helaas voornamelijk dicht, zodat het uitzicht minder spectaculair was. Wilde eigenlijk zo snel mogelijk door naar Odessa, maar dat lukt niet echt vanaf Sebastopol. Een lokaaltje bracht me naar Simferopol, dat wel twéé treinen per dag heeft; allebei voor die dag al vertrokken. Dus maar weer naar een bekend hostel... Was nog steeds de enige gast. De volgende morgen wel "plov" gescoord voor onderweg naar Odessa.
Weet nu wel een paar zaken; niet alleen is "plats" niet geheel berekend op de gemiddelde nederlander, tevens is het hogere niveau dat nog minder. De "plov" was overigens prima als lunch. Maar je kunt er beter een salade bij hebben; 't resultaat is nog steeds niet 100% gezond, maar smaakte wel. De reis kenmerkt zich voornamelijk door de hitte en trein-radio.
In, zoals gebruikelijk, het midden van nergens, stapten er 3 lokale jongeren in. De eendenborst die ze aanboden was lekker, maar de éérste vertaling wees op "lek". Ze waren in ieder geval ook zo vriendelijk om mij het onderste bed te laten.
In Odessa aangekomen was het eerste hotel niet meer in bezit van een dorm, maar het tweede gemakkelijk te vinden met gps. Daar kreeg ik nog spaghetti aangeboden ook.
Dan wordt je wakker in Odes(s)a... met het aantal s-en een indicatie van het gehalte Oekraïne versus Russisch. De stad is best aardig, met veel groen, interessante gebouwen 
, standbeelden 
, pleinen met gebouwen 
, een trap 
die volgens mij in een film gebruikt is, een haven 
, meer beelden 
, en gebouwen 
. De hoeveelheid toeristen valt gelukkig erg mee, alhoewel meer en meer mensen denken dat ik a) de lokale taal spreek, en b) weet waar iets is.
Tijd voor een volgende stad in een volgend land. Het verkrijgen van een trein ticket was verdacht eenvoudig, zeker als iemand even de plaatsnaam op de 'correcte' manier uitspreekt; Chişinău heet hier Кишинэу. De wachtruimte is nogal klassiek 
, het station goed voor de zomer 
, en de tocht door Transnistrië verdacht rustig. Later bleek dat ik één stempel had moeten krijgen; en dat maakt dit land nummer dríé waar ik wel ben binnen gekomen, maar niet zoals gebruikelijk ingestempeld ben, maar ook dit land komen we ook wel weer uit.
De volgende morgen de stad ingewandeld voor de gebruikelijke beelden 
, 
, 
, 
, en 
.
's Avonds gedineerd met een lokaal gerecht en vruchtensap 
.
Vertrokken uit de hostel via een standbeeld 
, naar het station, met als idee om Bălţi te aanschouwen... Ticket kopen en in trein komen lukte nog, zelfs met foto van oude trein 
. Deze trein is standaard russisch; niet modern, maar redelijk functioneel. Dit in tegenstelling met het materiaal van Odesa naar Chişinău; op de stickers en boombox na uit de jaren 50. Op een moment dacht m'n telefoon dat we in Roemenië waren; wijst erop dat het net in Moldavië niet overal even goed dekt. 't Weer werd er alleen niet beter op, en normaliter neemt de wagon-bediende je kaartje, en geeft dat vlak voordat je er uit moet terug, of biedt dat in ieder geval aan. Hier ging dat even niet goed, en landde ik in Drochia. Weinig te doen, nog minder lei beschikbaar. Maar ik heb wel een ticket voor de juiste nachttrein...
Uiteindelijk kwam die ook nog, en vond ik mijn slaapplaats. Werd Moldavië uitgestempeld zonder blikken of blozen. 't Moet de man met zijn scannende computer zijn opgevallen dat ik niet ingestempeld was, maar ik kreeg geen commentaar. Daarna gewoon Oekraïne in, maar deze keer met een papieren formulier. Zhmerinka is een knooppunt met wat gebouwen... 
, 
en Lenin lijken ze ook niet helemaal afgezworen te hebben. 't Weer blijft wisselend; korte hoosbuien tussen zonovergoten uren... De acoustiek in de wachtzaal was fenomenaal; de zingende dame ving weinig, maar klonk goed met haar religieus gezang. De buitenkant, met ingang tussen de sporen 
is nog mooier twee platformen over 
.
Heb de trein en m'n bed gevonden... Na een redelijke nacht aangekomen in Chernivtsi, en samen met een paar andere toeristen in een hostel geland. Iets dat een klein wonder mag heten; een van die twee was een Zweed die er de vorige avond in geslaagd was om voldoende het local product te confronteren; midden op straat je pak sap overgieten in een (daarvoor leeg) sodaflesje getuigd niet bepaaldelijk van "situational awareness".
En dan loop je rond in Chernivtsi. Veel oude gebouwen zoals 
, 
, 
, 
, 
, 
, 
, 
, en 
.
Tussen het spek bakken door bleek de eigenaar van de hostel een bron van informatie over min of meer goedkope plekken om te eten en drinken. Weet niet of dat alleen pure trots was over zijn "nieuwe" stek, of pogingen om niet alleen te hoeven drinken. Me maar eens aan de kwas gewaagd; valt best mee in vergelijking met de in Riga aangeschafte en in Vilnius geconsumeerde drank.
Locatie:Chernivtsi, Chernivets'ka oblast, Ukraine
Dan probeer je naar een plaats te komen, die redelijk dichtbij ligt... Alleen gaat dat niet direct, en kun je dezelfde trein terug nemen die je ook naar hier toe genomen had; de routes, en prijzen, van de Oekraïense spoorwegen zijn ondoorgrondelijk. In ieder geval is het niet het schema van elk uur dezelfde trein naar dezelfde plek op hetzelfde spoor. De dekking van het mobiele netwerk net zo vaag; denk dat daar door m'n telefoon zo vaak moest kennis maken met het stroom netwerk. En als je je zorgen maakt over roaming, data is helemaal een raadsel.
In Uzhhorod aan gekomen, bleek de hostel wel vindbaar, en mensen wisten er van, maar... 't helpt niet als je de deur dicht houdt. Er was een iets duurder alternatief.
De volgende dag door de stad gelopen, en wat zaken op de gevoelige plaat vastgelegd 
, 
, 
, 
, en 
. Het station, met in totaal zo'n 12 treinen per dag is iets imposanter dan het gemiddelde in Nederland 
. Uzhhorod ligt in de Karpaten... en je ziet wat dorpjes liggen vanuit de trein 
, 
, en 
.
In Lviv aangekomen krijg je dezelfde dans... naar centrum (via deze keer een min of meer opgebroken weg) op zoek naar een hostel, dat a) vindbaar moet zijn, en b) toegangkelijk... Dat is wel gelukt uiteindelijk.
Lviv heeft wat geschiedenis achter de rug. Dat leidde tot een station 
, kerken 
, 
, ander monumentaal geweld zoals 
, 
, en 
. Voor de verandering maar weer eens een kerk 
en bouwsels 
, en 
. Een poort 
, en van binnen 
, en een grafmonument 
(als ik de text goed begreep). De avond afgesloten met een eenvoudige doch voedzame maaltijd.
De volgende dag was een rustig dagje, op één detail na... schijnbaar zijn de vakanties hier begonnen, en dat vult het beschikbare transport; alleen luxe treincoupes te koop, en 't kostte enige moeite, maar de laatste stoel in de laatste bus naar Kiev was gelukkig voor mij. Wel en het dichtstbijzijnde kantoor van de spoorwegen en een busstation weten te vinden en weten lastig te vallen.
Verder het ene onvindbare hostel weten te vinden; zat dus ergens anders... 't Andere zou wel open moeten zijn, maar niemand kon zich herinneren er ooit binnen geweest te zijn. En de aanleg van riolering of zo iets verklaart waarom een hele stad opgegraven was.
Beetje rond gewandeld, de folderaars en gebedsprintjes aanbieders weten af te houden. Daarna maar siesta gehouden, en gewacht op het moment dat m'n telefoon vol was. De jacht op het diner was aanzienlijk minder succesvol; voelde me bijna Gordon Ramsey bij het redden van weer een ramp van een restaurant. De bus was aanzienlijk eenvoudiger; twee, waarvan één met nederlandse instructies gingen naar Kiev... 't ding vulde wel goed. En, zoals gebruikelijk bij nachtbussen; 't schema is wat optimistisch ten aanzien van de te genieten uren nachtrust, en je wordt 'iets' vroeger afgeleverd. Maar in dit geval wel op een bekende plek.
In Kiev eerst een supermarkt voor een paar souvenirs gevonden, en daarna een goedkopere route naar de luchthaven. Kwam op tijd daar aan.
Dan kom je op de luchthaven, checkt in, en krijgt een uitnodiging voor de de business lounge. Na mij iets ordentelijker gekleed te hebben voor de vlucht, door de beveiliging; die vielen over een metalen vork die geen enkel probleem opgeleverd had op de heenvlucht. De business lounge had wifi en een stopcontact, maar ik had weinig tijd om en door de beveiliging van de wifi heen te komen, en m'n mobiel op te laden, voordat ik de vlucht naar Wenen moest nemen. Daar was ik één van de drie passagiers met alle ruimte in de business class; de stoelen zijn nog steeds hetzelfde als in economy, maar ze houden er vrij tussen/naast passagiers. De service, zeker met een steward voor ons drieën, was lichtelijk "over the top". De afstand tussen Kiev en Lviv, waar je toch zo'n 8 uur over gedaan had héén, werd in 30..45 minuten af gelegd. Verder vlogen we over de Karpaten: 
In Wenen mag je eerst een halve marathon lopen tussen de gate en de 'grens' van het Schengen gebied. Daar kom je dan doorheen, alhoewel ze wel even de halva wilden zien; denk dat die eruit zag als explosieven. De vork leverde geen enkele blik op; zo veel voor veiligheid. En dan mag je bijna hetzelfde traject terug; we waren geland aan dezelfde pier, maar een handvol gates verder. De vlucht naar Amsterdam had, qua business class dezelfde bezetting; geweldig voor je ego, alleen jammer dat ze geen FAZ hadden; "nur auf Deutschland Flüge". Kwam redelijk vroeg aan in een aanzienlijk warmer Nederland dan toen ik vertrok.
Auteursrecht (Copyright) © 2013, 2015 H.J. Kooy